Αφού καθάρισε τον Μουσταφά Ακιντζί, η Τουρκία δεν θεωρεί αναγκαίο πλέον να κρύψει τις παρεμβάσεις της στην Κύπρο. Είναι πολύ πιο άνετη από ό,τι στο παρελθόν. Δεν φοβάται κανέναν και δεν δειλιάζει. Μάλιστα, κάνει τους Τουρκοκύπριους να το συνηθίσουν για τα καλά αυτό και εκμηδενίζει τις αντιδράσεις τους. Δεν προκαλεί αντιδράσεις όπως παλιά ακόμα και η έλευση κάποτε μιας ομάδας ποδοσφαίρου από την Τουρκία στη Λάρνακα για να αγωνιστεί με μιαν ομάδα στον νότο. Έγινε και αυτό κάτι συνηθισμένο. Παλιά κάποιοι χαλούσαν τον κόσμο. Τι έλεγαν; «Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, αναγνωρίζει εμάς, όμως δεν μπορεί να κάνει καν έναν αγώνα μαζί μας. Κάνει με τον νότο»! Οι πολύ αγαθοί ρωτούσαν «αυτή τι είδους αναγνώριση είναι;». Τώρα πλέον δεν το ρωτούν αυτό.
Μετά την εκκαθάριση Ακιντζί υπήρξαν πολύ ξεκάθαρες παρεμβάσεις της Τουρκίας εδώ. Παρενέβη στο συνέδριο ενός κόμματος και εμπόδισε το πρόσωπο που κέρδισε τον πρώτο γύρο για την προεδρία του κόμματος να γίνει πρόεδρος. Έβαλε να καθίσει εκεί τον άνθρωπο που εκείνη ήθελε. Έγινε και αυτό μπροστά στα μάτια της κοινότητας. Αυτό ήταν το σημάδι ότι η Άγκυρα έβαλε χέρι πλέον στους δήμους και στους συνδέσμους μας. Σχεδίασε τη διοίκηση όπως ήθελε. Διένειμε τους θώκους σε εκείνους που θα την υπάκουαν πλήρως. Έθεσε απευθείας κάτω από την ίδια το υπουργείο οικονομικών, όπως την κεντρική τράπεζα. Έβαλε και εκεί έναν υπασπιστή από την Τουρκία. Διασφάλισε την υπόθεση των χρημάτων. Και όλα αυτά έγιναν μπροστά στα μάτια της κοινότητας, όμως κανείς δεν έβγαλε άχνα. Τι είναι το τελευταίο που έκανε; Απομάκρυνε από τα καθήκοντά του τον υπουργό υγείας Αλί Πιλί, ο οποίος διαχειριζόταν από την αρχή τη διαδικασία της πανδημίας και έβαλε στη θέση του έναν «έμπιστο» άνθρωπο. Έστω και αν οι δηλώσεις του δεν ήταν στρωτές σαν ενός ακαδημαϊκού, ο Αλί Πιλί ήταν ο πιο εργατικός άνθρωπος αυτής της διοίκησης. Και ο πιο ηθικός. Πρώτα απ’ όλα ήταν γιατρός και αποκαλείτο «πατέρας των φτωχών» επειδή εξέταζε δωρεάν πολλούς ασθενείς του. Όπως κάθε έντιμος άνθρωπος, ούτε αυτός μπόρεσε να κρατηθεί πολύ σε εκείνη την καρέκλα. Η Άγκυρα δεν τον ήθελε και αυτόν.
Με την εκκαθάριση του Ακιντζί, άλλαξε η κατάσταση και στην πολιτική για το Κυπριακό. Εγκατέλειψαν την ομοσπονδία. Άρχισαν να ζητούν δύο κράτη. Και θεώρησαν ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα να το ανακοινώσουν αυτό και στα Ηνωμένα Έθνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Ταγίπ Ερντογάν άρχισε πλέον να λαμβάνει όλες τις αποφάσεις εδώ. Και άρχισαν να επαναλαμβάνουν το τροπάρι να περάσουμε στο προεδρικό σύστημα. Κάνουν ετοιμασίες γι’ αυτό. Είναι αλήθεια ότι ο Ταγίπ Ερντογόν διόρισε επιτηρητή για πρόεδρο επικεφαλής της κοινότητας, αλλά ουσιαστικά θέλει να γίνει ο ίδιος πρόεδρος. Ο Τατάρ είναι απλώς μια μαριονέτα! Φαίνεται ότι η λύση δύο κρατών που προβάλλεται, βρίσκει και στήριξη σε κάποιους κύκλους των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από πουθενά δεν ακούγεται κάποια σοβαρή και καταγγελτική φωνή εναντίον αυτού του πράγματος. Ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει η πολιτική της νέα κυβέρνησης των ΗΠΑ για τη Μέση Ανατολή. Η Λιβύη, η Συρία, το Ιράκ και η Κύπρος, τι θα γίνουν αυτά; Θα κάνει βήμα πίσω η στρατιωτική κατοχική δύναμη της Τουρκίας σε αυτές τις χώρες που ακολούθησε μιαν πολύ επιθετική πολιτική κατά την περίοδο του Τραμπ; Μέχρι αυτή τη στιγμή δεν υπήρξε κάποια αλλαγή. Ο Ταγίπ Ερντογάν αναφέρεται σε μετάβαση στη Σελήνη.
Δεν υπήρξε σοβαρή αντίδραση διεθνώς για τη δικτατορία του Ερντογάν. Δεν υπάρχει απολύτως καμία πρωτοβουλία για απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων. Δεν υπάρχει πρωτοβουλία και γι’ αυτά που κάνει στην Κύπρο. Πολύ αδύναμες είναι οι αντιδράσεις που υπήρξαν για το άνοιγμα του Βαρωσιού υπό κατοχική διοίκηση. Από τη μια όλα αυτά και από την άλλη τούτη η καταραμένη η πανδημία. Στριμωχτήκαμε. Εδώ και πολύ καιρό στους δρόμους μας κανείς δεν διαδηλώνει για μιαν ενωμένη Κύπρο! Βουβή είναι η πύλη στην περιοχή Λοκματζή. Βουβή η πύλη της Λήδρας. Δεν μπορούμε να περάσουμε στον νότο. Αποκοπήκαμε για τα καλά ο ένας από τον άλλον. Δεν απέμεινε μέλλον. Μόνο το χθες και το σήμερα έμεινε. Κόψαμε και πετάξαμε τον έναν από τους τρεις χρόνους. Ζούμε εφήμερα. Πότε τελειώνει η πανδημία; Αν θα τελειώσει, πότε τελειώνει; Μόλις τελειώσει θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε στα παλιά; Είναι δυνατόν να συνεχίσουμε από εκεί που μείναμε; Φαίνεται ότι μέχρι να τελειώσει θα έχουμε τελειώσει και εμείς. Και όπως πάνε τα πράγματα, φοβάμαι ότι όταν ξυπνήσουμε μια μέρα θα βρεθούμε στην Τουρκία και όχι στην Κύπρο! Και κάποιος θα μας πει: «Ας είναι για το καλό»!