01/12/2020
Του: ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Όταν άκουσα αυτά που διηγήθηκε ένας φίλος μου, διερωτήθηκα για άλλη μία φορά: «Ποιος προκάλεσε πιο πολλή ζημιά σε αυτή τη χώρα; Οι δεξιοί ή οι αριστεροί;». Η Αριστερά θεωρεί υπεύθυνη μόνο τη Δεξιά για όλες τις καταστροφές και τις τραγωδίες. Διαθέτει μια δομή που δεν δέχεται καθόλου την κριτική. Ενώ αυτοκριτική δεν κάνει ποτέ. Είναι οργανωμένη, όμως ποτέ δεν στεγάζει εντός της όσους εκφράζουν διαφορετικές απόψεις. Τους αποβάλλει. Διαθέτει μια ψυχική κατάσταση παράνοιας. Είναι πολύ καχύποπτη. Υποπτεύεται ακόμα και όσους βρίσκονται ανάμεσά της. Θεωρεί τον εαυτό της αναμάρτητο, όπως οι ιμάμηδες και οι παπάδες. Είναι επικριτική. Δεν κρίνει καθόλου τον εαυτό της. Είναι συγκεντρωτική. Τα μέλη είναι μόνο δούλοι του κέντρου. Διαλύθηκαν τα σοβιέτ, όμως άφησαν κληρονομιά στον κόσμο αυτή την οργανωτική δομή. Μια κακή κληρονομιά. Απαιτούν δημοκρατία μέσα σε αστικά συστήματα. Όμως, δεν υπάρχει δημοκρατία ακόμα και μέσα στις δικές τους οργανώσεις! Στην παγκόσμια λογοτεχνία ο συγγραφέας Ντοστογιέφσκι ήταν ο πρώτος που είδε αυτή τη στρεβλή δομή της Αριστεράς. Το έγραψε και στο μυθιστόρημα «Δαιμονισμένοι». Όποιος θέλει, ας το πάρει να το διαβάσει. Οι «Δαιμονισμένοι» γυρίστηκαν σε ταινία από τον γνωστό Πολωνό σκηνοθέτη Αντρέι Βάιντα και προσαρμόστηκαν για τον κινηματογράφο.
Να υποβάλουμε ξανά το ερώτημα: «Ποιος προκάλεσε περισσότερη ζημιά σε αυτή τη χώρα;». Οι δεξιοί; Ή οι αριστεροί; Πριν το απαντήσετε αυτό, σκεφτείτε τα οφέλη της Αριστεράς. Αν υπάρχουν φυσικά. Τι έκανε το ΑΚΕΛ, το μεγαλύτερο κόμμα του νησιού στον νότο; Ποια συμφορά μπόρεσε να αποτρέψει; Ή μήπως ασφαλτόστρωσε και εκείνο τους δρόμους που οδήγησαν στη συμφορά; Η ιδέα για το δημοψήφισμα του 1950 ανήκε στο ΑΚΕΛ και την εφάρμοσε η Εκκλησία. Από το δημοψήφισμα βγήκε η ένωση. Και το ΑΚΕΛ το πήρε και το έβαλε αυτό στο καταστατικό του και στο πρόγραμμά του. Μην κοιτάτε εκείνους που λένε «υπήρχε μια εθνικιστική πίεση, ήμασταν αναγκασμένοι». Αυτή δεν μπορεί να είναι έγκυρη δικαιολογία. Ένας πραγματικός κομουνιστής δεν υποκύπτει σε μια τέτοια πίεση και δεν παραιτείται από τις αρχές του. Επιπλέον, ο Εζεκίας Παπαϊωάννου, ο οποίος διετέλεσε στην ηγεσία του κόμματος αυτού το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από την ίδρυσή του, ήταν κάποιος που αγάπησε την ένωση χωρίς όρους. Κατά τη διάρκεια της ζωής του δεν συναντήθηκε έστω και με έναν Τουρκοκύπριο δημοσιογράφο. Έγινε μια καλή τροφή για τις εξωτερικές δυνάμεις που στόχευαν να μας μοιράσουν και να μας κάνουν κομμάτια. Το ΑΚΕΛ έμεινε στάσιμο στα αιματηρά γεγονότα του 1963. Δεν είπε τίποτα για τους στρατιώτες που μεταφέρθηκαν παράνομα στο νησί από την Ελλάδα. Κατά το πραξικόπημα στις 15 Ιουλίου 1974 θα μπορούσε να οργανώσει ένα κίνημα αντίστασης, όμως λόγω του γεγονότος ότι ήταν κοντόφθαλμο, δεν ήταν έτοιμο, επειδή δεν μπόρεσε να προβλέψει το πραξικόπημα. Οι αριστεροί κυνηγήθηκαν ένας ένας από τους φασίστες. Κατά τις προεδρικές εκλογές του 2003 πήρε για πρώτη φορά τον προεδρικό θώκο, όμως ύστερα τα έκανε θάλασσα.
Το δε CTP, το μεγαλύτερο κόμμα της Αριστεράς στον βορρά, έκλεισε το δεφτέρι της Αριστεράς αφότου απέβαλε από το κόμμα τον επί είκοσι χρόνια πρόεδρό του, Οζκέρ Οζγκιούρ. Παραδόθηκε στο σύστημα. Άνοιξε πόλεμο ενάντια σε εκείνους που αντιτίθενται στον κατακτητή και όχι ενάντια στον ίδιο τον κατακτητή. Μέσα στο κόμμα κυριάρχησαν οι φιλελεύθερες ιδέες, όχι οι σοσιαλιστικές. Προκάλεσαν τόση ζημιά στην κοινότητάς μας τουλάχιστον όση και το UBP. Κατά τη δική τους διοίκηση πέρασαν από τη βουλή πολλοί από τους χειρότερους νόμους. Οι σημαντικότεροι από αυτούς είναι η παραχώρηση πλαστών τίτλων ιδιοκτησίας για τα εδάφη λάφυρα και ο νόμος ενιαίου επιτοκίου.
Στο μεταξύ. Οι αριστεροί και στον νότο και στον βορρά έγιναν οπαδοί της ΕΕ μετά τη διάλυση των Σοβιέτ. Το κέντρο λατρείας, δηλαδή ο Ιερός Τόπος, μεταφέρθηκε από τη Μόσχα στις Βρυξέλλες. Δηλαδή, στην ένωση την οποία θα κατηγορούσαν όλοι ως ιμπεριαλιστική και θα αντιτίθεντο σε αυτήν αν δεν διαλύονταν τα Σοβιέτ.
Όσον αφορά εκείνα που είπε ο αγαπητός μου φίλος. Πήγε να ψηφίσει κατά τις πρόσφατες ευρωεκλογές. Θα ψήφιζε το «Κίνημα Γιασεμί», λέει. Δηλαδή, τη δική μας ομάδα. Κάποιοι Ελληνοκύπριοι του ΑΚΕΛ του έκοψαν τον δρόμο πάνω από την κάλπη, λέει. «Μην ψηφίσεις το Γιασεμί, είναι ΕΛΑΜίτες», του είπαν. Το είχα ακούσει και από άλλους αυτό. Τι είναι αυτό μωρέ; Τι λασπολογία είναι αυτή; Τι λογική είναι αυτή που ανακηρύσσει ΕΛΑΜίτες κάποιους που αγωνίζονται τόσα χρόνια ενάντια στην κατοχή στον βορρά, έγιναν στόχος βομβών και σφαιρών και δέχτηκαν λιντσάρισμα από φασίστες και φανατικούς ισλαμιστές; Είναι αριστερή λογική αυτή; Ακόμα και ο Ραούφ Ντενκτάς δεν το είχε σκεφτεί αυτό. Φαίνεται ότι η Αριστερά είναι πιο ειδική από τη Δεξιά στη λασπολογία. Άραγε πώς το έχαψε αυτό η ελληνοκυπριακή κοινότητα;
Πώς θα σωθεί αυτή η χώρα, αν βάζουν στο στόχαστρο και οι θεωρούμενοι αριστεροί εκείνους που αντιστέκονται ρισκάροντας τα πάντα για την απαλλαγή της πατρίδας μας από την κατοχή; Δεν ήταν αρκετή η θυσία του Καβάζογλου;