Γύροι με ποδήλατο στο Βαρώσι

25/11/2020

Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Τι κέφι είναι αυτό κύριε πρέσβη. Γύρος με ποδήλατο στο Βαρώσι! Είστε χαρούμενος σαν παιδί, μα τον Αλλάχ. Περιδιάβασε. Γύρισε. Σαν να είναι τσιφλίκι του πατέρα σου! Τι είπες; Ζωντάνεψε το πνεύμα της πόλης-φάντασμα; Τραγουδάνε τα φαντάσματα; Χορεύουν συρτάκι στην αμμουδιά! Πόσο ήσυχος είσαι. Δεν υπάρχει τροχαία κίνηση! Δεν υπάρχουν φώτα τροχαίας. Δεν υπάρχουν αυτοκίνητα! Όμως δεν αντιλαμβάνεσαι ότι τα φαντάσματα σε πήραν στο κατόπι. Τα φαντάσματα σε βλέπουν. Εσύ δεν τα βλέπεις. Ιδού, αυτός είναι ο Νίκος. Ο μικρός Νίκος. Και εκείνος είχε ένα ποδήλατο. Σαν το δικό σου. Μόλις σχολνούσε απ’ το σχολείο το οδηγούσε μέχρι τη θάλασσα. Στην παραλία τέλειωνε ο Θεοδωράκης, άρχιζε ο Καζαντζίδης. Χόρευαν στην αμμουδιά.

Εσύ δεν ξέρεις. Μην κουράζεις άδικα το μυαλό σου. Σε αυτήν την πόλη ήταν η ψυχή της μουσικής, της τέχνης και του έρωτα. Κάποτε ερχόταν ο Όμηρος και μας διάβαζε αποσπάσματα από την Ιλιάδα. Και κάποτε ερχόταν ο Σωκράτης και εξηγούσε κάποια πράγματα για τη ζωή και τον θάνατο. Προτού πιει το κώνειο στο κελί του θανάτου. Όταν δεν έρχονταν εκείνοι, ερχόταν ο Αριστοτέλης. Όλοι σώπαιναν και σηκώνονταν όρθιοι. Δεν ξεχνώ που μια μέρα είπε το εξής: «Η δημοκρατία είναι η χειρότερη ανάμεσα στα καλύτερα καθεστώτα, όμως είναι η καλύτερη των κακών». Το σκέφτηκα και εγώ πολύ αυτό, προβληματίστηκα πολύ. Κάπως δεν μπόρεσα να βγω από μέσα. Μήπως εμείς είδαμε ποτέ το πρόσωπο της δημοκρατίας σε αυτό το νησί; Κοίτα τι έλεγαν οι Ρώσοι: «Στον καπιταλισμό έχουν την εξουσία όσοι έχουν χρήματα, ενώ στον σοσιαλισμό έχουν χρήματα όσοι έχουν εξουσία»! Να μην θιχτούν οι σοσιαλιστές μας. Αυτή η ρήση ήταν για όσους δεν μπόρεσαν να βρουν αυτό που έψαχναν στον σοβιετικό σοσιαλισμό. Ήταν η ειρωνεία του συστήματος!

Όμως τι σε νοιάζουν εσένα αυτά τώρα. Κοίτα το κέφι σου στους δρόμους του Βαρωσιού. Κάνε πετάλι. Οδήγησε να δούμε μέχρι πού θα φτάσεις. Αυτή η άνεση δεν υπάρχει στην Άγκυρα. Εργάστηκες πολύ. Ίδρωσες πολύ. Έκανες απέλπιδες προσπάθειες μέχρι να ανατρέψεις τον δικό μας Μουσταφά. Μήπως δεν δικαιούσαι τώρα να γυρίσεις λιγάκι; Τώρα που το θυμήθηκα να σε ρωτήσω. Εσύ άλλαξες το όνομα της λεωφόρου Κένεντι στο Βαρώσι; Σε ποιον χρωστάμε αυτήν την αλλαγή ονόματος; Μήπως είναι και αυτό δουλειά του Ταγίπ Ερντογάν; Δεν μπορώ να το πιστέψω. Ο αρχηγός δεν ασχολείται με τέτοιες ασήμαντες δουλειές. Είναι παγκόσμιος ηγέτης! Δεν έχει άλλη δουλειά και θα ασχολείται με αυτό τώρα; Αυτά είναι δουλειά των κοινοταρχών! Εσύ είσαι κυβερνήτης. Ο δικός μας είναι κοινοτάρχης. Ήταν λεωφόρος Κένεντι. Τώρα έγινε λεωφόρος Σεμίχ Σαντζιάρ. Περιμένω με ανυπομονησία τώρα. Πότε θα αλλάξει το όνομα του Βαρωσιού; Αποκαλέστε το και αυτό Καχραμάν Μαράς (Ηρωικό Βαρώσι). Μήπως δεν είναι ηρωικό; Αναστημένος νεκρός! Υπάρχει και στην Τουρκία ένα Καχραμάν Μαράς. Να υπάρχει και εδώ σε εμάς. Δεν είπατε ότι θα υπάρχει και σε εμάς ό,τι υπάρχει στην Τουρκία; Είπατε το Αλακάτι «Αλακαντίν». Δεν έπιασε. Είπατε το Μπελαπαΐς «Μπεϊλέρ Μπέη». Δεν έπιασε. Είπατε το Κάρμι «Καραμάν». Δεν έπιασε. Μην ανησυχείτε όμως. Θα πιάσει το Καχραμάν Μαράς! Ένα άγαλμα του Σεμίχ Σαντζιάρ στη λεωφόρο Σεμίχ Σαντζιάρ! Το νούμερο ένα όνομα της ευτυχισμένης ειρηνευτικής επιχείρησης. Ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Ήρθε ένα κωδικοποιημένο τηλεγράφημα από τη Γενεύη. «Η Αϊσέ να πάει διακοπές». Αμέσως το αποκωδικοποίησε! Η Αϊσέ πήγε διακοπές!

Δεν ξέρω αν ζει ακόμα ο μικρός Νίκος. Αν ζει πρέπει να είναι 56 χρονών. Δεν μπόρεσε να επιστρέψει ξανά στο σπίτι του. Το ποδήλατό του έμεινε στο Βαρώσι. Ποιος ξέρει τι σκέφτηκε τώρα όταν είδε τη φωτογραφία σου με το ποδήλατο στις εφημερίδες. Αν απέκτησε παιδιά, σίγουρα τον ρώτησαν: «Ποιος είναι αυτός ο άνδρας πατέρα;» Αν τους πει ο «πρέσβης» δεν θα το πιστέψουν. Κατά την άποψή μου πες τους τουρίστας. Βγήκε σε γύρο του κόσμου και πέρασε και από το δικό μας Βαρώσι. Είναι από την Άγκυρα. Το ποδήλατό του είναι από το Ικόνιο!

Α ρε Βαρώσι. Όσο και αν σε παινέψω δεν έχει τελειωμό. Ποιοι είναι αυτοί; Που τώρα βγαίνουν στη γύρα με ποδήλατο. Πάνω στα κόκκαλά σου…