Πάντα γελαστοί, πάντα γελασμένοι

Της Τώνιας Σταυρινού, 06 Φεβρουαρίου 2021

Αν η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία ήταν το προτελευταίο σκαλοπάτι της διχοτόμησης και του ενταφιασμού της αντικατοχικής πορείας του Κυπριακού, σήμερα πατάμε ήδη πάνω στο τελευταίο. Η τουρκική πλευρά συζητά μόνο για δύο κράτη και εμείς δεν βρήκαμε ούτε δυο λέξεις για να προτάξουμε θέσεις αρχής απέναντι σε αυτή την κατάφωρη παραβίαση. Αντιθέτως, το συζητάμε.

Η θέση της Τουρκίας δεν ήταν κάποια έκπληξη που μας επεφύλαξε για την πενταμερή διάσκεψη. Ήταν μία αρχική τοποθέτηση που τέθηκε ως προϋπόθεση της επικείμενης συνάντησης. Άρα συναινώντας σε πενταμερή, δώσαμε το χέρι σε διάλογο για δύο κράτη.

Το σχέδιο Ανάν, που ήταν η μοναδική απτή μορφή Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας επί της οποίας κληθήκαμε οι πολίτες να τοποθετηθούμε, απορρίφθηκε. Κι ο βασικός λόγος ήταν ότι στηριζόταν υπέρμετρα στην αξιοπιστία της άλλης πλευράς, απαιτώντας μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στην Τουρκία από όση μπορεί να επιδείξει ένας φυσιολογικός άνθρωπος.

Έκτοτε, ζούμε το εξής παράδοξο: από ανεπιθύμητη λύση η Διζωνική μετατράπηκε σε εθνικό ζητούμενο και επίσημη κόκκινη γραμμή μας σε όλες τις συνομιλίες που ακολούθησαν. Φτάνοντας σήμερα να την κρατάμε σαν το τελευταίο κλωναράκι πάνω στο οποίο κρατιόμαστε για να μην πέσουμε στον γκρεμό των δύο κρατών.

Κι ενώ εκεί υπήρξε μια ιστορική στιγμή -το περασμένο φθινόπωρο όταν οι Τούρκοι έθεσαν τα δύο κράτη- στην οποία θα μπορούσαμε να αντιπαραβάλουμε θέσεις για ένα «κανονικό κράτος» χωρίς στρατούς, εποίκους και εγγυήσεις, επιλέξαμε να αγκιστρωθούμε στη Διζωνική σαν σανίδα σωτηρίας. Γιατί; Γιατί ήτανε πιο κοντά στις τουρκικές θέσεις και δεν θα μας τραβούσαν το αφτί όσοι δεν θέλουν να εξοκείλουμε από τον ζυγό των (μέχρι πρότινος) συμφωνηθέντων.

Επιλέξαμε να ικανοποιήσουμε αυτούς που μας καλούν να δείξουμε καλή θέληση και ευελιξία, τη στιγμή που οι ίδιοι δεν θα αποδέχονταν ούτε για μία μέρα να θέσουν τον λαό τους κάτω από τη βούληση των Τούρκων. Θα δεχόταν π.χ. ο Γκουτέρες να υποτάξει την Πορτογαλία στην καλή θέληση της Τουρκίας; Ή μήπως θα δεχόταν οποιοσδήποτε Ευρωπαίος ηγέτης να τοποθετήσει τον λαό του σε αυτή την επικίνδυνη θέση; Ωστόσο το απαιτούν από μας και η επίσημη στάση της πλευράς μας είναι να τους ικανοποιήσει, αντί να προασπίσει τα συμφέροντα του δικού της λαού.

Μία μορφή λύσης που απορρίφθηκε από τον κυπριακό λαό, επειδή δεν προσφέρει την αναγκαία διασφάλιση απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό, μετατράπηκε στην «ασπίδα» μας, που λένε σε πλήρη ταύτιση Άντρος Κυπριανού και Αβέρωφ Νεοφύτου. Αν το έγκλημα της διαφθοράς, του αθέμιτου πλουτισμού και τα συνεπακόλουθα της δράσης της κομματοκρατίας συνιστούν προδοσία σε βάρος του λαού, η διαχείριση του Κυπριακού αποτελεί την εσχάτη.