Του Χρήστου Μιχαηλίδη, 01 Ιουνίου 2021
Το είχα γράψει όταν είχε εκτοξευτεί στην Ελλάδα η Χρυσή Αυγή, τότε που σχεδόν όλοι οι αρθρογράφοι θεωρούσαν ότι αυτό οφειλόταν σχεδόν αποκλειστικά στην απογοήτευση των πολιτών από τα υπάρχοντα κόμματα, τόσο εκείνων που είχαν κυβερνήσει, όσο και των άλλων. Θα το πω και τώρα που ακούω και διαβάζω παρόμοιες αναλύσεις για το πέταγμα του ΕΛΑΜ στην Κύπρο:
Ξεκάθαρα, υπάρχει ένα κομμάτι του πληθυσμού που διέπεται από φασιστικές αντιλήψεις και απόψεις. Μπορεί να ενοχλεί όταν ακούνε άλλους –σαν και μένα– να τις αποκαλούν έτσι, αλλά όπως και αν θέλουν να τις καμουφλάρουν, τέτοιες είναι.
Προσπάθησε και η Χρυσή Αυγή να διώξει από πάνω της το στίγμα του νεοναζιστικού μορφώματος και το άλλαξε σε «εθνικιστικό κόμμα», ποντάροντας στον πατριωτισμό, όπως αυτή τον εννοούσε. (Το «πατριωτικό» χαρτί το έπαιξαν κι άλλοι, όμως αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο και θέλουμε τόνους έρευνας και υπομονής για να το αναλύσουμε…).
Το ίδιο έκανε και κάνει τώρα και το ΕΛΑΜ, βρίσκοντας γόνιμο έδαφος, με ανθρώπους που έχουν αυτό ακριβώς το ιδεολογικό υπόβαθρο: Νεοναζιστικό, φασιστικό, εθνικιστικό, πείτε το όπως θέλετε. Έχει κρύψει κάτω από το χαλί την ερωτική σχέση που είχε κάποτε με τους φυλακισμένους χρυσαυγίτες της Ελλάδας, και σχεδόν τους απαρνείται, δίχως όμως να τους έχει αποκηρύξει ποτέ ανοικτά.
Θα έχετε ακουστά, φαντάζομαι, τη λαϊκή ρήση ότι «θέλει η π… να κρυφτεί αλλά η χαρά δεν την αφήνει»!
Για να επανέλθω τώρα στους ψηφοφόρους. Οι οποίοι, επαναλαμβάνω, απογοητευμένοι από το σύστημα με την υγιή έννοια του όρου, δεν είναι. Πιο έντιμο είναι να επιδεικνύουν την ιδεολογική τους ταυτότητα δίχως να ντρέπονται για αυτήν. Αφήστε να ντρεπόμαστε εμείς!
Ελληνοτουρκικά: Γενικά, σε καλό κλίμα κύλησαν χθες στην Αθήνα οι συναντήσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβολύσογλου, τόσο με τον Έλληνα πρωθυπουργό, όσο και με τον ομόλογό του, Νίκο Δένδια. Συμφωνήθηκε, μεταξύ άλλων, να συνεχιστεί ο διάλογος μεταξύ των διερευνητικών επιτροπών και να πραγματοποιηθεί συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις 14 Ιουνίου στις Βρυξέλλες.
Ποικίλλουν τα σχόλια που διατυπώθηκαν στην Αθήνα. Ξεχωρίζω, ως τροφή για σκέψη, αυτό το tweet από τον καθηγητή Ευρωπαϊκής και Συγκριτικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κ. Κώστα Λάβδα:
«Η Τουρκία χρειάζεται τις συνομιλίες, αλλά με τους δικούς της όρους, έγραφα στις 15 Απριλίου. Όλα θα κριθούν εκ του αποτελέσματος: Η τόσο «στριμωγμένη» Τουρκία τι θα δώσει σε αυτήν τη συγκυρία; Σε ποιο θέμα από τα τόσα που έχει ανοίξει, θα κάνει πίσω;».
Υστερόγραφο: Η πολύ-αναμενόμενη ρελάνς του Τσαβούσογλου έπειτα από την κατσάδα που του έριξε ο Δένδιας πριν από περίπου έναν μήνα στην Άγκυρα, τελικά δεν έγινε. Στις κοινές δηλώσεις μετά την συνάντησή τους, ήταν μέλι-γάλα. Τόσο, μάλιστα, που ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών συνεχάρη τον συνάδελφό του για την κατάκτηση της Euroleague στο μπάσκετ από την τουρκική Αναντολού Εφές που κέρδισε στον τελικό την Μπαρτσελόνα. Ευρηματικός και εύστοχος κατόπιν τούτου, ο τίτλος του βασικού άρθρου χθες του Protagon.gr για την επίσκεψη Τσαβούσογλου στην Ελλάδα: «Αθλητική διπλωματία με “τρίποντο” για συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν».
Ή, όπως λέει κι ένας καλός φίλος μου, «τσακάλι» στο διπλωματικό ρεπορτάζ, και δη στα ελληνοτουρκικά, «οι επισκέψεις των Τούρκων πάνε καλά όταν δεν τις θυμόμαστε. Και αυτήν θα την ξεχάσουμε γρήγορα».