Σαν καταδικασμένος σε θάνατο

20/11/2020

Του: ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Μου έστειλε ένα μήνυμα από τον νότο ο αγαπητός μου φίλος Κωνσταντίνος Γεώργιος Βουνός. Ήταν πολύ ανήσυχος. Του τηλεφώνησαν από το ΓΝ Λάρνακας, λέει, και του είπαν ότι ο Ερντάλ Έργιενερ είχε ραντεβού στο νοσοκομείο και έπρεπε να αρχίσει αιμοδιάλυση στις 15.00 η ώρα. Αν δεν πήγαινε μπορεί να πέθαινε, του είπαν. Ο Κωνσταντίνος είναι στενός φίλος και του Ερντάλ. Έμαθαν ότι βρίσκεται στη φυλακή, λέει. Πανικοβλήθηκαν. «Πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε κάτι», μου είπε. Ήρθαν σε επαφή με την Ειρηνευτική Δύναμη του ΟΗΕ, λέει. Ζήτησαν βοήθεια. Η Ειρηνευτική Δύναμη είναι έτοιμη να βοηθήσει, λέει. Όμως, για να βοηθήσει χρειάζεται η ταυτότητα του Ερντάλ, λέει. Αλλά, πώς να τη δώσει ο Ερντάλ; Η ταυτότητά του βρίσκεται στα χέρια της αστυνομίας.

Για να σώσουν τον Ερντάλ από την φυλακή, κινητοποιήθηκαν χθες ακόμα και κάποιοι φίλοι μας που δεν τον γνωρίζουν καθόλου. Πρώτα μάζεψαν τα χρήματα που απαιτεί το δικαστήριο, και με το παραπάνω μάλιστα. Ύστερα βρήκαν και έναν εγγυητή. Αλλά πάλι δεν κατέστη δυνατόν να τον σώσουν. Οι αρμόδιοι δεν δέχτηκαν τον εγγυητή που βρέθηκε. Έχει μητρώο, λέει. Δεν γίνεται. Αυτή τη φορά βρέθηκε άλλος εγγυητής. Σε αυτόν είπαν «δεν είσαι υπάλληλος μισθωτός σε δημόσιο αξίωμα». Ούτε αυτόν τον δέχτηκαν. Ο εγγυητής πρέπει να είναι μισθωτός.

Η απελπισμένη σύζυγος του Ερντάλ τηλεφώνησε στον Ερσίν Τατάρ. Κλαίγοντας, περιέγραψε ως εξής αυτό που έζησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Σήμερα τηλεφώνησα στον κύριο πρόεδρο της δημοκρατίας. Ζήτησα συγγνώμη, όχι μία φορά, αλλά χίλιες κλαίγοντας. Του είπα ότι ο σύζυγός μου είναι άυπνος εδώ και μήνες και παραπονέθηκε επειδή δεν μπορεί να γίνει εδώ η μεταμόσχευση. Θα σου απαντήσουμε, είπαν. Ευχαριστώ πολύ, είπα. Επιπλέον πήραν και τον αριθμό του τηλεφώνου μου. Δεν μου τηλεφώνησαν όμως».

Αργότερα έμαθα ότι η σύζυγος του Τατάρ, η κυρία Σιμπέλ, κινητοποιήθηκε με μεγάλη ευαισθησία για να βοηθήσει. Ενδιαφέρθηκαν. Τηλεφώνησε στον νομικό εισαγγελέα στο προεδρικό, λέει. Ανέλαβε πρωτοβουλία για να αφεθεί ελεύθερος κάνοντας πιο ήπιους τους όρους της εγγύησης. Όμως, ο εισαγγελέας το απέρριψε αυτό, λέει. Φαίνεται ότι έχει εξοργιστεί ο εισαγγελέας. Την κατσάδιασε μάλιστα λέγοντας «δεν ξέρετε τους νόμους;»

Ο Ερντάλ Εργιένερ είναι στη φυλακή. Σαν ένας καταδικασμένος σε θάνατο. Είναι βαριά άρρωστος. Και δεν βρίσκεται καν στο νοσοκομείο. Μήπως δεν έπρεπε να βρισκόταν στο νοσοκομείο τώρα, ακόμα και αν είναι κρατούμενος; Από πότε οι βαριά άρρωστοι κρατούνται στη φυλακή και όχι στο νοσοκομείο; Όποιος το ακούει, νομίζει ότι διέπραξε κάποιο βαρύ αδίκημα. Στο κάτω-κάτω πρόκειται για μιαν ανάρτηση στο facebook. Η αστυνομία δεν αγγίζει εκείνους που μας περνούν γενιές δεκατέσσερις και μας βρίζουν ακατάσχετα. Ο Ακιντζί προέβη σε καταγγελία. Δεν τους άγγιξαν καθόλου εκείνους. Τι είναι αυτό το μίσος και η εχθρότητα κατά του Ερντάλ από αυτούς που άφησαν ελεύθερους εκείνους που ήρθαν να μας σκοτώσουν λιντσάροντάς μας αποκαλώντας τους «καλά παιδιά»; Μήπως οφείλεται στο ότι πέρασε από το Ισλάμ στον Χριστιανισμό; Ή μήπως οφείλεται στο ότι ήταν ένας από τους πολίτες που ήρθαν να επιδείξουν αλληλεγγύη σε μας όταν λιθοβοληθήκαμε πριν δύο χρόνια; Μήπως τους φακέλωσαν όλους έναν προς έναν με την κάμερα της αστυνομίας και τώρα παίρνουν εκδίκηση;

Την ώρα που ο Ερντάλ είναι καταδικασμένος σε θάνατο στη φυλακή, διερωτάστε πού είναι οι ήρωες του λιντσαρίσματος; Να σας πω. Στο πικνίκ στο βροχερό Βαρώσι. Ανάμεσα στις φτερούγες του Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Όπως γίνεται αντιληπτό, ανέβηκαν στην εκτίμηση του Ταγίπ Ερντογάν αφότου λιθοβόλησαν την εφημερίδα μας. Έγιναν ήρωες. Αν πετύχαιναν και μας έκαιγαν όπως είχαν κάψει εκείνους στο Σίβας, σίγουρα θα γίνονταν και υπουργοί. Μήπως δεν πήραν προαγωγή εκείνοι που δολοφόνησαν τον Σολωμού και τον Ισαάκ στην Δερύνεια; Ο ένας έγινε υπουργός και ο άλλος διευθυντής της αστυνομίας. Εκείνοι που συνθλίβουν τους αντιπολιτευόμενους αποκτούν εκτίμηση, όπως ακριβώς συμβαίνει στην Τουρκία!

Τι έγραφε εκείνο το πλακάτ μας στο συλλαλητήριο; «Ελευθερία, όχι υποταγή». Έπρεπε να ήταν «ξεσηκωμός, όχι υποταγή». Διότι το αντίθετο της υποταγής δεν είναι η ελευθερία αλλά ο ξεσηκωμός. Σε τι ωφελεί μια ελευθερία χωρίς ξεσηκωμό; Αν δεν μπορούμε να ξεσηκωθούμε ενάντια σε ένα φασιστικό οικοδόμημα το οποίο πιάνει και βάζει στη φυλακή έναν βαριά άρρωστο συμπολίτη μας για ένα ζήτημα που δεν θεωρείται καν αδίκημα, δεν αξίζουμε την ελευθερία. Δεν μπορούμε να σωθούμε ενόσω δεν αποδεχόμαστε πως έγινε εναντίον όλων μας ένα κακό που γίνεται σε έναν συμπολίτη μας. Ούτε μόνοι μας. Ούτε όλοι μαζί.