Του Άριστου Μιχαηλίδη, 22 Νοεμβρίου 2020
Πω, πω ξέσπασαν οι ευρωβουλευτές του ΑΚΕΛ. Σιγά, κύριοι, θα πάθετε τίποτα από το άγχος να μας εξηγήσετε ότι «εμείς το φασισμό, είτε γκρίζο είτε μαύρο είτε γαλάζιο, δεν τον πολεμούμε μόνο με δηλώσεις και κείμενα αλλά με τις πράξεις και τη δράση μας». Πώς δηλαδή; Τον φασισμό που απειλεί την πατρίδα μας με ποια δράση τον πολεμήσατε; Με τις επισκέψεις σας στη φωλιά του Γκρίζου Λύκου, στην Τουρκία, για να αντικρύσετε το θεριό κατάματα και να καταλάβετε πώς σκέφτεται; Λέω για το θεριό γιατί το λένε και με τίτλο στην ανακοίνωσή τους: «Με πράξεις η Αριστερά παλεύει κάθε θεριό». Αμάν, αμάν! Λοιπόν, για το θεριό που λέγεται Γκρίζος Λύκος ο λόγος. Οι ευρωβουλευτές Γιώργος Γεωργίου και Νιαζί Κιζίλγιουρεκ είναι οι μόνοι Κύπριοι ευρωβουλευτές, που δεν υπέγραψαν κοινή επιστολή, που έγινε με πρωτοβουλία του Κώστα Μαυρίδη, προς τον Ύπατο Εκπρόσωπο και Αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με την οποία ζητείται όπως έκανε η Γαλλία να γίνει και πανευρωπαϊκά απαγόρευση «της τουρκικής εξτρεμιστικής και εγκληματικής οργάνωσης των «Γκρίζων Λύκων» και οποιωνδήποτε εξαρτώμενων της οργανώσεων».
Αντί άλλων εξηγήσεων, οι δύο ευρωβουλευτές από κατηγορούμενοι για την απουσία τους, θέλουν να γίνουν κατήγοροι. Εναντίον των δημοσιογράφων που τόλμησαν να σχολιάσουν ή να καταγράψουν αυτή την απουσία. Είναι, λένε, «πολιτικοί και δημοσιογραφικοί κύκλοι της ακροδεξιάς», και ο Μαυρίδης δεν τους περίμενε να κάνουν τις παρατηρήσεις τους κι έδωσε την ευκαιρία σε «γνωστούς εθνικιστικούς δημοσιογραφικούς και πολιτικούς κύκλους να επιδοθούν σε μια βρώμικη προπαγάνδα κατά του ΑΚΕΛ και των Ευρωβουλευτών του»… «Απαντούμε, λοιπόν», λένε με την παλικαριά να ξεχειλίζει από τα ποδηνάρια τους, και αποφασισμένοι να μας βάλουν όλους στη θέση μας: «Εμείς την αντιφασιστική δράση την υπογράψαμε με αίμα», και δεν δεχόμαστε «μαθήματα από αυτούς που έφεραν του Γκρίζους Λύκους στην Κύπρο». Ποιους, δηλαδή; Ποιοι τους έφεραν; Οι δημοσιογράφοι, που σχολίασαν ένα γεγονός; Ο Κώστας Μαυρίδης, που τους έστειλε την επιστολή και δεν τους περίμενε να το σκεφτούν; Ντροπή και να το λένε.
Το γεγονός δεν είναι οι εξυπνάδες που αραδιάζει ο καθένας σε μια ανακοίνωση αυτοηρωοποίησης. Το γεγονός είναι ότι οι δύο ευρωβουλευτές ΔΕΝ έβαλαν την υπογραφή τους μαζί με τους άλλους 33 Ευρωβουλευτές, κάποιοι και από τη δική τους ομάδα της Αριστεράς. Οι μαγκιές περί της αντιφασιστικής δράσης που «εμείς την υπογράψαμε με αίμα», «από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής μας», δεν έχουν νόημα. Άσε, που μας θυμίζουν και την αντιφασιστική δράση στον πρώτο φασισμό (αυτόν που μιμείται σήμερα ο ισλαμοφασίστας), που σάρωνε την Ευρώπη από το 1939, αλλά δράση από το ΑΚΕΛ είδαμε το 1943, όταν πια ο Χίτλερ πέρασε κι από το Στάλινγκραντ. Μην τα ρίχνουν όλα στους δημοσιογράφους, δικαιούμαστε να τους κρίνουμε, αλλά αυτοί δεν δικαιούνται όταν δεν έχουν απαντήσεις να καταφεύγουν στο βλακώδες ότι τους κρίνουν αυτοί «που έφεραν του Γκρίζους Λύκους στην Κύπρο». Αυτό λέγεται φίμωση και τρομοκρατία, δηλαδή φασισμός.
Πάντως, μια και το έφερε η κουβέντα, είναι η δεύτερη φορά αυτό το μήνα, που οι δύο ευρωβουλευτές δεν έβαλαν την υπογραφή τους σε κοινή επιστολή των άλλων Κύπριων ευρωβουλευτών. Η προηγούμενη ήταν επιστολή που ζητούσε από την Κομισιόν μέτρα προστασίας του βραβευθέντος με το Βραβείο Ευρωπαίου Πολίτη, Σενέρ Ελτζίλ, που δεχόταν απειλές στα κατεχόμενα αλλά και από την Άγκυρα. Ενώ την υπέγραψαν χωρίς δισταγμό οι τέσσερις άλλοι, οι Γεωργίου και Κιζίλγιουρεκ ήθελαν αλλαγές. Μια από αυτές ήταν ότι δεν ήθελαν να γράφει η επιστολή ότι ο Ελτζίλ δεχόταν απειλές ΚΑΙ από την υποτελή διοίκηση στην κατεχόμενη Κύπρο. Τους ενόχλησε η φράση υποτελής διοίκηση; Η οποία, πάντως, υπάρχει και με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ο Σενέρ Ελτζίλ «δέχεται σοβαρές απειλές, από την τουρκική κυβέρνηση και την υποτελή της διοίκηση στην κατεχόμενη Κύπρο», έγραφε η επιστολή που υπέγραψαν οι Μαυρίδης, Παπαδάκης, Χριστοφόρου και Φουρλάς. Οι δύο ευρωβουλευτές που υπογράφουν με αίμα την αντιφασιστική δράση, δεν υπόγραψαν αυτή την επιστολή και ζήτησαν να διαγραφεί η φράση «την υποτελή της διοίκηση στην κατεχόμενη Κύπρο», οι άλλοι επέμεναν να πάει η επιστολή που συμφωνήθηκε από τους τέσσερις κι έτσι οι δύο αντιφασίστες έστειλαν δική τους επιστολή κι έγραψαν ό,τι ήθελαν. Ας μην μας κάνουν, λοιπόν, μαθήματα για Γκρίζους Λύκους κι άλλα είδη του τουρκικού ζωικού βασιλείου, στο πόστο που κατέχουν ελέγχονται οι πράξεις τους, όχι οι φαφλατολογίες.
Άριστος Μιχαηλίδης
“…
Επί της ουσίας, η κινητοποίηση των Τουρκοκυπρίων αφορούσε το εσωτερικό των κατεχομένων και όχι τόσο την επίλυση του Κυπριακού. Ήταν μια φωνή εναντίον της Τουρκίας για τις παρεμβάσεις στο εσωτερικό της λειτουργίας του ψευδοκράτους με αφορμή την εκλογή Τατάρ στη θέση του κατοχικού ηγέτη. Ήταν μια φωνή εναντίον της Άγκυρας για την έλλειψη «ανεξαρτησίας» και χειραφέτησης, εντός του παράνομου και κατοχικού καθεστώτος και δεν αφορούσε ολόκληρη την Κύπρο, το έγκλημα, την προσφυγιά. Τα μοναδικά πλακάτ που αφορούσαν στα Βαρώσια έγιναν από τη δικοινοτική ομάδα «Unite Cyprus Now», που χρησιμοποίησε και το παράνομο τουρκικό τοπωνύμιο παρεμπιπτόντως.
…”
Ορθή επισήμανση. Πιστεύω ότι πρέπει να προσεγγίσουμ εκείνους τους ανθρώπους στα κατεχόμενα που μιλούν πράγματι για κατοχή και για ενιαίο κράτος. Υπάρχουν και πέραν του φίλου μας του Σενέρ Λεβέντ. Μπορούμε να τους μεαφέρουμε ότι μαζί μας θα είναι πιό ασφαλείς παρά με την Τουρκία; να ακυρώσουμε την προπαγάνδα έξι τουλάχιστον δεκαετιών πως εμείς οι Ελληνοκύπριοι το μόνο που θέλουμε είναι να τους σφάξουμε; μπορούμε να τους κάνουμε “να νοιώθουν άνετα ανάμεσό μας”; να τους πείσουμε ότι το καρβέλι τους θα βγαίνει πιό άνετα μαζί μας παρά δίπλα μας με τις “εγγυήσεις” της Τουρκίας;