Του Οι τράπεζες στο σημείο που έχουμε φτάσει, θέλουν να πουλήσουν περιουσίες ατόμων, λόγω καθυστέρησης των δόσεων τους αλλά από την άλλη αυτό είναι πολύ απεχθές και αντιπαθητικό στον κόσμο και αλλοιώνει την εικόνα τους. Αποφάσισαν λοιπόν να εφαρμόσουν κάτι νέο για να ξεφύγουν από τη δημόσια απαρέσκεια των εκποιήσεων. Το κόλπο αυτό είναι η πώληση των δανείων σε εταιρείες ή άτομα τα οποία είναι άγνωστα στην Κύπρο, που προέρχονται κυρίως από το εξωτερικό ή είναι εταιρείες. Οι τράπεζες ξεκίνησαν, χωρίς όμως να ενημερωθούν για τις νομικές τους επιπτώσεις. Απλώς διαπίστωσαν ότι υπάρχει μια τράπεζα, η APS Debt Cyprus Ltd, η οποία είναι πρόθυμη να κάνει την δουλειά αγοράς και πώλησης δανείων.
Αυτές οι πράξεις δεν έχουν τη συγκατάθεση των ιδιοκτητών των δανείων, οι οποίοι δεν γνωρίζουν καν ότι το δάνειο τους δεν μπορεί να πωληθεί, χωρίς τη συγκατάθεση τους. Αν μελετούσαν οι τράπεζες καλύτερα, θα διαπίστωναν ότι η πώληση δανείων, χωρίς τη συγκατάθεση του χρεώστη, είναι πράξη παράνομη διότι προσκρούει στο Σύνταγμα που κατοχυρώνει την ελευθερία του συμβάλλεσθαι το οποίο προβλέπει τα εξής: «Έκαστος έχει το δικαίωμα του συμβάλλεσθαι ελευθέρως. Τούτο υπόκειται εις όρους, περιορισμούς ή δεσμεύσεις τιθεμένους επί τη βάσει των γενικών αρχών του δικαίου των συμβάσεων. Νόμος θέλει προβλέψει διά την πρόληψην εκμεταλλεύσεως υπό προσώπων, άτινα διαθέτουσιν ιδιάζουσαν οικονομικήν ισχύν.» Κοιτάζοντας άλλα συγγράμματα του Συνταγματικού Δικαίου που ερμηνεύουν πρόνοιες συνταγμάτων που ταυτίζονται με το κυπριακό, βρίσκουμε την ερμηνεία του όρου συμβάλλεσθαι ελευθέρως ως εξής: «η ελευθερία των συμβάσεων περιλαμβάνει την ελευθερία με ποιον θα συναφθεί (ελευθερία επιλογής του αντισυμβαλλομένου)».
Σε αγγλικά συγγράμματα βρίσκουμε το εξής: «This freedom lies in choosing the party with whom to contract, in the freedom to fix the terms of the contract, in excluding or limiting the liability for damages or limiting the remedies available for the breach. Εφόσον λοιπόν η ελευθερία αυτή σημαίνει και την ελευθερία επιλογής του αντισυμβαλλομένου, η ελευθερία που προβλέπει το Σύνταγμα αποκλείει τη δυνατότητα επέμβασης του Κράτους ή οποιουδήποτε για να παρεμποδίσει ή να απολύσει έναν εκ των δύο συμβαλλομένων και να επιβάλει άλλον στη θέση του. Η ελευθερία αυτή δεν αναπτύχθηκε τυχαία, έχει τη φιλοσοφία της η οποία συνίσταται να μπορεί ένας να γνωρίζει τον αντισυμβαλλόμενο του, τη νοοτροπία του και τη συμπεριφορά του. Οι τράπεζες δεν ενδιαφέρονται ως προς το τι είναι δίκαιο ή ακόμη και νόμιμο. Αρκετές ξεκίνησαν ήδη μια καμπάνια πίσω από την πλάτη των δανειστών πελατών τους, διατηρώντας και την ανωνυμία τους εξασφαλίζοντας και την πώληση.
Αυτό το άρθρο το γράφω γιατί μου έτυχε να γνωρίσω περίπτωση πελάτη μου που πάνε να του πάρουν το σπίτι, έστω και αν έχει μεγάλη οικογένεια και ειδικά ανθρωπιστικά προβλήματα, προσποιούμενη η τράπεζα ότι δεν γνωρίζει τι εννοούμε με το, “πώλησε το δάνειο” το οποίο αναφέρουμε στα δικόγραφα. Ενώ οι τράπεζες γνωρίζουν, η προσποίηση τους για το αντίθετο είναι και μη πειστική και ισοδυναμεί με προσπάθεια παραπλάνησης. Λοιπόν, όσοι έχετε δάνεια με υποθήκη προσέχετε γιατί θα σας τα πωλήσουν για να διατηρήσουν την ομορφιά τους και την ανθρωπιά που δεν έχουν, χωρίς να σας δώσουν την ευκαιρία να αντιδράσετε νομικά.