Του: ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ, 27/11/2020
Ξέρω αγαπητέ μου φίλε ότι δεν ενδιαφέρεσαι για τις ειδήσεις στον βορρά. Και οι διαμένοντες εδώ δεν ενδιαφέρονται για τις δικές σου ειδήσεις. Ο καθένας ζει τη ζωή του στη δική του πλευρά. Κοιτάει τη δική του τάξη πραγμάτων. Αυτός είναι άλλωστε ουσιαστικά ο διαχωρισμός ανάμεσά μας. Δεν ήταν έτσι τα πράγματα κατά την τριετή περίοδο της κοινής δημοκρατίας. Πρόλαβα και εγώ εκείνα τα χρόνια.
Είχαμε έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μία κυβέρνηση. Έναν υπουργό Οικονομικών. Έναν υπουργό Εσωτερικών. Ένα Σύνταγμα, έναν προϋπολογισμό. Δεν είχε σημασία το ότι ο υπουργός Εσωτερικών ήταν Έλληνας και ο υπουργός Υγείας Τούρκος. Οι κυβερνητικές αποφάσεις ίσχυαν και για τις δύο κοινότητες, όχι μόνο για τη μία. Τώρα και οι δυο μας έχουμε αιχμαλωτιστεί στην τάξη πραγμάτων στο δικό μας μισό.
Μας απέμεινε μόνο μια κοινή έγνοια. Η απαλλαγή από τον κατακτητή. Η επανένωση και η εξεύρεση λύσης. Υπάρχουν και οι αγνοούμενοί μας που πρέπει να σκάψουμε και στις δύο πλευρές για να τους βρούμε. Και το ντέρτι εκείνων των οποίων σφετερίστηκαν οι περιουσίες τους.
Για ποιο πράγμα να σου μιλήσω τώρα. Δεν σε ενδιαφέρει καθόλου το ζήτημα της κυβέρνησής μας. Άλλωστε δεν αποκαλείς καν κυβέρνηση την εδώ κυβέρνηση. Διοίκηση λες. Μια πειρατική διοίκηση. Μαριονέτα! Όποιος και αν καθίσει σε αυτές τις καρέκλες. Τι διαφορά κάνει για εσένα. Αλλά νά, δεν ξέρεις. Έστω και αν είναι μαριονέτα πόσο μεγάλος είναι αυτός ο καβγάς. Δεν γίνεται τίποτα σοβαρό χωρίς να ερωτηθεί η Άγκυρα, αλλά στο τέλος της υπόθεσης αυτής υπάρχει ένα κέρδος. Υπάρχει εξυπηρέτηση υποστηρικτών. Υπάρχει μέσο. Υπάρχουν μεσολαβητές. Έστω και αν η μαριονέτα είναι κόλακας της Άγκυρας, έχει και αυτή τους δικούς της κόλακες. Όπως καταλαβαίνεις, ακόμα και η καρέκλα της μαριονέτας είναι γλυκιά! Τι μου είχε πει ο Κληρίδης όταν τον ρώτησα «τι νομίζεις για τον Ντενκτάς»: «Προτιμά να είναι γίγαντας σε χώρα νάνων, παρά να είναι νάνος σε χώρα γιγάντων».
Αν σου μιλήσω για την κατάσταση της αστυνομίας μας, ούτε αυτό σε ενδιαφέρει. Άλλωστε, μπούχτισες να ασχολείσαι με τους δικούς σου. Θα το κάνεις και αυτό τώρα; Κοίτα τι μου είχε αναφέρει ένας νομικός σου σε εκείνη την πλευρά. Καράβια φορτωμένα ναρκωτικά έρχονται κάθε βδομάδα στο λιμάνι Λεμεσού, λέει. Ξεφορτώνονται άνετα και εξάγονται από το λιμάνι χωρίς προβλήματα, λέει. Μέσα στην υπόθεση εμπλέκονται και αστυνομικοί, λέει. «Γιατί τα λες σε εμένα αυτά, δεν τα γράφουν οι εδώ εφημερίδες», τον ρώτησα. «Δεν τα γράφουν, φοβούνται», είπε, «αλλά αν τα γράψεις εσύ στη δική σου εφημερίδα μπορεί να τα πάρουν από εσένα και να τα δημοσιεύσουν». Ζήτησα ντοκουμέντα. Ή μάρτυρες. Μήπως μπορεί να γραφτεί κάτι τέτοιο χωρίς ντοκουμέντα και μάρτυρες; Χαιρετίσματα στον Φανιέρο, τον Δον Κορλεόνε του νησιού. Να κοιτάξει και εκείνος αυτήν τη δουλειά!
Δεν ξέρω πώς είναι η δική σου, αλλά η δική μας Επιτροπή Αστυνομικών Υποθέσεων έγινε θρύλος. Κοίτα τι έγινε πρόσφατα. Διεξήχθησαν εξετάσεις προαγωγής. Σε αυτήν την επιτροπή υπάρχουν έξι μέλη. Ανάμεσά τους και δύο βοηθοί διευθυντές που περιμένουν προαγωγή για τη θέση του διευθυντή. Παρακάθισαν και εκείνοι σε εξέταση! Δηλαδή, από τη μία δέχτηκαν άλλους στην εξέταση και από την άλλη έδωσαν εξέταση ενώπιον της ίδιας επιτροπής! Πρωτόγνωρο και ανήκουστο στον κόσμο. Μήπως αυτό δεν είναι κοροϊδία του λαού; Γίνεται και σε εσάς; Τι να κάνουν οι καημένοι των οποίων σφετερίστηκαν τα δικαιώματά τους στην εξέταση. Έτρεξαν στο δικαστήριο! Ιδού, αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί στην αστυνομία μας, η οποία περνάει χειροπέδες σε έναν καημένο νέο που συνελήφθη με μισό γραμμάριο ναρκωτικά! Υπάγεται στον στρατηγό! Γίνεται ό,τι πει ο στρατηγός. Δηλαδή, η Άγκυρα κάνει ό,τι θέλει. Οι παλιοί ήταν με τα άρβυλα. Οι τωρινοί με τα τακούνια! Ο στρατός είναι στρατός του ιμάμη! Την ημέρα που μας λιθοβόλησαν έδωσε οδηγίες σε όλους τους αστυνομικούς. Να μην επέμβουν. Να βγει το πτώμα μας από την εφημερίδα!
Δεν θα σε ρωτήσω την κατάσταση εκεί σε εσένα. Δηλαδή, υπάρχει κανείς που θεωρεί πρόβλημά του το ζήτημα της χώρας και της κοινωνίας; Το μέρος αυτό είναι ιδιόμορφο. Την ώρα που κόσμος τρώει ο ένας τον άλλο αβέρτα για την ομοσπονδία, τα δύο κράτη, τους Κύπριους, τους εκ Τουρκίας, τους ρατσιστές και δεν ξέρω και εγώ για τι άλλο, οι επικεφαλής μας παίρνουν περιουσίες! Κανένας δεν κοιτάει προς τα εκεί! Δεν έμεινε κανείς που δεν εξέδωσε ανακοίνωση λέγοντας «όχι στη βία κατά των γυναικών», όμως κανένας δεν ρωτάει σε ποιον δόθηκε πεσκέσι τούτη η γη πολλών στρεμμάτων στην Κερύνεια! Την ώρα που κάνουν το κέφι τους εκείνοι που ανακήρυξαν το βασίλειό τους μαδώντας την Κύπρο, οι διανοούμενοί μας ακόμα περνούν τον χρόνο τους με κενού περιεχομένου συζητήσεις! Έτσι πέρασε εδώ μια ολόκληρη ζωή.
Ξέρω ότι πολλά είναι και τα δικά σου ντέρτια. Παρά ταύτα, να είσαι ευχαριστημένος με την κατάστασή σου. Εσύ έχεις ένα κράτος τουλάχιστον. Εδώ ούτε αυτό υπάρχει! Τα παιδιά που γεννήθηκαν μετά το 1974 έγιναν πολίτες ενός πειρατικού κράτους. Η ιδιότητα του πειρατικού μπήκε στο αίμα μας. Εκείνοι που θα έρθουν μετά από αυτήν τη γενιά δεν θα μπορέσουν καν να είναι πειρατές. Μόνο ναύτες πειρατικού θα είναι!
