Του Κώστα Μαυρίδη, Ευρωβουλευτή – 06-03-2021
Ένα θέμα με τεράστιες οικονομικές και πολιτικές προεκτάσεις για την Κύπρο, αφορά την πολιτική της ΕΕ για το φυσικό αέριο, στο μεταβατικό στάδιο προς την πλήρως βιώσιμη οικονομία του 2050. Μέχρι πρόσφατα, η ΕΕ αναγνώριζε ξεκάθαρα τις ανάγκες νησιωτικών κρατών-μελών, ιδιαίτερα των ενεργειακά απομονωμένων όπως η Κύπρος, και ενέτασσε το φυσικό αέριο στις ενεργειακές επιλογές τους για μετάβαση στην πράσινη οικονομία. Τώρα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει τέτοια επιτρεπόμενα τεχνικά κριτήρια για τους ρύπους, που στην πράξη προ-αποκλείουν ευρωπαϊκή χρηματοδοτική ή άλλως πως στήριξη για έργα και υποδομές προς αξιοποίηση του φυσικού αερίου. Τα προτεινόμενα κριτήρια ανατρέπουν την υφιστάμενη πολιτική της ΕΕ για τις επενδύσεις στο φυσικό αέριο, στο μεταβατικό στάδιο προς την βιώσιμη οικονομία του μέλλοντος. Επιπρόσθετα, ορατός κίνδυνος είναι να ενσωματωθούν τα «τεχνικά κριτήρια» στις μελλοντικές πολιτικές και νομοθεσίες της ΕΕ, και κατ΄ επέκταση στα χρηματοδοτικά προγράμματα, με πολλαπλάσιες δυσμενείς επιπτώσεις, πέραν από τον αγωγό και υποδομές φυσικού αερίου, σε τομείς όπως ύδρευση, γεωργία κ.ά. Παρεμπιπτόντως, με την καυτή συζήτηση για αναθεώρηση του Ευρωπαϊκού Κανονισμού για τις διευρωπαϊκές ενεργειακές υποδομές ενόψει (σ΄αυτές εμπίπτει και ο αγωγός East-Med), έμεινα έκπληκτος με τις … χαλαρές δηλώσεις των αρμοδίων Υπουργών στην Κύπρο, βάσει των οποίων, αν δεν γνώριζα την πραγματικότητα, θα νόμιζα ότι όλα πάνε εξαίρετα!
Μόλις την περασμένη εβδομάδα επέμενα ενώπιον της αρμόδιας Επιτρόπου στην ΕΕ ότι, η πρότασή της παραγνωρίζει την γεωγραφία ορισμένων κρατών, όπως τα απομονωμένα νησιωτικά κράτη-μέλη, και ανατρέπει την υφιστάμενη ευρωπαϊκή πολιτική και νομοθεσία προς την πράσινη οικονομία. Επιπλέον, ενώ παραγνωρίζεται η μειονεκτική θέση κρατών όπως η Κύπρος, κράτη όπως η Γερμανία, με υφιστάμενες ήδη υποδομές φυσικού αερίου, θα συνεχίσουν να επωφελούνται από το φυσικό αέριο. Η πολιτική της ΕΕ θα πρέπει να αναγνωρίζει την ιδιομορφία της γεωγραφίας και όχι να τιμωρεί τα απομονωμένα νησιωτικά κράτη-μέλη.
Η απόφαση στην ΕΕ οριστικοποιείται τον Απρίλη. Με την Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Κύπρου στην ΕΕ θα συνεχίσουμε την συνεργασία στο ζήτημα. Όμως, το θέμα έχει τεράστιες οικονομικές και πολιτικές προεκτάσεις για την Κύπρο και δεν αντιμετωπίζεται από έναν Ευρωβουλευτή, ούτε από την Μόνιμης Αντιπροσωπεία. Το θέμα πρέπει να τεθεί στην ΕΕ σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο.
Σημείωση: Η επικεφαλής της Εισαγγελίας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (Χάγη) θα αποφανθεί μέχρι τον Ιούνιο 2021 εάν θα παραπέμψει για εκδίκαση την καταγγελία (από το 2014) εναντίον Τούρκων αξιωματούχων για το έγκλημα του εποικισμού στην Κύπρο. Η Κυπριακή Κυβέρνηση απουσιάζει. Για εβδομάδες καλούμε τον Πρόεδρο και τους αρμόδιους Υπουργούς να πάρουν επίσημα θέση. Προτιμούν, χάριν του κλίματος των συνομιλιών, να χαθεί η υπόθεση, παρά να τεκμηριώσουν το έγκλημα του εποικισμού ενώπιον του Δικαστηρίου;
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο
costas.mavrides@europarl.europa.eu
” Τα προτεινόμενα κριτήρια ανατρέπουν την υφιστάμενη πολιτική της ΕΕ για τις επενδύσεις στο φυσικό αέριο, στο μεταβατικό στάδιο προς την βιώσιμη οικονομία του μέλλοντος.”
Ενόσω η πλήρης εξάρτηση της ανθρωπότητας από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας δέν θα έχει εκπληρωθεί επιβάλλεται η πιό δυνατή ορθολογιστική (άρα ολιγότερο επιζήμια) διαχείριση των ορυκτών πηγών ενεργείας. Και εδώ, το φυσικό αέριο θα έπρεπε να παίξει πρωτεύοντα ρόλο λόγω των ιδιοτήτων του. Άρα, η πολιτική της ΕΕ κρίνεται λανθασμένη.
Στην δέ νήσο μας των …αγίων, πρωτεύουσα ενεργειακή πολιτική, λόγω κλιματολογικών συνθηκών, θα έπρεπε να ήταν η όσο το δυνατό πιό γρήγορη μετάβαση σε εναλλακτικές πηγές και κυρίως στην ηλιακή ενέργεια (λάθος οι τεράστιες ανεμοτουρπίνες). Ταυτόχρονα βέβαια, μια που η φύση μας αποθήκευσε κάμποσους υδρογονάνθρακες και ιδιαίτερα φυσικό αέριο θα έπρεπε να το χειριστούμε όσο πιό ευνοϊκά γίνεται για την μεταβατική περίοδο αλλά και για την οικονομία μας. Αυτά βέβαια, δεδομένου ότι πράγματι το κύριο ενδιαφέρον είναι τα καλώς νοούμενα συμφέροντα του λαού μας, του “εμείς” κι όχι του “εγώ” του κάθε …άριστου των αρίστων.
Όσο για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και το κλίμα των συνομιλιών, τί μπορούμε να περιμένουμε από ηγέτες που προσπαθούν να μας πείσουν ότι υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ της “λύσης δυο κρατών” (σε μια συνομοσπονδία) – που αιτιάται η Τουρκία – και της “λύσης ΔΔΟ” (σε μια χαλαρή ομοσπονδία) – που την χειρίζονται οι “δικοί μας” ως λάβαρο του …αγώνα μας??!!