Απο ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ, 26/01/2021
Βροχή η στήριξη σε εσένα Ανδρέα από τον βορρά επειδή παραβιάστηκε η ελευθερία έκφρασής σου στον νότο. Βροχή η στήριξη και σε εμένα από τον νότο επειδή παραβιάστηκε η ελευθερία έκφρασής μου στον βορρά. Δεν υπάρχει κανείς που στηρίζει εσένα στον νότο. Δεν υπάρχουν πολλοί που στηρίζουν εμένα στον βορρά. Δεν σε καλούν στις τηλεοράσεις στον νότο επειδή φοβούνται αυτά που θα πεις. Ούτε εμένα με καλούν στον βορρά. Στον βορρά όλες οι τηλεοράσεις είναι ανοικτές για εσένα. Και στον νότο είναι ανοικτές για εμένα. Εσύ είπες την αλήθεια στον νότο και έμεινες μόνος. Και εγώ έμεινα μόνος επειδή είπα την αλήθεια στον βορρά.
Κοίτα, σε στήριξε ένθερμα και η δική μας ένωση δημοσιογράφων, για παράδειγμα. Δεν έχω απολύτως καμία αμφιβολία ότι έλαβες τέτοιο μήνυμα στήριξης και από αλλού στον βορρά. Εγώ δεν πήρα από τους δικούς μας, πήρα από τους δικούς σας. Η δική μας ένωση δημοσιογράφων δεν στήριξε εμένα, όπως στήριξε εσένα. Με στήριξε η συντεχνία, όμως όχι εκείνη η ένωση. Αντιτίθενται, λένε, στο πλήγμα κατά της ελευθερίας έκφρασης, αλλά πρέπει να δικαστώ εδώ στη χώρα μας και όχι στην Άγκυρα, λένε! Είδες; Στον βορρά ξέρουν τη δική σου αξία, ενώ στον νότο δεν την ξέρουν! Και τη δική μου αξία την ξέρουν στον νότο, δεν την ξέρουν στον βορρά! Καλά, ούτε εσύ ούτε εγώ είμαστε άτομα που θεωρούν σημαντικό να τους δίδεται αξία. Λέμε αυτό που θα πούμε. Δεν κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Και σε όποιον αρέσει. Σε όποιον δεν αρέσει, τι να κάνουμε. Στον νότο σε αποκαλούν «οπαδό των Τούρκων». Και στον βορρά με αποκαλούν «οπαδό των Ελλήνων». Αν ζούσαν οι Δάνδολος και Βραγαδίνος θα έβλεπαν τι πράγματα συμβαίνουν σε αυτό το νησί μετά από ό,τι συνέβηκε και στους ίδιους. Είμαι περίεργος. Άραγε αυτοί οι Βενετοί ευγενείς θα ήταν πιο εντάξει από τους τωρινούς;
Κοίτα τι λένε. Αυτά που γράφω εγώ, λέει, γίνονται υλικό για τους Ελληνοκύπριους. Και αυτά που γράφεις εσύ υλικό για τους Τούρκους. Πόσα πολλά ξέρουν, έτσι δεν είναι; Αν εγώ γράψω για το τουρκικό έγκλημα στο Παλαίκυθρο, γίνομαι Ελληνοκύπριος. Αν εσύ γράψεις για το ελληνικό έγκλημα στη Μαράθα, γίνεσαι Τούρκος. Αν εγώ γράψω για αυτά που μας κάνει ο Ταγίπ Ερντογάν, γίνομαι προδότης. Αν εσύ γράψεις αυτά που κάνει ο Αναστασιάδης γίνεσαι προδότης. Δεν ξέρουν ότι είμαστε και οι δύο Κύπριοι. Ούτε Τούρκοι. Ούτε Έλληνες. Είμαστε και οι δύο άνθρωποι. Δεν ξέρουν ότι εμείς δεν γράφουμε μόνο τη ματωμένη ιστορία της Κύπρου, γράφουμε και λυρικά ποιήματα. Στο τηλέφωνο απαγγέλλουμε ποιήματα από τον Πούσκιν. Μνημονεύουμε τον Μανώλη Γλέζο. Και κανείς από τους δύο μας δεν ρωτάει ποιο από τα δύο κομμάτια της πατρίδας μας να αγαπάμε. Την αγαπάμε όλη. Χωρίσαμε προ πολλού τους δρόμους μας από εκείνους που λένε ότι είτε θα είσαι Έλληνας είτε θα είσαι Τούρκος σε αυτό το νησί, δεν έχεις άλλη επιλογή. Είμαστε αντιμέτωποι με τους βαρβάρους. Έχουμε πολλά να πούμε σε εκείνους που είναι ερωτευμένοι με τον δήμιό τους. Σε εκείνους που λένε γράψε το, όμως μην αναφέρεις το όνομά μου. Σε εκείνους που ακολουθούν τις κομματικές ηγεσίες από πίσω σαν κοπάδι. Σε εκείνους που παίρνουν στον τάφο μυστικά που θα φωτίσουν την ιστορία μας. Υπάρχουν πολλά να λεχθούν.
Εδώ είναι ελεύθερα να ψεύδεται κανείς. Είναι πολύ επικίνδυνο να λες την αλήθεια Ανδρέα. Μας περικύκλωσαν εκείνοι που πιστεύουν στα ψέματα. Ακόμα και εισαγγελείς λένε ψέματα. Μας περικύκλωσαν εκείνοι που βρίσκουν ησυχία μόνο με το να μην λένε τις αλήθειες. Ουσιαστικά δεν έχω τίποτα να πω σε αυτούς. Ας βάλουν σε μπελάδες το κεφάλι τους που δεν έχει καθόλου μπελάδες. Όμως, έμαθα και εγώ κάτι, όπως ο ποιητής φίλος μου. Έρχεται και το βρίσκει πάλι ο θάνατος. Έστω και αν κρύβεται κάτω από την πέτρα, το μαύρο φίδι! Άσε τους να πουν ό,τι είναι να πουν για εμάς. Να γράψουν ό,τι είναι να γράψουν. Αυτή η πατρίδα ακόμα δεν είδε κάποιον αναμάρτητο ήρωα που θα ρίξει την πρώτη πέτρα!
Δεν είναι ελευθερία να κάνεις αυτά που θέλεις φίλε μου. Είναι να μην κάνεις αυτά που δεν θέλεις. Χαιρετίσματα στους σοφούς που μας το έμαθαν αυτό. Χαιρετίσματα σε όσους πέρασαν από την ιστορία, ξεψύχησαν στο ικρίωμα και εκτελέστηκαν, αλλά δεν ζήτησαν συγγνώμη από τον δήμιό τους. Έλα αγαπητέ Ανδρέα. Να ανάψουμε φωτιά στα βουνά. Να ανέβουμε στον Όλυμπο και να φωνάξουμε δυνατά. Φτάααανει! Ε κακόμοιρε λαέ! Φώναξε, φώναξε και εσύ! Να γράφουμε τα άρθρα μας, έστω και αν τα γράφουμε μάταια. Να φωνάζουμε, έστω και αν επιστρέφει σε εμάς ο αντίλαλος της φωνής μας. Να φτιάξουμε στεφάνια από αγριολούλουδα στην αγαπημένη μας. Μήπως υπάρχουν ακόμα κάποιοι που μετά από τόσα χρόνια προσπαθούν να μας πείσουν ότι η γη δεν είναι στρογγυλή και δεν γυρίζει; Σε τούτη τη χώρα του πεζεβέγκη;