Του Άριστου Μιχαηλίδη, 01 Ιουνίου 2021
Αυτό που πρέπει να προβληματίσει τις ηγεσίες των κομμάτων, ειδικά των λεγόμενων παραδοσιακών, δεν είναι αυτά που προβάλλουν στην κοινή γνώμη. Ότι ο ΔΗΣΥ παραμένει πρωταγωνιστική δύναμη, όπως έλεγε ο Αβέρωφ Νεοφύτου, ότι το ΑΚΕΛ παραμένει η κυρίαρχη δύναμη της αντιπολίτευσης, κατά τον Άντρο Κυπριανού ή ότι το ΔΗΚΟ συντηρεί τον ρυθμιστικό του ρόλο, κατά τον Νικόλα Παπαδόπουλο. Αυτό που έχει σημασία είναι η αμφισβήτηση της κυριαρχίας τους από τον κόσμο, όπως μεταφράζεται από τις απώλειες ψηφοφόρων. Παρά το γεγονός ότι όντως διατηρούν τον ρόλο τους, οι απώλειες συγκριτικά είναι τεράστιες και η πτωτική πορεία που ακολουθούν στις τρεις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις είναι συντριπτική.
Είναι γεγονός ότι στις προχθεσινές εκλογές, από τα τρία μεγαλύτερα κόμματα, τις λιγότερες απώλειες τις είχε ο ΔΗΣΥ. Τόσο στους αριθμούς όσο και στο πολιτικό πεδίο, καθώς το κυβερνών κόμμα με οκτώ χρόνια συνεχόμενων κρίσεων, οικονομικών, υγειονομικών και πολιτικών / εθνικών, αλλά και με μια αντιπολίτευση που από καιρό ανέβασε τους τόνους των επιθέσεων, θα περίμενε κανείς ότι θα είχε πολύ μεγαλύτερες απώλειες. Αντί αυτού τις μεγαλύτερες απώλειες τις είχε η αντιπολίτευση. Και είναι πρωτοφανής η αποτυχία της να είναι πειστική στους πολίτες μέσα σε αυτό το κλίμα. Αλλά, στη συνολική εικόνα δεν πρέπει να αγνοείται ότι και ο ΔΗΣΥ, πορεύεται με συνεχή υποχώρηση. Στις βουλευτικές του 2011 είχε 138.682 ψηφοφόρους (ποσοστό 34,69%), το 2016 είχε 107.825 (30,69%) και το 2021 έχει 99.328 (27,77%). Δηλαδή, μέσα σε μια δεκαετία έχασε τη στήριξη από 39.354 πολίτες. Τα περισσότερα χρόνια ως συμπολίτευση, βεβαίως, πληρώνοντας τη λεγόμενη φθορά της εξουσίας και την απογοήτευση της οικονομικής κρίσης, των κουρεμάτων και των αποκαλύψεων διαφθοράς.
Από την άλλη, όμως, το ΑΚΕΛ το 2011 είχε 132.171 ψηφοφόρους (ποσοστό 32,67%), το 2016 έπεσε στους 90.204 (25,67%) και το 2021 έμεινε με 79.913 (22,34%). Μέσα στη δεκαετία, με τα περισσότερα χρόνια στην αντιπολίτευση, έχασε 52.258 πολίτες. Όταν μάλιστα αυτή τη δεκαετία οι ψηφοφόροι συνολικά αυξήθηκαν κατά 26.400, ασχέτως ότι αυξήθηκε και η αποχή, διότι και η αποχή αποδίδεται στις κομματικές ηγεσίες που αντί να πείθουν αποθαρρύνουν.
Δεδομένου λοιπόν ότι ο Αβέρωφ Νεοφύτου είχε να αντιμετωπίσει όσα αρνητικά περιβάλλουν την κυβέρνηση σε εποχή κρίσεων, μαζί και τα αδιέξοδα του Κυπριακού, καθώς και την επιθετική διάταξη πέντε – έξι αντιπολιτευτικών κομμάτων, μειώνεται κατά πολύ η πολιτική αντανάκλαση των απωλειών του. Σε αντίθεση με τον Άντρο Κυπριανού, που τα τελευταία χρόνια ανέβασε όσο ποτέ προηγουμένως τους τόνους της αντιπολίτευσης και το ΑΚΕΛ έχασε δέκα ολόκληρες μονάδες μέσα στη δεκαετία και 52.258 ψηφοφόρους.
Διαχωρίζοντας το ΔΗΚΟ, μόνο και μόνο επειδή δεν βρίσκεται στα ίδια μεγέθη με τους «μεγάλους», η δική του αποτυχία είναι επίσης τεράστια και φαίνεται στους αριθμούς. Το 2011 το ΔΗΚΟ είχε 63.763 ψηφοφόρους (15,76%), το 2016 έπεσε στους 50.923 (14,49%) και το 2011 έμεινε με 40.395 (11,29%). Μέσα στη δεκαετία έχασε 23.368 πολίτες που το ψήφιζαν. Δεν έχουν σημασία οι εξηγήσεις που δίνονται για την αποχώρηση στελεχών του, τη διάσπαση κ.λπ., διότι η ευθύνη της ηγεσίας του ήταν να βρει τρόπους να μην έχει τέτοιες εξελίξεις. Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι ήταν αδύνατη η συμβίωση με τον Μάριο Καρογιάν, δεν μπορεί να είναι το ίδιο με τα στελέχη που αποχώρησαν πρόσφατα, ανάμεσα τους και τρεις βουλευτές. Στην ίδια θέση σκληρής αντιπολίτευσης με το ΑΚΕΛ ήταν και το ΔΗΚΟ το τελευταίο διάστημα και σε αριθμούς έχασε περίπου όσους ψηφοφόρους έχασε και το ΑΚΕΛ από τις βουλευτικές του 2016. Το ΑΚΕΛ έχασε 10.291, το ΔΗΚΟ έχασε 10.528. Το ΑΚΕΛ, όμως, είναι πολύ μεγαλύτερο κόμμα οπότε αναλογικά το ΔΗΚΟ έχει τις περισσότερες απώλειες. Και αυτοί οι αριθμοί συγκριτικά ευνοούν πάλι το ΔΗΣΥ, που έχασε τους λιγότερους ψηφοφόρους, 8.497 σε σύγκριση με το 2016.
Αυτά βέβαια μπορεί και να μην έχουν αξία, εάν οι κομματικές ηγεσίες δεν πάρουν στα σοβαρά τα μηνύματα αμφισβήτησης από 114.980 πολίτες, που προηγουμένους τους ψήφιζαν και αποχώρησαν από τα τρία μεγάλα κόμματα αναζητώντας άλλους χώρους να στηρίξουν. Δεν είναι φυσικά ομοιογενείς ψηφοφόροι, αλλά είναι απογοητευμένοι παραδοσιακοί ψηφοφόροι. Κι αν η αποχή από 191.228 ψηφοφόρους έχει πολλές ερμηνείες, η μετακίνηση των 114.980 μία ερμηνεία έχει: Την αποτυχία των ηγεσιών.