Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου, 31 Μαρτίου 2021
Ο Μιχάλης Παρασκευά δεν είναι ο χειρότερος υποψήφιος ανάμεσα στους 500 τόσους που φιγουράρουν στα ψηφοδέλτια. Κατάφερε, ωστόσο, με ένα κραυγαλέα χυδαίο λόγο να στρέψει την προσοχή (με αρνητικό τρόπο) στο άτομο του και να δώσει επιχειρήματα σε όσους καραδοκούσαν να αποδομήσουν τους Οικολόγους, οι οποίοι σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση έμοιαζε να αποτελούν μια εναλλακτική πρόταση για πολλούς απελπισμένους ψηφοφόρους. Στο ολίσθημα Παρασκευά προστέθηκαν κι άλλες «ανορθογραφίες» που παρατηρήθηκαν στον καταρτισμό του ψηφοδελτίου των Οικολόγων, με αποτέλεσμα την αποχώρηση δύο υποψηφίων.
Η συμπεριφορά Παρασκευά, υπό άλλες συνθήκες, θα περνούσε απαρατήρητη ή τουλάχιστον, δεν θα έπαιρνε τις διαστάσεις που πήρε. Η δυναμική όμως, που οι δημοσκοπήσεις έδειχναν να αναπτύσσει το κίνημα, διόγκωσαν το θέμα. Κι έπειτα ήρθαν οι «Ως δαμέ» οι οποίοι, όπως αποδείχτηκε, θα μπορούσαν να μετατραπούν σε μια υπολογίσιμη δύναμη. Όσο κι αν εκπρόσωποι του κυβερνώντος κόμματος θέλουν να τους παρουσιάζουν σαν περιθωριακούς, δεν μπορεί να περνά ως αμελητέο το ότι κατάφεραν να κατεβάσουν στο δρόμο, τη μια φορά γύρω στις 7.000 και την άλλη γύρω στις 2.000 ανθρώπους.
Την πρώτη φορά, η αλήθεια είναι πως τους 7.000 είναι η Αστυνομία που κατάφερε να τους κατεβάσει στον δρόμο. Ωστόσο, ακόμα κι όταν η Αστυνομία συνεμορφώθην, παρκάροντας τον Αίαντα στο γκαράζ, το πράγμα δεν ξεφούσκωσε. Στο «Ως δαμέ» βρήκαν «στέγη» από τις αλλοδαπές οικιακές βοηθούς που θέλησαν να διαμαρτυρηθούν για το αθωωτικό πόρισμα όσον αφορά τις ευθύνες των αστυνομικών στις δολοφονίες των πέντε γυναικών και των δύο κοριτσιών από τον Μεταξά, μέχρι όσοι τους πήραν περιουσίες οι τράπεζες. Ένα κίνημα που μπορεί να λειτουργήσει σαν χοάνη μέσα από την οποία μπορεί να εκτονωθεί ο θυμός της κοινωνίας για διάφορα ζητήματα δεν μπορεί παρά να αποτελεί κίνδυνο. Η πολυσυλλεκτικότητα του δεν είναι κατ’ ανάγκην αδυναμία, αλλά μπορεί να αποδειχτεί και δύναμη. (Ως παρένθεση να αναφέρουμε πως ο Μάης του ‘68 ξεκίνησε από φοιτητές αλλά ενώθηκαν και οι εργάτες και το πράγμα πήρε διαστάσεις παλλαϊκής εξέγερσης). Η πολυσυλλεκτικότητα, λοιπόν μπορεί να αποδειχτεί και πλεονέκτημα. Κι οι φύλακες έχουν γνώση. Οπόταν η αναφορά των «Ως δάμε» σε κυβέρνηση του νότου/στον νότο, δεν θα μπορούσε να περάσει ως μια φράση περιθωριακών.
Παρά τα αυτογκόλ Οικολόγων και «Ως δάμε», κάτι κινείται. Κάτι πάει να ξεφύγει από τον έλεγχο των δύο πόλων. Κι οι αντιδράσεις δείχνουν πως αυτό τρομάζει τους μέχρι τώρα κυριάρχους του παιχνιδιού. Τώρα, αν θα υπάρξει συνέχεια, είναι δύσκολο να το προβλέψει κάποιος.
chrystalla@phileleftheros.com