Η ΔΕΥΤΕΡΗ φάση της εισβολής πριν από σαράντα επτά συναπτά χρόνια ολοκλήρωσε το σχέδιο Αττίλα ως προς την κατάληψη των εδαφών. Η γραμμή, όπως σχεδιάσθηκε, καθορίστηκε με την προέλαση του κατοχικού στρατού, τον Αύγουστο του 1974. Η Τουρκία, με αφορμή το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας και της ΕΟΚΑ Β, εισέβαλε στο νησί στις 20 Ιουλίου 1974, ενώ τον Αύγουστο προχώρησε στην κατάληψη του 37% του εδάφους της Κύπρου. Η εισβολή τον Ιούλιο και η προέλαση τον Αύγουστο ήταν η κορύφωση των τουρκικών σχεδίων, που είχαν εκπονηθεί πριν το 1960. Πριν, δηλαδή, την ανεξαρτησία, την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ανεξάρτητου κράτους. Και η γραμμή Αττίλα, όπως είναι σήμερα, υπάρχει από τότε. Δεν ολοκληρώθηκαν, ωστόσο, με τη γραμμή αυτή οι τουρκικοί σχεδιασμοί. Η υλοποίηση των σχεδίων για πλήρη έλεγχο του νησιού συνεχίζεται και σήμερα. Πιο επιθετικά και πιο απαιτητικά.
ΚΑΝΟΝΤΑΣ μια αναδρομική αναφορά, το τι έγινε τότε, θα σημειώναμε πως τον Αύγουστο του 1974, οι Τούρκοι είχαν εξουδετερώσει τις όποιες διπλωματικές προσπάθειες καταβλήθηκαν για να εξευρεθεί διέξοδος, μια λύση. Με δικές τους κινήσεις οδήγησαν σε ναυάγιο τη δεύτερη διάσκεψη της Γενεύης. Σκοπίμως είχαν οδηγήσει τις διπλωματικές κινήσεις σε αδιέξοδο, για να προχωρήσουν στη δεύτερη φάση της εισβολής. Με το αδιέξοδο άνοιξε ο δρόμος για την κατάληψη του 37% των κυπριακών εδαφών. Εκ των υστέρων αποκαλύψεις επιβεβαιώνουν το μεγάλο παιχνίδι σε βάρος της χώρας μας. Παιχνίδια της Τουρκίας με τη στήριξη των Αγγλοαμερικανών.
ΣΑΡΑΝΤΑ επτά χρόνια μετά, αυτό που προέχει είναι να διαμορφωθεί μια πολιτική αποτροπής των τουρκικών σχεδιασμών και ανατροπής των κατοχικών δεδομένων. Χρειάζονται διπλωματικές κινήσεις που θα αναδεικνύουν την κατοχή, θα στριμώχνουν την Τουρκία. Κι αυτό χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να επιτευχθεί καθώς τίποτε, όπως αποδεικνύεται, δεν είναι εύκολο. Κι αυτό γιατί η Τουρκία, παρόλο που είναι ταραχοποιός, μια δύναμη αποσταθεροποίησης, θεωρείται για κάποιες χώρες απαραίτητη, χρήσιμη.
ΘΕΩΡΟΥΜΕ πως θα πρέπει να τίθενται εφεξής ενώπιον της Τουρκίας τα αυτονόητα. Τίποτε περισσότερο αλλά και τίποτε λιγότερο. Αυτά τα αυτονόητα που έχουν ξεχαστεί ακόμη και στην Κύπρο. Ξεχάστηκαν όμως και από τον διεθνή παράγοντα. Τα αυτονόητα θα πρέπει να τίθενται και προς Διεθνείς Οργανισμούς. Ένα τμήμα της Κύπρου, κράτους-μέλους των Ηνωμένων Εθνών και της Ε.Ε., κατέχεται παράνομα με τη δύναμη των όπλων. Οφείλουμε τούτο να το επαναλαμβάνουμε συνεχώς και να ενοχλούμε την Τουρκία για την παρανομία της αυτή. Γιατί αυτή είναι η ουσία του Κυπριακού.
ΕΙΝΑΙ προφανές πως ο χρόνος δεν λειτούργησε υπέρ των δικών μας επιδιώξεων για ανατροπή των κατοχικών δεδομένων. Αυτό δεν σημαίνει πως η μνήμη ξεθώριασε· ο λαός δεν μπορεί να ξεχάσει. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει και να παραδώσει τη γη μας στους κατακτητές. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνούν οι τρίτοι, όσοι επιδιώκουν την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη νομιμοποίηση της κατοχής.
ΤΕΤΟΙΕΣ ημέρες έρχονται στο μυαλό μας οι εικόνες του πολέμου. Οι εικόνες των προσφύγων που εγκατέλειπαν διά της βίας τα σπίτια και τις περιουσίες μας. Το μυαλό και η σκέψη μας βρίσκονται καθημερινά στους αγνοούμενους και όσους έπεσαν μαχόμενοι για να προασπίσουν την πατρίδα