Του Άριστου Μιχαηλίδη, 19 Μαρτίου 2021
«Οι αριθμοί τρομάζουν. Τα νοσοκομεία λυγίζουν», έγραφε στο κύριο θέμα του ο Φιλελεύθερος, όχι χθες αλλά πριν από ένα χρόνο, στις 2 Απριλίου 2020. Ήταν όταν ήρθε και μας βρήκε το πρώτο κύμα της πανδημίας και χάσαμε τον μπούσουλα. Όμως, αμέσως διαπιστώθηκε ότι η μάχη θα δοθεί στα νοσοκομεία, και ότι η ενίσχυση τους ήταν προτεραιότητα. Τότε οι αριθμοί δεν ήταν όπως τους σημερινούς. «Συνολικά 54 άνθρωποι νοσηλεύονται στα δημόσια νοσηλευτήρια, τα οποία αγωνίζονται καθημερινά να ανασυνταχθούν προκειμένου να καλύψουν τις ολοένα και πιο μεγάλες ανάγκες», έγραφε ο Φ. Την προηγούμενη μέρα, 1/4/20, στους τίτλους έλεγε: «Τα δεδομένα υποχρεώνουν το σύστημα Υγείας να δώσει μάχη με τον χρόνο και να προετοιμαστεί για όλα τα σενάρια» και εκπρόσωπος του Οργανισμού Κρατικών Υπηρεσιών Υγείας δήλωνε: «Καταβάλλει προσπάθειες ώστε σε 35 μέρες ο αριθμός των διαθέσιμων κλινών να φθάσει τις 120. Αυτή τη στιγμή έχουμε διαθέσιμες 60 κλίνες ΜΕΘ». Έτσι συνεχίστηκαν και οι επόμενες βδομάδες. Γεμίζουν τα νοσοκομεία, γράφαμε τη μια μέρα, φτάνουν στα όριά τους, γράφαμε την επόμενη, και υπουργοί και παρα-υπουργοί καλούσαν τον κόσμο να περιοριστεί για να σωθούν τα νοσοκομεία. Όλο σχέδια και ιδέες για ενίσχυση, για επιστράτευση ιδιωτών γιατρών, για συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα…
Μέχρι και πανηγυρικές εξαγγελίες είχαμε από τον υπουργό Υγείας, που έγραφε στο διαδίκτυο ότι το Απολλώνειο τον ενημέρωσε πως θέτει στη διάθεση του τις δομές του για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού. Και ο Παγκύπριος Ιατρικός Σύλλογος ανακοίνωνε ότι 117 ιδιώτες γιατροί δηλώνουν έτοιμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για στελέχωση των Κέντρων Υγείας προς αντιμετώπιση του κορωνοϊού. Αυτά στις 19 Μαρτίου 2020. Περάσαμε τον Μάρτη, περάσαμε και τον Απρίλη, τον Μάιο και τον Ιούνιο άρχισε να καταλαγιάζει το κακό και επανήλθαμε σε αυτά που ξέραμε. Καλοκαιρινή ραστώνη. Καμιά ανησυχία, καμιά προετοιμασία. Μόνο καυγάδες για τα συνηθισμένα συνδικαλιστικά των γιατρών και των νοσηλευτών. Μέχρι τον Σεπτέμβρη, προς το τέλος που ξεκίνησε να εμφανίζεται δεύτερο κύμα. «Φαίνεται ότι έρχεται δεύτερο κύμα», ενημέρωνε ο ΟΚΥπΥ την επιτροπή Υγείας της Βουλής. «Σε υποδομές και αναλώσιμα αυτή τη στιγμή δεν έχουμε πρόβλημα. Προσωπικό υπάρχει αλλά ενδεχομένως να χρειαστούμε ενίσχυση αν παραστεί ανάγκη» (Φ, 25/9/20). Αλλά και πάλι εφησυχασμός. Στις 23/10/20, ξέσπασε το κακό: «Ξεκινά νέο κύμα περιορισμών», ήταν το κύριο μας θέμα στον Φ. «Υποχρεωτική μάσκα παντού – Απαγόρευση κυκλοφορίας σε Λεμεσό, Πάφο»…
Αυτά θυμόμαστε και μας πιάνει απόγνωση όταν ακούμε τον Πρόεδρο, τον υπουργό Υγείας και άλλους, να μας λένε ξανά και ξανά ότι «αν συνεχίσουμε με τον ίδιο ρυθμό θα φθάσει στα όρια το Σύστημα» και δεν θα μπορεί να εξυπηρετήσει όπως πρέπει τους πολίτες. Μα, είναι πριν από ένα χρόνο που διαπιστώθηκε το πρόβλημα με το σύστημα υγείας, δεν είναι χθες και προχθές. Τι άλλο πρέπει να κάνουν οι πολίτες από όσα έκαναν μέχρι τώρα; Το ερώτημα είναι τι έκαναν οι υπουργοί και οι λοιποί αρμόδιοι. Όχι ότι δεν δούλεψαν οι άνθρωποι, σίγουρα βγήκε η πίστη τους όλο αυτό το διάστημα (με εξαίρεση τον εφησυχασμό του καλοκαιριού), αλλά πόσο αποτελεσματικοί ήταν; Τι έκαναν όταν είχαν το χρόνο να οργανωθούν ώστε στο δεύτερο κύμα να μην έχουμε τα ίδια όρια του συστήματος υγείας;
Όταν λέει ο υπουργός Υγείας ότι αναμένεται μέχρι το Σάββατο να λειτουργήσει θάλαμος COVID-19 στο Γενικό Νοσοκομείο Πάφου, δεν εννοεί φανταζόμαστε ότι θα λειτουργήσει για την επόμενη πανδημία; Γιατί δεν είναι ήδη έτοιμος να λειτουργήσει αμέσως μόλις χρειάστηκε; Όταν λέει ο υπουργός Υγείας ότι «δεν είναι θέμα κλινών, είναι θέμα ανθρώπινου δυναμικού», ολίγον ενδιαφέρει τους πολίτες. Δεν χρειαζόμαστε υπουργούς να μας παρουσιάζουν ένα πρόβλημα επί ένα χρόνο και να μην έχουν λύσεις. Ας έφερνε «ανθρώπινο δυναμικό» από την Κίνα, από την Ινδία, από το Πακιστάν… Εκτός αν νομίζετε πως αυτές οι χώρες δεν έχουν ικανούς γιατρούς και νοσηλευτές και μόνο για «οικιακές βοηθούς» μας κάνουν. Ας ζητούσαν τη βοήθεια του ΑΚΕΛ να μας στείλει η Κούβα, όπως έστειλε στην Ιταλία στο πρώτο κύμα. Ας έκαναν νοσοκομείο αναφοράς ένα από τα μεγάλα νοσοκομεία της χώρας κι όχι το μικρότερο της Αμμοχώστου. Ας αξιοποιούσαν περισσότερο τα ιδιωτικά. Ας έκαναν κάτι τέλοσπαντων!
Σημασία έχει ότι είχαν μπροστά τους έναν ολόκληρο χρόνο, ήταν βέβαιοι ότι έρχεται το δεύτερο κύμα, αλλά βρισκόμαστε στον ίδιο παρανομαστή, να μας λένε ότι φτάνει στα όριά του το σύστημα υγείας… Στο τρίτο κύμα τι θα μας λένε, δηλαδή; Κόψτε το λαιμό σας;