ΓΙ’ ΑΛΛΗ μια φορά, προκλητική η επιλεκτική… ευαισθησία και υποκριτικό το … ενδιαφέρον των γνωστών –και μόνιμων- συμμάχων της Τουρκίας και του ισλαμιστή Σουλτάνου της.
Πλαστή η ανησυχία τους για τα δεινά που αναμένουν τις Αφγανές από τους φανατικούς Ταλιμπάν, όταν (παρ)όμοια υφίστανται οι Τουρκάλες από τους ασυγκράτητους ισλαμιστές του Ερντογάν, της κρατικής –και συγκαλυμμένης- τρομοκρατίας . Άλλωστε, οι δύο χώρες –με ανάδοχο το Κατάρ-οφείλουν τη … δύσφημη οικονομία τους στην εμπορία και επικαρπία του οπίου και των παράγωγων ναρκωτικών ουσιών που αφανίζουν τη νιότη Ευρώπης και Αμερικής.
Ασφαλώς, στο επίκεντρο της επικαιρότητας βρίσκονται οι βιαιότητες των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, αλλά να μην ξεχνούμε πως η μήτρα του ισλαμικού χαλιφάτου είναι το τουρκικό σουλτανάτο.
Η Τουρκία του Ερντογάν είναι μια ανελεύθερη χώρα, και ι αντιπαροχική εθελοτυφλία της Δύσης αποθρασύνει περαιτέρω τον Σουλτάνο.
Στα είκοσι χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία ο Ερντογάν, κατάφερε να θέσει υπό τον έλεγχό του το μεγαλύτερο μέρος του έντυπου Τύπου και τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Ο κρατικός μηχανισμός τρομοκρατεί όποιον αντιτίθεται, και «ίνσαλλάχ ο Αλλάχ να τιμωρήσει τους εχθρούς μας». Η κατάσταση σε ό,τι αφορά την ελευθερία των Μέσων χειροτερεύει διαρκώς με λογοκρισία στο Διαδίκτυο, μηνύσεις αντιφρονούντων, ααπολύσεις, εντολές φίμωσης, αλλά και σωματικές επιθέσεις. Ο κρατικός έλεγχος είναι ασφυκτικός, και η θέση της Τουρκίας στις σχετικές εκθέσεις συνεχώς επιδεινώνεται. Χρόνο με τον χρόνο η κατάσταση γίνεται όλο και πιο ζοφερή. Ο Τούρκος Πρόεδρος μισεί την ελευθερία του Τύπου, γιατί φοβάται. Τρέμει τη αμφισβήτηση, ανησυχεί για τις αποκαλύψεις που δείχνουν το μέγεθος της διαφθοράς και της οικογενειοκρατίας που είναι μπλεγμένο το στενό του περιβάλλον, και φοβάται όλους που τον καλούν να λογοδοτήσει.
Ο Ερντογάν έφτασε στο σημείο να αποκαλέσει τους λειτουργούς και τους εκπροσώπους του Τύπου σαν «ιούς», και μάλιστα χειρότερος από τον Κορωνοϊό!