Όταν καιγόταν η Λεμεσός κάποιοι από εμάς έβγαζαν κραυγές χαράς. «Να καούν οι γκιαούρηδες, να γίνουν στάχτη», έλεγαν. Τώρα καίγεται η Τουρκία. Και πώς καίγεται. Πήρε φωτιά από τη μια άκρη μέχρι την άλλη η χώρα. Μια πλήρης τραγωδία. Μεγάλη τραγωδία. Δεν ξέρω αν ανάμεσα στους Ελληνοκυπρίους υπάρχουν τέτοιοι. Που χαίρονται. Που λένε να καεί όλη, να γίνει στάχτη. Έχω πάρα πολλούς Ελληνοκύπριους φίλους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και αριστερούς. Και δεξιούς. Σε κανέναν απ’ αυτούς δεν είδα κάτι τέτοιο. Ακριβώς το αντίθετο. Λένε περαστικά.
Τώρα όταν συγκρίνουμε τις δύο πλευρές, προκύπτει ένα πιο τραγικό συμπέρασμα. Μπορεί να θεωρηθεί πολύ φυσιολογικό να νιώθει μίσος έναντι της Τουρκίας η ελληνοκυπριακή κοινότητα που πάρθηκε με τη βία των όπλων μέσα από τα χέρια της η μισή της πατρίδα εκ μέρους της Τουρκίας, έτσι δεν είναι; Η συμφορά του ενός μπορεί να είναι η χαρά του άλλου. Αν και είναι έτσι, δεν είδα κανέναν να χαίρεται γι’ αυτή τη συμφορά. Στον δε βορρά χαίρονται για τη συμφορά των διαμενόντων στον νότο εκείνοι που κατοικούν στα ελληνοκυπριακά εδάφη! Πόσο θλιβερή κατάσταση. Οι ευρισκόμενοι υπό κατοχή λυπούνται για τη συμφορά που συνέβη στον κατακτητή. Οι δε κατακτητές χαίρονται για τη συμφορά των ευρισκόμενων υπό κατοχή. Ένας παρανοϊκός όχλος. Που έχασε προ πολλού την ανθρωπιά του.
Η Τουρκία δεν είχε καεί έτσι. Που οι καπνοί και οι στάχτες της να έρθουν μέχρι τον ουρανό της Κερύνειας. Η χώρα είναι άνω κάτω ούτως ή άλλως στα χέρια του τυράννου και τη μαφίας. Από τη μια Σύριοι μετανάστες. Από την άλλη Αφγανοί εξαθλιωμένοι. Έρχονται κατά κύματα στο δικτατορικό καθεστώς. Και ψίθυροι για εμφύλιο πόλεμο. Ένας πόλεμος που λέγεται ότι θα μπορούσε να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή. Σαν να είναι όλοι σε επιφυλακή. Ο δικτάτορας είναι άρρωστος. Μάλιστα λέγεται ότι είναι πολύ άρρωστος. Στο υπηρεσιακό του αυτοκίνητο παθαίνει κρίσεις επιληψίας και λιποθυμά, λένε. Οι σωματοφύλακές του αναγκάζονται, λένε, να σπάσουν τα θωρακισμένα και αλεξίσφαιρα τζάμια για να τον βγάλουν απ’ εκεί. Ως γνωστόν αποκοιμήθηκε κατά τη διάρκεια ομιλίας που έκανε μετά την επιστροφή του στην πατρίδα από την Κύπρο. Και έγινε θρύλος. Τιμωρήθηκαν τα Μέσα που μετέδωσαν αυτή την εικόνα. Ποιος μπορεί να μεταδίδει τον Ερντογάν καθώς κοιμάται και ροχαλίζει. Δεν μπορεί να ασκείται δημοσιογραφία εκεί.
Η πυρκαγιά είναι αδυσώπητη. Καίει τα πάντα. Όσο και αν είμαστε σε σύγκρουση με τον κατακτητή μας εδώ. Και ό,τι και αν μας έκανε μέχρι σήμερα. Λυπούμαστε γι’ αυτό. Νιώθουμε πόνο. Δεν χαιρόμαστε. Όλοι οι προοδευτικοί φίλοι μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είπαν «περαστικά» στην Τουρκία. Μοιράστηκαν τον πόνο του λαού που βιώνει τη συμφορά. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να αναμένει κανείς να ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Μόνο μια πτυχή έχει αυτή η τραγωδία. Οι άνθρωποι που θα μείνουν μόνοι με την τραγωδία που βίωσαν μετά που θα καεί ό,τι είναι να καεί και θα σκορπιστούν οι στάχτες. Το είδαμε προηγουμένως και κατά τις συμφορές που βιώθηκαν με τον σεισμό και το μεταλλείο. Το κράτος δεν τείνει χέρι βοηθείας στους πληγέντες. Η φωτιά καίει μόνο το μέρος στο οποίο πέφτει. Ιδού γι’ αυτό λυπάμαι πιο πολύ.
Βλέπετε, έχουμε μια βαρυφορτωμένη ατζέντα, αλλά ξαφνικά παρεμβάλλεται μια τραγωδία πυρκαγιάς. Ουσιαστικά, παντού είναι χώρος πυρκαγιάς. Πόσοι άνθρωποι υπάρχουν γύρω μας που καίγονται χωρίς να έχει ξεσπάσει πυρκαγιά. Για να δούμε τι θα βγάλει από αυτή την πυρκαγιά η κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν, που μετέτρεψε σε πολιτική να φορτώνει τα πάντα, είτε στο ΡΚΚ είτε στην οργάνωση ΦΕΤΟ. Οι ισλαμιστές αδελφοί άρχισαν από τώρα κιόλας αυτή τη φωνασκία. Η Τουρκία, λένε, βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα μεγάλο σαμποτάζ και εμπρησμό. Και αυτό το έκαναν, λένε, μέλη του ΡΚΚ που βρίσκονται σε στρατόπεδα της Ελλάδας! Όμως κατά τη δική μου γνώμη, αυτοί που πρέπει να θεωρούνται πιο πολύ ύποπτοι είναι οι ιδιοκτήτες εταιρειών οικοδομών που ονειρεύονται να μετατρέψουν αυτές τις περιοχές σε εργοτάξια. Το καθεστώς Ερντογάν κέρδισε του κόσμου τα χρήματα από τις οικοδομικές προσφορές. Ξέρετε, άλλωστε γι’ αυτό άπλωσε χέρι και στην Κύπρο, γι’ αυτό έβαλε στο μάτι το Βαρώσι.
Βλέπετε εκείνους που κλαίνε στην τηλεόραση; Κοιτάξτε τα δάκρυα των πληγέντων. Τα δάκρυα των ευρισκόμενων στην εξουσία είναι κροκοδείλια!
Sener Levent