ΑΠΟ: ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ, 15/01/2021
Άκουσα με λίγη έκπληξη όσα διηγείτο για εμένα ο συνταξιοδοτηθείς αξιωματούχος των μυστικών υπηρεσιών. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, δηλαδή κατά την περίοδο που είχε κλιμακωθεί η ένταση ανάμεσα στον στρατό και εμάς, έλαβαν εντολή να με απαγάγουν και να με ανακρίνουν, λέει. Η διαταγή ήρθε από τον τότε επικεφαλής του Γραφείου Πολιτικών Υποθέσεων συνταγματάρχη Ναμίκ Κοτς, λέει. «Πώς θα με απαγάγατε», τον ρώτησα. Σάστισε με την ερώτησή μου.
«Ήταν πολύ εύκολο να σε απαγάγουμε. Δεν είχες σωματοφύλακες, κυκλοφορούσες μόνος. Θα σε αναισθητοποιούσαμε, θα σε βάζαμε στο αυτοκίνητο και θα σε παίρναμε», είπε. «Πού θα με παίρνατε;» «Κάπου θα σε παίρναμε και εκεί θα σου ‘ανοίγαμε’ τα μάτια». Πήραν αυτή την εντολή, αλλά δεν την εφάρμοσαν, λέει. Άλλωστε, λέει, δεν γνώριζε γι’ αυτήν ο διοικητής των δυνάμεων ασφαλείας, Γκαλίπ Μεντί. Πήγαν και τον ενημέρωσαν, λέει. Και εκείνος αντιτάχθηκε. «Δεν γίνεται κάτι τέτοιο», τους είπε.
Η Προεδρία Πολιτικών Υποθέσεων είναι γνωστή στη χώρα μας ως η οργάνωση εσωτερικών και εξωτερικών μυστικών πληροφοριών. Επικεφαλής της υπάρχουν συνταγματάρχες. Δεν δημοσιεύονται και πολλές ειδήσεις γι’ αυτήν στον Τύπο μας. Όμως, πάρα πολλά πράγματα βγαίνουν «κάτω» από αυτήν. Παρακολουθήσεις. Παρακολουθήσεις τηλεφώνων. Φακελώματα. Καθορίζει τους πατριώτες και τους προδότες της πατρίδας. Οργανώνει μυστικές ενέργειες. Ήταν άνθρωπος που διέθετε διαφορετικές μεθόδους ο συνταγματάρχης Ναμίκ Κοτς, που βρισκόταν επικεφαλής αυτής της οργάνωσης στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Του άρεσε να κυκλοφορεί ανάμεσα σε ομάδες πολιτών που δεν τον γνώριζαν μεταμφιεζόμενος και να μαζεύει πληροφορίες. Έτσι πλησίασε και το δικό μας τραπέζι ένα βράδυ σε μια ταβέρνα. Τράβηξε μιαν καρέκλα και κάθισε. Συστήθηκε ως κτηνίατρος. Είχε έρθει εδώ για λίγο για σεμινάρια, λέει. Η πρώτη βόμβα στο τυπογραφείο μας εξερράγη κατά τη δική του περίοδο. Ύστερα μάθαμε ότι ήταν ο επικεφαλής του Γραφείου Πολιτικών Υποθέσεων. Επιρρίπταμε την ευθύνη στον στρατό για εκείνη τη βόμβα.
Ένα βράδυ ζήτησε συνάντηση μαζί μου. Έστειλε στην εφημερίδα έναν Κύπριο μεσολαβητή. «Θα συναντηθούμε όταν τελειώσει η δουλειά στην εφημερίδα. Θα πάρω τους φίλους μου και θα έρθω», είπα. Πού; Σε μια ταβέρνα στην Ομορφίτα που πήγαινα συνήθως. Στο «Αχίρ». Ήταν μεσάνυκτα. Εμείς είχαμε πάει πρώτοι. Ήμασταν τέσσερα άτομα. Ήταν καλοκαίρι, καθόμασταν στον κήπο. Ήρθε με τον Κύπριο φίλο του. Αλλά δεν κατέβηκε από το τζιπ του. Κατέβηκε ο φίλος του και μας πλησίασε. Είχε πολυκοσμία εκεί, λέει, και είπε να πάμε αλλού. «Αυτή την ώρα δεν θα βρούμε άλλο μέρος, πες του να έρθει», του είπα. «Ξέρει εκείνος το μέρος που θα πάμε», είπε. «Εντάξει», είπα. Πήγαμε μη λαμβάνοντας υπόψη τις προειδοποιήσεις και την επιμονή του φίλου μου Κεμάλ, ιδιοκτήτη της ταβέρνας, που μου έλεγε «μην πας Σενέρ, θα σε σκοτώσουν». Πήγαμε σε μια αίθουσα με κήπο που συνήθως χρησιμοποιείται για γάμους. Ήταν κλειστή, αλλά εκείνος τηλεφώνησε σε κάποιον και την άνοιξαν. Ήρθε μια γυναίκα. Στόλισε το μακρύ τραπέζι στο οποίο καθίσαμε. «Άρα εσείς ήσασταν ο κτηνίατρος», είπα. Αυτή τη φορά μας συστήθηκε. Μπήκαμε στο θέμα αμέσως. «Νομίζετε ότι εμείς ρίξαμε τις βόμβες», είπε. «Ναι, εσείς το κάνατε», είπα. «Δεν το κάναμε εμείς», είπε. «Καλά τότε, ποιος το έκανε; Τον βρήκατε;». «Πλησιάσαμε πολύ». «Πλησιάσατε πολύ, ξέρετε, αλλά δεν μπορείτε να τον συλλάβετε, έτσι δεν είναι;». Σώπασε. Απ’ αυτό κατάλαβα το εξής, δηλαδή το μήνυμα που δεν μπορούσε να πει ξεκάθαρα και μας το έδωσε συγκαλυμμένα ήταν: «Αυτή είναι δουλειά του Ντενκτάς, αλλά η δημοπρασία έμεινε στον στρατό»!
Μετά από αυτή τη συνάντηση, είχαμε μια πολύ έντονη λογομαχία μια μέρα. «Εσείς οπλοφορείτε, εμείς είμαστε άοπλοι» του είπα. «Πάρτε κύριε, πάρτε και εσείς, μάλιστα θα βοηθήσω εγώ να πάρετε», είπε. Ακόμα και αν θα έπαιρνα όπλο, μετά από αυτή τη συνομιλία το μετάνιωσα. Αφού με ενθάρρυνε να πάρω όπλο, σίγουρα κάποιο λάκκο θα είχε η φάβα.
Όσον αφορά τον διοικητή των δυνάμεων ασφαλείας, Γκαλίπ Μεντί, ήταν επικεφαλής της Οργάνωσης Πολιτικής Άμυνας εδώ κατά τις κρίσιμες ημέρες της δεκαετίας του 1990. Ήταν ανάμεσά μας κατά τη διάρκεια της δολοφονίας του Σολωμού και το λιντσάρισμα του Τάσου Ισαάκ στη Δερύνεια. Όμως, ουσιαστικά έκανε γνωστό το όνομά του με την επιδρομή στον Απόστολο Βαρνάβα και τη δολοφονία του Κουτλού Ανταλί. Κατά την επιδρομή στον Απόστολο Βαρνάβα είχαν χρησιμοποιηθεί οχήματα της Πολιτικής Άμυνας. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης για τη δολοφονία του Κουτλού Ανταλί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ήταν και εκείνος ένας από αυτούς που κλήθηκαν και κατάθεσαν στην επιτροπή, η οποία είχε συσταθεί στο ξενοδοχείο Λήδρα Πάλας. Επειδή εκτιμήθηκαν πολύ οι «υπηρεσίες» του στο νησί, αργότερα διορίστηκε ως διοικητής των δυνάμεων ασφαλείας εδώ.
Ξέρω, είναι πολύ πληκτικό να τα διηγείται κανείς αυτά. Είμαι δημοσιογράφος, όχι ιστορικός. Αλλά αν σωπαίνουν οι ιστορικοί, μένει σε εμάς και αυτό. Οι αναμνήσεις μας…