Υπάρχουν εκτιμήσεις, σε σχέση με τη νέα αμερικανική κυβέρνηση, που θεωρούν πως ο… φιλέλληνας Μπάιντεν θα βοηθήσει Ελλάδα και Κύπρο. Πώς; Έχουμε ξεκάθαρες επιδιώξεις (πλην τις επαναλαμβανόμενες, copy paste, τοποθετήσεις, που εδράζονται σε διαχρονικές συνθηματολογίες); Και γιατί να βοηθήσει;
Ο Μπάιντεν συνδέεται με την ομογένεια από τα πρώτα βήματα του στην πολιτική. Έχει αναπτύξει καλές φιλικές σχέσεις με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (τον φιλοξένησε -στη διάρκεια δείπνου- και στο σπίτι του στη Λεμεσό). Ήταν δε και μεταξύ εκείνων που επισκέφθηκαν τον Πρόεδρο όταν υποβλήθηκε σε εγχείρηση στη Νέα Υόρκη.
Όλα αυτά στην πολιτική μετρούν μέχρι του σημείου που ξεκινούν τα συμφέροντα. Στο Προεδρικό θα θυμούνται εκείνη τη θυελλώδη συνάντηση που έγινε στη Νέα Υόρκη με τον κ. Μπάιντεν, όταν ο Πρόεδρος δεν πίστευε τι άκουγαν τα αυτιά του, τι του έλεγε ο κατά τα άλλα φίλος του. Ο τότε αντιπρόεδρος ήταν επίμονος και εν πολλοίς επιθετικός σε σχέση με «βήματα», που καλείτο να κάνει η Λευκωσία στο Κυπριακό (και όχι η Άγκυρα).
Ο Τραμπ, ως γνωστό, είχε στραμμένη την προσοχή του στην Τουρκία και δημιούργησε μη θεσμικά κανάλια επικοινωνίας με την Άγκυρα. Τη γνωστή «διπλωματία των γαμπρούδων». Η διπλωματία της… πίσω πόρτας, όπως τη χαρακτήρισε ο γαμπρός του Ερντογάν, Αλμπαϊράκ, τη συνεργασία του με εκείνον του Τραμπ, τον Κούσνερ, έχει τερματιστεί εδώ και καιρό. Τέτοια κανάλια δεν αναμένεται να υπάρξουν γιατί, μεταξύ άλλων, είχαν και το στοιχείο των προσωπικών συμφερόντων. Δεν αναμένεται να υπάρξουν γιατί δεν ήταν νομιμοποιημένα θεσμικά.
Το επιτελείο εξωτερικής πολιτικής του Προέδρου Μπάιντεν, εκφράζει το βαθύ κράτος του Στέιτ Ντιπάρντμεντ. Οι περισσότεροι είχαν αξιοποιηθεί και επί της εποχής της Χίλαρι Κλίντον στο υπουργείο Εξωτερικών. Σημειώνεται ιδιαίτερα από το νέο επιτελείο, η «επιστροφή» της Βικτώρια Νούλαντ (που χρεώνεται τη συμφωνία Αναστασιάδη- Έρογλου του Φεβρουρίου 2014) και της Αμάντα Σλόατ. Γνωστές για τις απόψεις τους έναντι των κυπριακών θέσεων.
Η προσέγγιση τους, όπως και του Μπάιντεν, του υπουργού Εξωτερικών, που έχει επιλέξει, του κ. Αντονι Μπλίνκεν, είναι πως θα πρέπει η κατοχική Τουρκία να μην φύγει από το δυτικό μαντρί. Δεν θέλουν να αφήσουν τον Ερντογάν στην αγκαλιά του Πούτιν. Αυτό αφορά τα συμφέροντα των ΗΠΑ και η επιδίωξη αυτή, ελπίζουμε, είναι να μην λειτουργήσει σε βάρος μας. Να μην είμαστε στις παράπλευρες απώλειες, στα ανταλλάγματα, αυτής της προσέγγισης. Αυτό δεν θα γίνει με παρακάλια αλλά με πρωτοβουλίες. Οι ΗΠΑ έχουν συμφέροντα στην περιοχή μας και η Κύπρος προσφέρει διευκολύνσεις χωρίς ανταλλάγματα.
Την ίδια ώρα, είναι σαφές πως η προσπάθεια επαναπροσέγγισης Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας ευνοεί τους αμερικανούς σχεδιασμούς. Τους διευκολύνει σημαντικά. Η Ουάσινγκτον, υπό νέα κυβέρνηση, θα αξιοποιήσει συμμαχίες με την Ε.Ε. για να αντιμετωπίσει τόσο τη Ρωσία όσο και την Κίνα, αλλά και να ενισχύσει γέφυρες επικοινωνίας με την κατοχική Τουρκία.
Δεν θα πρέπει να σπεύδει κανείς να προεξοφλήσει την αμερικανική στάση. Εκείνο, που θα πρέπει να γίνει, είναι κινήσεις προς τη νέα αμερικανική κυβέρνηση για να τεθούν εκ των προτέρων ζητήματα, τα οποία μας επηρεάζουν. Οι ΗΠΑ προφανώς θεωρούν δεδομένες την Ελλάδα και την Κύπρο (γι’ αυτό και θέλουν να καθορίζουν και τους φίλους μας) και δεν θα ασχοληθούν μαζί τους. Θα ασχοληθούν με τον θορυβοποιό Ερντογάν. Αυτό να το προσέξουν σε Αθήνα και Λευκωσία και να προσπαθήσουν να το αλλάξουν. Γιατί θα βρεθούμε να είμαστε τα δώρα προς την Άγκυρα.