Πάρτι «γενεθλίων» με έναν αδίστακτο σουλτάνο…

Του Κυριάκου Τσιμίλλη
15 Νοεμβρίου 2020

15 του Νιόβρη 1983. Η σημερινή μέρα παραπέμπει στην ανακήρυξη του κατοχικού ψευδοκράτους. 37 χρόνια καταπάτησης των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας για την κατάργηση της αποσχιστικής ενέργειας. Αναβαθμισμένοι προγραμματίστηκαν οι φασιστικοί (όπως και τα προηγούμενα χρόνια) εορτασμοί στα κατεχόμενα. Μέχρι που και ο σουλτάνος θα βρεθεί σε ένα πρωτότυπο «πικ-νικ», όπως το προανάγγειλε ο ίδιος, στην περιοχή της περίκλειστης Αμμοχώστου που «άνοιξε» πρόσφατα. Aκόμα και «πάρκο» φτιάχνεται στα γρήγορα για την περίσταση. Η μέρα έχει, λοιπόν, την ιδιαιτερότητά της αφού ο ίδιος ο σουλτάνος θέλει να οριστικοποιήσει αυτό που άρχισε πριν μερικές βδομάδες στην κατεχόμενη Αμμόχωστο και ειδικότερα στο μέρος της περίκλειστης πόλης που άνοιξε για να στεγάσει μεγαλεπήβολα αναπτυξιακά σχέδια. Αναπόφευκτα θα υπάρξουν αναφορές στο ΕΒΚΑΦ και μνημόσυνο του Λαλά Μουσταφά Πασά, του Αμπτουλάχ Πασά, του Μπιλάλ Αγά μετά συζύγων, τέκνων, εγγονών, συγγενών και ευνούχων.

Τα φετινά «γενέθλια» είναι τα πρώτα με τοποτηρητή στα κατεχόμενα ένα καθαρόαιμο πολιτικό παραπαίδι του σουλτάνου της Άγκυρας που, παίζοντας δεύτερη φωνή, «τραγουδά» για νέες ιδέες και δυο κράτη. Ο ίδιος ο σουλτάνος βρίσκεται από καιρό στα «χάϊ» του με ευρωπαϊκές, υπερατλαντικές και ρωσικές θωπείες και καλοπιάσματα. Έχει ήδη καταφέρει ανενόχλητος να απλώσει τα υπεροπτικά πλοκάμια του, διευρύνοντας τις επεμβάσεις του πέρα και από τη «γαλάζια πατρίδα» του. Μπήκε στη Συρία, μπήκε στο Ιράκ, μπήκε στη Λιβύη, πάτησε πόδι σαν «ειρηνοποιός» στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, έχοντας ήδη ενισχύσει καθοριστικά τους Αζέρους στην επίθεσή τους ενάντια στους εγκλωβισμένους αλλά αυτόνομους Αρμένιους… Πάνω στον φασιστικό αυτό ενθουσιασμό του επανέλαβε πως θα προστατέψει τους Τουρκοκύπριους και τα συμφέροντά τους έχοντας προετοιμάσει, με τις παρεμβάσεις του, και βαφτίσει σαν «ηγέτη των Τουρκοκυπρίων» άνθρωπο δικό του. Ο βαφτισμένος δήλωσε από νωρίς αλλά και επανέλαβε σε κάθε ευκαιρία, μετά «την επιτυχία του», πως θέλει δυο κράτη και έχει τέτοιες (ακόμα χειρότερες;) νέες ιδέες… Τέτοια και άλλα θα φέρουν στην επικείμενη πενταμερή – καθιερωμένος πια ο όρος στη θέση της εξαφανισθείσας πολυμερούς διάσκεψης. Η φετινή επέτειος έχει μια άλλη ιδιαιτερότητα. Έχει μόλις προηγηθεί μια μαζική εκδήλωση Τουρκοκυπρίων ενάντια στις παρεμβάσεις της Αγκυρας που δεν ξεκίνησαν τώρα αλλά πολύ πριν την εισβολή και την εξ αυτής κατοχή.

Είναι γεγονός πως τα «γενέθλια» του ψευδοκράτους γιορτάζονταν πάντα με κατοχική λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια. Στην κάθε περίπτωση, ο «ηγέτης των Τουρκοκυπρίων» (με βάση την υπό κατοχή έκφραση της βούλησης των Τουρκοκυπρίων και των πολλαπλάσιών τους εποίκων), «καλός, κακός ή άσχημος», βρισκόταν στην εξέδρα συμπαραστατούμενος από υψηλόβαθμους Τούρκους. Χαιρετούσαν μαζί χαμογελαστοί τα παρελαύνοντα κατοχικά φουσάτα – όχι όλα, σαράντα χιλιάδες ήταν (και είναι) αυτές! Αλεξιπτωτιστές και πολεμικά πετούμενα πλαισίωναν το σκηνικό. Επί του πανηγυρικά επετειακού δεν υπήρξαν ουσιαστικές διαφοροποιήσεις πέρα, ίσως, από τη φαντασία του κατά περίπτωση στρατιωτικού σκηνοθέτη ώσπου φέτος, σε διαφοροποιημένο σκηνικό, ο σουλτάνος βάζει τις δικές του πινελιές…

Ανεξάρτητα της μέχρι τώρα πορείας, οι Τουρκοκύπριοι έχουν βιώσει και σε μεγάλο πια ποσοστό αισθανθεί και κατανοήσει το πόσο ασφυκτική είναι η παρουσία της Τουρκίας. Μόλις προχτές διαδήλωσαν ενάντια στην κατοχή ακόμα κι αν δεν είναι πολλοί που την περιγράφουν ανοιχτά με το πραγματικό της όνομα. Το φώναξαν όμως, μαζικά και δυναμικά, πως θέλουν να αναγνωριστεί η κυριαρχία τους, να έχουν ελευθερία και πως οι Κύπριοι έχουν τον τελευταίο λόγο. Σίγουρα το εννοούσαν για τη «δική τους περιοχή». Την ίδια ώρα εκφράζουν την αγωνία τους για επικείμενη προσάρτηση. Είναι γι’ αυτό που τώρα είναι η ώρα να ξεκαθαρίσουν πως δεν θέλουν την κατοχή, δεν θέλουν τα στρατεύματα και πως δεν τους χρειάζονται οι εγγυήσεις της Τουρκίας. Είναι αναμφισβήτητο πως αυτό δεν είναι εύκολο, όμως ενδιάμεση κατάσταση δεν υπάρχει – είναι το ίδιο ή και περισσότερο επικίνδυνη! Γιατί κι αυτό στοιχίζει αρκετά από τα δικαιώματα που διεκδικούν…

Οι Τουρκοκύπριοι δυσφορούν για τις παρεμβάσεις της Τουρκίας που κατέχοντας τη μισή Κύπρο και με μικρές εισβολές σε θάλασσα, αέρα και νεκρή ζώνη, επικαλείται πως έτσι εγγυάται και έτσι θα συνεχίσει να εγγυάται την ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων. Μέχρι τώρα, άλλοι με τη θέλησή τους, άλλοι με δυσαρέσκεια, ανοχή ή αδυναμία, δέχονται την εκχώρηση όσων ζητούσαν να διασφαλίσουν στην προχτεσινή διαδήλωση, με αντίτιμο την πληρωμή από την Τουρκία του ελλείμματος του «προϋπολογισμού» του ψευδοκράτους, των μισθών των «δημοσίων υπαλλήλων», το επίσημο λάδωμα των «αξιωματούχων» και τις μίζες μιας άρχουσας τάξης. Είτε το θέλουν είτε όχι αυτό, πέρα από οτιδήποτε άλλο, είναι μια μορφή διαρκούσας εξαγοράς της αξιοπρέπειας και της ταυτότητας για την προστασία των οποίων μαζικά διαδήλωσαν πάλι προχτές. Είναι όμως φανερό πως αν δεν θέλουν την Τουρκία σ΄αυτούς τους ρόλους, θα πρέπει να παραδεχτούν πως δεν μπορούν να επιβιώσουν μόνοι τους αλλά μόνο μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία, ένα ευρωπαϊκό κράτος που, με πλήρη συμμόρφωση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και με τη διασφάλιση των δικαιωμάτων όλων των Ευρω-κυπρίων πολιτών του, μπορεί να γίνει ένα φυσιολογικό κράτος…

Στο μεταξύ με την κοινωνικής φύσης συνάντηση Αναστασιάδη-Τατάρ έγινε, λέει, ένα βήμα στην προσπάθεια επανέναρξης του «διαλόγου». Τώρα υπάρχουν εξελίξεις και πρόσθετα στοιχεία που κινδυνεύουν να μείνουν στο τραπέζι και να εξελιχθούν σε νέα τετελεσμένα. Καλά, το ξέρουμε πως η Ευρώπη (που δεν είναι των λαών αλλά των εμπόρων) πουλάει προϊόντα στην κατοχική Τουρκία. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών πώς και δεν τοποθετείται, με λόγια απλά, όπως τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την Αμμόχωστο και για την κατάργηση του ψευδοκράτους ως αποσχιστικής ενέργειας;

ktsimillis@cytanet.com.cy

Κυριάκος Τσιμίλλης

https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1061109/parti-gnethlion-me-ena-adistakto-soyltano