Δεν χρειάζεται να ανατρέξoυμε, οι ηλικίαν έχοντες, στη δική μας παιδική ηλικία για να κάνουμε συγκρίσεις. Αλίμονο αν στα τόσα χρόνια δεν θα παρατηρούσαμε διαφορές. Τότε τις εποχές τις μαθαίναμε συνδέοντάς τις με καθορισμένες καιρικές και κλιματικές συνθήκες –έτσι αποτυπώνονταν με χαρακτηριστικές εικόνες. Αυτό κράτησε μέχρι πριν λίγα χρόνια –δεν βγήκαν ακόμα νέα σχολικά εγχειρίδια που να απεικονίζουν την κλιματική κρίση. Οι μεγάλες ζέστες του Αυγούστου τον καθιέρωσαν σαν τον μήνα των διακοπών, ουσιαστικά μιας παναπεργίας, εκτός από τους τομείς που έπρεπε να μείνουν επί των επάλξεων για να περιποιούνται τους… απεργούς. Οι ζέστες, όμως, δεν ήταν τέτοιες που να προσμένουμε να φύγει το καλοκαίρι. Αντίθετα μάς στενοχωρούσε ξέροντας πως «τα καλοκαίρια μας μικρά κι ατέλειωτοι οι χειμώνες». Με το που περνούσε το δεκαπενταύγουστο πέφταμε στη μελαγχολία. Όποιοι μπορούσαν συνέχιζαν μέχρι το τέλος του μήνα.
Αμέσως μετά, αρχίζει πρακτικά η σχολική χρονιά. Οι μαθητές αναζητούν τα απομεινάρια της προηγούμενης χρονιάς. Οι γονιοί σπεύδουν να εφοδιάσουν ξανά τα βλαστάρια τους με χρήσιμα και άχρηστα είδη, ακολουθώντας σχολαστικά όσα η «back to school» διαφήμιση είχε έγκαιρα προβάλει. Οι δάσκαλοι ψάχνουν ξανά τις πληροφορίες για τη μετάθεσή τους ή αν (τυχεροί ή άτυχοι) μένοντας στο ίδιο σχολείο θα έχουν νέα διεύθυνση…
Αναπόφευκτη πάντα η ανασκόπηση του καλοκαιριού που μόλις έχει περάσει, τουλάχιστον με σχολικούς όρους. Τα καλοκαίρια μας δεν είναι ποια ξέγνοιστα, όπως δεν ήταν πολλά από τα τελευταία χρόνια κι ας το είχαμε κι αυτό συνηθίσει… Ποια ήτανε φέτος τα κύρια στοιχεία στα δελτία ειδήσεων; Ποιες ήταν οι πρώτες ειδήσεις; Οι πυρκαγιές, οι ψηλές θερμοκρασίες, τα ακραία καιρικά φαινόμενα –μέχρι που δεκάδες άνθρωποι χάθηκαν σε πλημμύρες στην Κεντρική Ευρώπη. Οι πάγοι που πεισματικά περνούσαν στα ψηλά βουνά τα καλοκαίρια τους, άρχισαν κι αυτοί να λιώνουν κι απειλούν να πνίξουν παράλιες πόλεις σε διάφορες ηπείρους. Δυο χρόνια τώρα παρακολουθούμε τις στατιστικές με τα θετικά αποτελέσματα κορωνοϊού και, ιδιαίτερα φέτος, τις νέες αισχρές συμπεριφορές του κατοχο-ϊού στο Βαρώσι και αλλού… Εμβόλιο δεν μας σώζει από αυτόν, η αναπτυσσόμενη όμως σταδιακά ανοσία (άλλως αδιαφορία ή η αντίληψη πως πρόκειται για ανίατη νόσο) είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη! Μάρτυράς μας τα 47 χρόνια που πέρασαν κιόλας…
Η νέα σχολική χρονιά έχει κι αυτή τις δικές της ιδιαιτερότητες. Οι μαθητές πρέπει, όπως πάντα, να έχουν αποδεικτικό για πρόσβαση στην επόμενη τάξη, μαζί και βεβαίωση κατοικίας (για να μη διαλέξουν καλύτερο σχολείο, ή με λιγότερα αλλοδαπά παιδιά, σε άλλη γειτονιά). Για φυσική παρουσία, όμως, χρειάζεται και το κορωνοϊο-διαβατήριο. Το ίδιο ισχύει και για τους εκπαιδευτικούς. Για τα σχολεία αρμόδιο είναι το υπουργείο, για τα (δημόσια) πανεπιστήμια, η σύγκλητος του καθενός -επίσημη ανακοίνωση μάς θυμίζει την αυτονομία τους. Ξεκίνησε ξανά μια συζήτηση, με αντιπαραθέσεις, όπως όλους τους τελευταίους μήνες. Αυτό οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στον ερασιτεχνισμό που από την αρχή έδειξε η Κυβέρνηση, την έλλειψη πειστικότητας για την ορθότητα των βασικών της κινήσεων αλλά και την απουσία διαλόγου, τουλάχιστον όπου αυτός ήταν δυνατός…
Στο μεταξύ, μια έκθεση της ειδικής διακυβερνητικής επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή 2021 εκδόθηκε στις 7 Αυγούστου. Οι σελίδες της (μόνο 3.949!) είναι πολλές, αλλά είμαστε σίγουροι πως οι κατ’ αρμοδιότητα εντεταλμένοι αναγνώστες της δεν θα δούνε για πρώτη φορά τα βασικά της στοιχεία και τα βήματα που πρέπει άμεσα να γίνουν. Άλλωστε, υπάρχει ήδη η εθνική στρατηγική που ετοιμάστηκε στη βάση προηγούμενων φάσεων της μελέτης του θέματος, υπάρχει και μια αποτίμηση πόσο πολύ έχουμε πέσει έξω στα (δεσμευτικά) χρονοδιαγράμματα. Ακόμα κι αν δεν το είχαμε καταλάβει από μόνοι μας, αυτοκριτικά, τουλάχιστον θα μας το είχε υπομνήσει η διαδοχική επιβολή προστίμων! Πόσοι όμως έχουμε συνειδητοποιήσει πόσα πληρώνουμε; Είναι ώρα, λοιπόν, για δράση όχι απλά επειδή εκδόθηκε μια έκθεση με ακόμα πιο ανησυχητικές τις προβλέψεις και ακόμα πιο έντονη την υπόμνηση για τη λήψη μέτρων για μείωση του ρυθμού χειροτέρευσης (προσοχή, καλυτέρευση δεν μπορούμε να έχουμε!). Να την διαβάσουν τα κυβερνητικά τμήματα (και να προωθούν νομοθεσίες που να υπηρετούν τους στόχους), τα κόμματα (όσα γνοιάζονται πραγματικά θα πρέπει να εκπαιδεύσουν τους βουλευτές τους να μην ψηφίζουν άλλα αντί άλλων), οι φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (που μαζί με τη μεταρρύθμιση, όποτε γίνει, θα έχουν ακόμα περισσότερες υποχρεώσεις), τα πανεπιστήμια (για να έχουν άποψη), οι επιστημονικοί και οι περιβαλλοντικοί φορείς (για να τεκμηριώνουν πληρέστερα τις διεκδικήσεις τους), οι οργανώσεις των καταναλωτών (γιατί όλοι μας έχουμε υποχρεώσεις)…
Οι τέσσερις τόσες χιλιάδες σελίδων για την Κλιματική Κρίση δεν βοηθούν να μάθουμε, αλλά να παραδεχτούμε πόσα έπρεπε αλλά δεν κάναμε μέχρι τώρα και να δράσουμε άμεσα!
ktsimillis@cytanet.com.cy