01 Αυγούστου 2021
Σε λίγες μέρες, στις 30 Αυγούστου, συμπληρώνονται 47 χρόνια από τη δολοφονία του Δώρου Λοΐζου. Από καιρού εις καιρό, τίθεται το ερώτημα «ποιοι τον σκότωσαν», ωστόσο το ερώτημα μένει πάντα αναπάντητο. Όπως και για άλλα εγκλήματα που έγιναν και σχετίζονται με το ’74, χάρη στον κλάδο ελαίας που αποφάσισε να δώσει ο Μακάριος και τον υιοθέτησαν όλοι οι μεταγενέστεροι για να μην καλλιεργείται-τάχα- ή να ενισχύεται η διχόνοια. Είναι μήπως καιρός να αναθεωρήσουμε την άποψη αυτή; Μήπως θα μας κάνει καλό να μειώσουμε όσο γίνεται τις σκιές; Είναι ποτέ αργά για να αποδοθεί δικαιοσύνη;
Στη Γερμανία έχει αποφασιστεί να προσαχθεί σε δίκη μία γυναίκα 96 χρόνων για συμμετοχή σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Η γυναίκα εργαζόταν ως γραμματέας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Πολωνία. Αν και έχουν περάσει 76 από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αν και μπορεί κάποιος να πει πως ήταν μόνο 20 χρόνων και δεν ήταν παρά μία απλή γραμματέας, κατηγορείται πως είναι συνένοχη για δολοφονίες πάνω από 11.000 ανθρώπων. Η δίκη της αναμένεται να ξεκινήσει στις 30 Σεπτεμβρίου.
Στο Λας Βέγκας τώρα, εξιχνιάστηκε μία υπόθεση δολοφονίας 14χρονης με τη μικρότερη ποσότητα DNA στην ιστορία. Το κορίτσι βρέθηκε δολοφονημένο το 1989 και μόλις φέτος, 32 χρόνια μετά η αστυνομία κατάφερε να βρει το δολοφόνο, ο οποίος στο μεταξύ έχει πεθάνει. Ωστόσο, η εξιχνίαση της εν λόγω υπόθεσης με τόσο μικρή ποσότητα DNA θεωρείται ορόσημο, αφού δίνει δυνατότητες για υποθέσεις που είχαν κριθεί ανεπίλυτες.
Στο ίδιο πλαίσιο εξιχνιάστηκε η δολοφονία ενός άλλου κοριτσιού στην Ουάσιγκτον, η οποία επίσης έγινε πριν 32 χρόνια, χάρη στα ίχνη που άφησε ο δράστης σε μια χαρτοπετσέτα. Στη Γαλλία δε, συνελήφθη ένας άντρας για τη δολοφονία της συζύγου και της κόρης του 28 χρόνια μετά το έγκλημα. Τεκμήριο αποτέλεσαν ίχνη σπέρματος που βρέθηκαν στα ρούχα του κοριτσιού και χάρη στην πρόοδο στην επιστήμη, 28 χρόνια μετά, έγινε η ταυτοποίηση τους και βρέθηκε πως ανήκαν στον πατέρα ο οποίος υποτίθεται πως έλειπε σε ταξίδι με τον γιο του. Κι αυτά δεν είναι τα μοναδικά εγκλήματα που εξιχνιάζονται δεκαετίες μετά την τέλεση τους, επιτυγχάνοντας να προσφέρουν στους οικείους ένα τέλος στα αναπάντητα ερωτήματα τους.
Στην περίπτωση των δολοφονιών που έγιναν στην Κύπρο, λίγο πριν και λίγο μετά το 1974, ανάμεσα στις οποίες και του Δώρου Λοΐζου, το ζητούμενο δεν είναι μόνο η όποια ανακούφιση μπορεί να προσφερθεί στους συγγενείς, αλλά και το ξεκαθάρισμα του συλλογικού παρελθόντος.
Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου
chrystalla@phileleftheros.com