01 Αυγούστου 2021
Συνηθίσαμε, νομίζω λανθασμένα, να λέμε ότι το κλειδί της λύσης του Κυπριακού το κρατά η Τουρκία. Αν μιλούμε για τη λύση ενός προβλήματος διακοινοτικής διαφοράς όπου η Τουρκία εισέβαλε στο νησί για να προστατέψει τους Τουρκοκύπριους, τότε πράγματι το κλειδί το κρατά η Τουρκία. Αν μιλούμε για ένα θέμα διεθνές που αφορά παραβίαση του διεθνούς δικαίου και του χάρτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς κυρίως και γεωπολιτικής σημασίας, τότε τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Τα κλειδιά είναι πολλά όσοι και οι παίχτες. Και μεγάλες δυνάμεις και περιφερειακές. Και εξ όσων φαίνεται όλοι αυτοί δεν συμπλέουν με την Τουρκία. Από τις χώρες της περιφέρειας καμμιά. Από τις μεγάλες δυνάμεις υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι τους στρατηγικούς στόχους της Τουρκίας σχεδόν καμμιά χώρα εκ των μεγάλων δεν τους συμμερίζεται. Υπάρχουν βέβαια επί μέρους συμφέροντα τα οποία για την ώρα ενεργούν ανασταλτικά για την εκδήλωση ξεκάθαρα μιας πολιτικής βασισμένης στο διεθνές δίκαιο.
Εδώ ακριβώς θα πρέπει επί τέλους να συνειδητοποιήσουμε και τη σημασία του δικού μας κλειδιού. Γιατί ναι, και εμείς κρατάμε κλειδιά για τη λύση. Όχι για τη λύση της διακοινοτικής διαφοράς, που δεν ενδιαφέρει κανένα, αλλά για τη γεωπολιτική σημασία της χώρας μας σε συνδυασμό με την παράνομη κατοχή από τα Τουρκικά στρατεύματα.
Εδώ ο πολιτικός συσχετισμός είναι συντριπτικός για την Τουρκία. Μια Τουρκία που τα τελευταία χρόνια έδωσε απτές αποδείξεις για τον επεκτατισμό της και για τις αυτοκρατορικές της βλέψεις.
Ρόλος μας λοιπόν πρέπει να είναι να μετατρέψουμε με σωστές κινήσεις αυτό τον πολιτικό συσχετισμό σε στρατιωτικο-πολιτικό-οικονομικό συσχετισμό. Να αξιοποιήσουμε τη ρήξη που δημιουργεί με την πολιτική της η Άγκυρα ανάμεσα σ΄ αυτήν και τις μεγάλες δυνάμεις καθώς και με όλες τις χώρες της περιφέρειας.
Να παραλληλίσουμε τα συμφέροντά μας με τις χώρες που εν δυνάμει βρίσκονται σε διάσταση, αντίθεση, αντιπαράθεση με την Τουρκία.
Πώς θα γίνει αυτό; Οι τριμερείς και οι άλλες συμμαχίες-συνεργασίες που συνήψαμε είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Είναι στα πλαίσια των μεγάλων γεωπολιτικών εξελίξεων που συντελούνται στην περιοχή μας.
Αντίθετα οι συνομιλίες για λύση της διακοινοτικής διαφοράς, συνεχιζόμενης της κατοχής, αλλά και εν όψει των διακηρύξεων και των ενεργειών επεκτατισμού της Τουρκίας είναι το λάθος που τα χαλά όλα. Πρέπει επιτέλους να αλλάξουμε γραμμή. Να επικεντρωθούμε στη διεθνή πτυχή και στη γεωπολιτική μορφή που έχει προσλάβει το Κυπριακό.
Εδώ ακριβώς έγκειται η σημασία του δικού μας κλειδιού. Να ξεφύγουμε από την παγίδα που μόνοι μας πέσαμε δεχόμενοι ότι το Κυπριακό είναι διακοινοτικό πρόβλημα και σ΄ αυτή τη βάση μπήκαμε σε συνομιλίες με τους Τ/Κ και αποενοχοποιήσαμε την Τουρκία. Και κανείς πια δεν μιλά για κατοχή.
Προς αυτή τη λανθασμένη κατά τη γνώμη μας πορεία κεφαλαιώδης ήταν ο ρόλος του ΑΚΕΛ. Τώρα έχει γίνει αλλαγή ηγεσίας. Το ΑΚΕΛ πρέπει να επανεξετάσει αυτό το τεράστιο ζήτημα όχι σαν οικονομικός οργανισμός, αλλά πρωτίστως ως πατριωτική δύναμη. Δεν γίνεται να είναι το μόνο κομμουνιστικό κόμμα στην παγκόσμια ιστορία που μασά τα λόγια του για την κατοχή της πατρίδας του. Που πιστεύει ότι είναι δυνατόν η Τουρκία να συγκατανεύσει ποτέ να αποσύρει τα στρατεύματά της από την Κύπρο και να μας αφήσει ήσυχους… Το ΑΚΕΛ κρατά στο χέρι του το Κυπριακό κλειδί για την αποκατάσταση του δικαίου στην Κύπρο. Εύχομαι από τα βάθη της ψυχής και της διανοίας μου να συνειδητοποιήσει η νέα ηγεσία το ρόλο που καλείται από την ιστορία να διαδραματίσει.
Πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης.