Του Σιενέρ Λεβέντ, 12 Μαρτίου 2021
Όταν σε κοιτάζει ο άνθρωπος που είναι άνθρωπος βλέπει σε εσένα αυτό που δεν θέλει να γίνει. Όχι αυτό που θέλει να γίνει. Όταν σε κοιτάζω μου θυμίζεις τον αρχηγό της χούντας. Τον στρατηγό που είπε «να μην τον κρεμάσουμε και να τον ταΐζουμε;» και κρέμασε έναν νεαρό 17 χρόνων μεγαλώνοντας την ηλικία του.
Και εκείνος θεωρούσε τον εαυτό του Θεό. Στους δρόμους μας είχε γραφτεί και το δικό του όνομα και είχαν αναρτηθεί τεράστια πόστερ. Κανείς δεν μπορούσε να πει κακή κουβέντα και για εκείνον. Μόνο ο Αζίζ Νεσίν είπε. Είπε το εξής: «Όλοι θεωρούν τον εαυτό τους ένα σκατό και εκείνος θεωρεί τον εαυτό του δύο σκατά».
Όταν σε κοιτάζω μου θυμίζεις τον Αδόλφο. Αν είχες το μουστάκι του και μια τούφα από τα μαλλιά σου έπεφτε στο μέτωπό σου, θα μπορούσα να σας αποκαλούσα και δίδυμους. Όμως, έστω και αν βαδίζεις τον ίδιο δρόμο, εσύ δεν είσαι Αδόλφος. Είσαι μικρός Αδόλφος. Είχαν γυρίσει μια διαφημιστική ταινία για τη Μερσεντές. Ο Αδόλφος ήταν παιδί. Και έπαιζε μπάλα στον δρόμο. Μια Μερσεντές που είχε έρθει με ταχύτητα τον χτύπησε και τον σκότωσε. Είχαν διαφημίσει τη Μερσεντές λέγοντας «ιδού το αυτοκίνητο που βλέπει μπροστά». Εσένα δεν σου συνέβη ένα τέτοιο γεγονός. Άλλωστε εκεί δεν υπήρχαν εγχώρια αυτοκίνητα. Εσύ μόνο σε άλογο ανέβηκες. Και εκείνο το άλογο θύμωσε πολύ και σε 
πέταξε κάτω από την πλάτη του. Τότε πρέπει να διαφημιστεί εκείνο το άλογο λέγοντας: «Ιδού το άλογο που βλέπει μπροστά»!
Όταν σε κοιτάζω δεν μου θυμίζεις τον Σαλβαδόρ Αλιέντε. Μου θυμίζεις τον Πινοσέτ. Εκείνος είχε μαζέψει σε ένα στάδιο όλους τους ωραίους ανθρώπους της Χιλής. Εσύ τους έριξες στις φυλακές. Και η Χιλή ήταν τότε μια τεράστια φυλακή. Και η Τουρκία τώρα. Κάποτε υπήρχαν κάποιοι που ονειρεύονταν να περιφράξουν την πατρίδα σου με σιδερένια δίχτυα απ’ άκρη σ’ άκρη. Εσύ την περίφραξες με σιδερένια κάγκελα.
Δεν μου θυμίζεις τον φτωχό και ταπεινό πρόεδρο της Ουρουγουάης, Μουχίκα, μου θυμίζεις τον δικτάτορα της Αργεντινής Βιντέλα όταν σε κοιτάζω. Ο Μουχίκα είχε ένα μικρό Volkswagen κατσαριδάκι. Ενώ εσύ έχεις ένα βασιλικό αυτοκίνητο. Εσύ ζεις σε ένα παλάτι με χίλια ένα δωμάτια. Ο Μουχίκα ζούσε σε μια καλύβα. Στην Αργεντινή υπάρχουν μανάδες που αναζητούν ακόμα τους αγνοούμενούς τους. Ακριβώς όπως οι Μανάδες του Σαββάτου στην Κωνσταντινούπολη. Ο Βιντέλα έκανε κομμάτια στον αέρα τους κρατούμενους τους οποίους έδενε ανάμεσα σε δύο αεροπλάνα. Τα αεροπλάνα απογειώνονταν και μόλις έφευγαν ξαφνικά γινόταν κομμάτια το σώμα του κρατούμενου. Ή τους πετούσαν από αεροπλάνο. Και στις δικές σου φυλακές υπάρχουν διάφορα είδη βασανιστηρίων.
Όταν σε κοιτάζω δεν μου θυμίζεις τον Ούγκο Τσάβεζ. Μου θυμίζεις τον Μπατίστα της Κούβας. Δεν είχε αφήσει τίποτα που δεν έκανε στην Κούβα για να μπορέσει να μείνει στην εξουσία. Είχε κόψει τα αντρικά γεννητικά όργανα των επαναστατών που συνέλαβε κατά την πρώτη επανάσταση. Ο Φιντέλ Κάστρο είχε πει γι’ αυτούς στη γνωστή πρώτη του ιστορική υπεράσπιση ότι «ακόμα και όταν τους κόψατε τα αντρικά τους μόρια, ήταν πιο άντρες από εσάς». Και εσύ κάνεις τα πάντα για να μπορέσεις να μείνεις σε εκείνο το προεδρικό μέγαρο μέχρι να πεθάνεις. Δεν μπορείς να φτάσεις καν το μικρό δακτυλάκι του Ούγκο Τσάβεζ. Ο Τσάβεζ πέθανε. Για κάποιο λόγο πεθαίνουν νωρίς όσοι δεν πουλούν την ψυχή τους στον διάβολο. Εσύ ζεις.
Όσους κακούς χαρακτήρες έχουν όλες οι ταινίες, αυτούς μου θυμίζεις όταν σε κοιτάζω. Μου θυμίζεις τον αστυνομικό επιθεωρητή στον «Νονό». Μου θυμίζεις τον κακό στο «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος». Μου θυμίζεις τον Τσαουσέσκου στη Ρουμανία, τον Σαντάμ στο Ιράκ και τον Μπεσίρ στο Σουδάν. Όμως κοίτα. Οι αιχμάλωτοι στη μάντρα εδώ σε αγαπούν. Σε λατρεύουν όπως λατρεύουν τον Αλλάχ. Σε λατρεύουν όπως λάτρευαν κάποτε τον Αδόλφο, τον αρχηγό της χούντας Κενάν Εβρέν και τον Ντενκτάς στην Κύπρο. Λέρωσαν το χώμα της πατρίδας μου λέγοντας «Love Erdoğan». Και οι δικοί μας καημένοι έγραψαν «Love Cyprus», επειδή δεν μπόρεσαν να βρουν το θάρρος να πουν «δεν σε αγαπούμε» ως απάντηση σε αυτό. Γιατί σε αγαπούν εκείνοι που σε αγαπούν; Μήπως επειδή αποκάλεσες «τρομοκράτη» το παιδί που χτυπήθηκε και σκοτώθηκε από αστυνομικούς ενώ πήγαινε να αγοράσει ψωμί; Μήπως επειδή πούλησες τη χώρα στους Άραβες; Μήπως επειδή έκρυψες τα δισεκατομμύρια δολάριά σου σε ασφαλή μέρη, την ώρα που ο λαός βασανίζεται μέσα στη φτώχεια; Μήπως επειδή παρέδωσες στους εξορκιστές και στους μουλάδες την πατρίδα σου; Μήπως επειδή γέμισες τις φυλακές με αθώους ανθρώπους; Να σε αγαπούν. Διότι δεν μπόρεσαν να γίνουν σαν εκείνο το άλογο. Το άλογο είδε μπροστά. Εκείνοι δεν μπόρεσαν να δουν!