Αυτό δεν ήταν διάγγελμα. Επίθεση ήταν. Το διάγγελμα έχει την έννοια της καθοδήγησης του λαού, της εξήγησης μιας κατάστασης, της ενδυνάμωσης του πατριωτικού αισθήματος, του κατευνασμού της οργής, της χάραξης μιας νέας προοπτικής… Ο ηγέτης απευθύνεται στον λαό όταν έχει κάτι να πει. Κι ο λαός, συγχυσμένος με τα όσα ακούει και τα όσα βιώνει, έχει ανάγκη να ακούσει τον ηγέτη του, τον οποίο εμπιστεύεται εξ ου και τον εξέλεξε.
Στη δικιά μας περίπτωση, η σχέση εμπιστοσύνης έχει πια χαθεί κι ο Πρόεδρος επέλεξε να μεγαλώσει το χάσμα επιτιθέμενος στους πάντες. Ο Γενικός Ελεγκτής ως μόνιμος στόχος, η αντιπολίτευση, οι δημοσιογράφοι, ο κόσμος που δεν έχει κρίση και παρασύρεται υιοθετώντας φήμες που δεν ευσταθούν με αποτέλεσμα να μοιάζει πια με τον όχλο που εισέβαλε στο Καπιτώλιο. Έτσι μας βλέπει ο Πρόεδρος.
Κι ενώ η μια φήμη διαδέχεται την άλλη κι ενώ πολλές από αυτές αποδεικνύονται αληθείς -το οικογενειακό ταξίδι στις Σεϋχέλλες, η ανάμειξη πολιτικών προσώπων στην πώληση διαβατήριων, η πολιτογράφηση απατεώνων, η ύπαρξη μιας κλίκας που εκμεταλλεύτηκε στον μέγιστο βαθμό το πρόγραμμα εις βάρος του τόπου, το έγκλημα εις βάρος του περιβάλλοντος για χάρη του προγράμματος- ο Πρόεδρος επιλέγει, αντί να πείσει περί του αντιθέτου, να επιτεθεί προς πάσα κατεύθυνση. Γιατί, ίσως, πιστεύει πως η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα, αλλά μάλλον ξεπεράστηκε το στάδιο που θα μπορούσε να ισχύσει.
Κι ακολούθησαν την επομένη τα μέτρα κατά της διαφθοράς. Υπό τον εύηχο τίτλο «Κράτος Δικαίου – Διαφάνεια – Λογοδοσία», το οποίο όμως δεν είναι τίποτα άλλο, παρά γενικότητες. Θα εκπαιδευτεί, λέει, η νέα γενιά με στόχο «την αλλαγή της συμπεριφοράς και της νοοτροπίας, την ενίσχυση του αισθήματος της κοινωνίας για απαίτηση χρηστής διαχείρισης και λογοδοσίας, την ώθηση της κοινωνίας να αντιστέκεται και να προλαμβάνει τη διαφθορά, καθώς και η ενδυνάμωση του πλαισίου συμμετοχής μη κρατικών φορέων».
Το πρόβλημα είναι τα αντανακλαστικά της κοινωνίας; Είναι που δεν αντιστάθηκε η κοινωνία; Εδώ και τόσο καιρό η κοινωνία ζητά εξηγήσεις, βγαίνει στους δρόμους, ζητά εξυγίανση. Και τι έγινε; Όλα είναι fake news είναι η απάντηση του Προέδρου.
Την ίδια ώρα, κυκλοφορεί ένα βιβλίο από πρώην συνεργάτη του Προέδρου με τίτλο «Η Συμμορία». Τίτλος δε του πρώτου κεφαλαίου είναι «Ο introducer στη θέση του ηγέτη» όπου ο συγκεκριμένος ηγέτης παρουσιάζεται ως μεσάζων για πλούσιους κι όχι πάντα έντιμους, εκατομμυριούχους Ρώσους. Στο βιβλίο αυτό δεν αναφέρεται ποτέ ο Πρόεδρος. Ούτε νύξη. Γιατί άραγε;