Να γιατί οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τις ερευνητικές επιτροπές. Δεν είναι γιατί υποτιμούν τους ανθρώπους που τις απαρτίζουν, οι οποίοι πολλές φορές είναι καταξιωμένοι και τυγχάνουν του απόλυτου σεβασμού της κοινωνίας. Όπως ήταν, για παράδειγμα, ο Γεώργιος Αρέστη για τον Συνεργατισμό ή ο Γεώργιος Πικής για την κατάρρευση της οικονομίας ή είναι τώρα ο Παύλος Ιωάννου για τις πολιτογραφήσεις. Είναι γιατί οι πολιτικές ηγεσίες ουδέποτε σεβάστηκαν τα πορίσματά τους. Διαχρονικά χρησιμοποίησαν τον διορισμό ερευνητικών επιτροπών για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου. Όταν διορίστηκε η ερευνητική επιτροπή για τις πολιτογραφήσεις, κάποια κόμματα, αλλά και η κοινωνία απαιτούσε την έρευνα να την κάνει η Ελεγκτική Υπηρεσία. Και ο λόγος ήταν αυτός ακριβώς. Διότι, ουδέποτε τα ευρήματα των επιτροπών αξιοποιήθηκαν για να εντοπιστούν ένοχοι και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Πολύ περισσότερο στο παρελθόν, που τα πορίσματα κλειδώνονταν σε κάποια συρτάρια και εξαφανίζονταν. Τώρα, τουλάχιστον, είναι υποχρεωτική η δημοσιοποίηση τους, παρότι στην έρευνα για τα διαβατήρια φρόντισε η Κυβέρνηση και ο Εισαγγελέας να προβάλουν την ασφαλιστική (για τους ίδιους) δικλίδα ότι δεν θα δημοσιοποιηθούν στοιχεία που ενδεχομένως να επηρεάσουν την οδό προς τη Δικαιοσύνη. Την οδό βεβαίως, που ποτέ δεν είδαμε να προέρχεται από πορίσματα ερευνητικών.
Ηχηρό παράδειγμα η ερευνητική επιτροπή υπό τον Γεώργιο Πική, που διορίστηκε τον Μάρτιο του 2013, για να εξετάσει τις ευθύνες για την κατάσταση στην οποία περιήλθε το τραπεζικό σύστημα και γενικά η οικονομία. Το πόρισμα καταλόγιζε βαρύτατες πολιτικές ευθύνες στην κυβέρνηση Χριστόφια και προσωπικά στον ίδιο τον Πρόεδρο, στο Υπουργικό Συμβούλιο, στα συνεργαζόμενα κόμματα ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, στον διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας κ.α., ενώ και στην κυβέρνηση Αναστασιάδη καταλόγιζε ευθύνη γιατί πήγε στα Eurogroup Μαρτίου απροετοίμαστη και ήρθε με το διαβόητο κούρεμα. Εξαφανίστηκε κι αυτό το πόρισμα. Γενικά εξαφανίζονται αμέσως, ιδίως όταν αποδίδουν πολιτικές ευθύνες.
Όπως και το πόρισμα της επιτροπής Αρέστη για τον Συνεργατισμό. Απέδιδε τόσο βαριές ευθύνες στον τότε υπουργό Οικονομικών, Χάρη Γεωργιάδη, που αν ζούσαμε σε υγιή Πολιτεία, θα έπρεπε να παραιτηθεί αμέσως. Αλλά, η αντίδραση του Προέδρου Αναστασιάδη όταν εκδόθηκε το πόρισμα είναι η πιο χαρακτηριστική για το πώς βλέπουν οι πολιτικοί μας αυτές τις επιτροπές. Ο ίδιος διόρισε την επιτροπή για τον Συνεργατισμό, αλλά όταν το πόρισμα δεν ήταν της αρεσκείας του και απέδιδε ευθύνες στον υπουργό του, είπε: «Δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να δεχτώ επειδή έτσι αποφάσισαν τρεις που δεν θεμελιώνουν αυτά που λένε, να πω ότι ξέρετε για να διασωθούν οι θεσμοί πρέπει να θυσιαστεί η Ιφιγένεια» (14/3/19). Η Ιφιγένεια ήταν ο Χάρης και οι τρεις ήταν οι τρεις που ο ίδιος διόρισε με τυμπανοκρουσίες και υποσχόμενος, όπως κάνουν όλοι όταν διορίζουν επιτροπές, ότι το πόρισμα τους θα είναι σεβαστό. Θα ήταν, προφανώς, μόνο αν ανταποκρινόταν σε αυτό που ο ίδιος θεωρούσε σωστό, αλλά επειδή δεν ανταποκρινόταν έβγαλε δικό του πόρισμα και… τελεία και παύλα. Το δε κυβερνών κόμμα, που επίσης σέβεται τις ερευνητικές επιτροπές, για να αποφύγει να τοποθετηθεί διόρισε τριμελή επιτροπή για να μελετήσει σε βάθος (και πλάτος) το πόρισμα ώστε να τοποθετηθεί υπεύθυνα. Πέρασαν δυο χρόνια κι ακόμα είναι στη μελέτη…
Αλλά, δεν είναι μόνο τα μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα που παγώνουν στα συρτάρια. Να θυμίσω την υπόθεση Μεταξά; Εξαφανίστηκαν εφτά γυναίκες, ΕΦΤΑ, ο ένοχος καταδικάστηκε, αλλά για τους αστυνομικούς που χειρίστηκαν τις υποθέσεις των εξαφανίσεων ακόμα να αποφασιστεί τι θα γίνει. Οι ποινικοί ανακριτές που διορίστηκαν εντόπισαν ευθύνες σε 23 αστυνομικούς. Ο τέως Γενικός Εισαγγελέας αποφάσισε να διωχθούν ποινικά οι 13, αλλά ο νυν Γενικός Εισαγγελέας αποφάσισε να το ξανασκεφτεί. Πέρασαν, όμως, σχεδόν δύο χρόνια, πόση σκέψη χρειάζεται; Τώρα διορίστηκε άλλη επιτροπή ποινικών ανακριτών, για τα επεισόδια στη διαδήλωση της Λευκωσίας όπου δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για την ευθύνη των αστυνομικών. Σε δυο – τρία χρόνια μπορεί να έχουμε πόρισμα. Μέχρι τότε άλλα γεγονότα θα σκεπάσουν τα παρόντα και ο χρόνος θα επουλώσει τις πληγές. Αυτή είναι η πάγια πολιτική τακτική. Γι΄ αυτό και οι πολιτικοί μας δεν θα κερδίσουν ποτέ την εμπιστοσύνη του λαού. Όσο πάνε τα κάνουν χειρότερα…