Του: ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ, 22/12/2020
Είναι ένα χωριό από εκείνα που απλώνονται προς την Καρπασία. Πριν από την εισβολή ονομαζόταν Γύψου. Μετά από την εισβολή Άκοβα. Περνάτε από εκεί και πηγαίνετε. Δεν ξέρετε όμως. Τι συνέβη σε εκείνα τα χώματα. Τι πόνος. Τι λύπες. Δεν είναι Ακ Οβά [Λευκή Πεδιάδα] είναι Καρά Οβά [Μαύρη Πεδιάδα]. Μετά από εκείνον τον πολύ θερμό Αύγουστο του 1974, ο κόσμος γκρεμίστηκε πάνω στο κεφάλι και όσων διέμεναν εκεί. Μόλις πέρασε το χωριό στα χέρια του τουρκικού στρατού, μετατράπηκε σε κόλαση. Όπως έκαναν και αλλού, έφτιαξαν και εκεί ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης κοριτσιών και γυναικών. Στοίβαξαν σε αυτό το στρατόπεδο καμιά εικοσαριά Ελληνοκύπριες ηλικίας περίπου είκοσι χρόνων. Και άρχισαν κατά συρροή βιασμούς καθημερινά.
Όχι, δεν τις σκότωσαν. Σε άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης κάποιες τις σκότωσαν. Όμως, εκείνες στη Γύψου δεν τις σκότωσαν. Μόνο τις βίασαν. Όσες έμειναν ζωντανές τώρα διηγούνται αυτά που έζησαν. Μαθαίνουμε πολλά από τον Ανδρέα Παράσχο, ο οποίος ακολουθεί επίμονα τα ίχνη της τραγωδίας και των αγνοουμένων. Και τι δεν διηγούνται γυναίκες οι οποίες πλέον πάτησαν την έβδομη δεκαετία της ζωής τους. Έδεναν τους καρπούς εκείνων που βρίσκονταν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γύψου (Άκοβα) και τους περνούσαν πίσω από τον σβέρκο τους. Και κάνοντας αλυσίδα εκείνο το σχοινί τις έδεναν μεταξύ τους. Ακριβώς όπως έδεναν τους μαύρους σκλάβους στην Αφρική οι αποικιοκράτες. Κατέφυγαν σε αυτή τη μέθοδο επειδή τα κορίτσια είπαν ότι θα αυτοκτονούσαν. Έμειναν αιχμάλωτες σε αυτό το στρατόπεδο για δύο μήνες. Και μόνο μέσα στον Οκτώβριο μπόρεσαν να φύγουν από αυτή την κόλαση. Επί δύο μήνες τις βίαζαν. Οι στρατιώτες που μπαινόβγαιναν στο στρατόπεδο, έπαιρναν όποιο κορίτσι ήθελαν και έφευγαν, λέει. Είναι κάτι περισσότερο από κόλαση τα όσα έζησαν τα κορίτσια των οποίων σκοτώθηκαν οι πατεράδες, οι αδελφοί, οι σύζυγοι και δεν ήξεραν πού ήταν θαμμένοι.
Δεν έχουν τελειωμό τα εγκλήματα και οι βιασμοί σε αυτό το νησί. Δεν τα αποκαλώ «εγκλήματα πολέμου». Σε αυτή την έκφραση υπάρχει κάτι που θεωρείται φυσιολογικό και δικαιολογημένο. Πάρα πολλοί τα μετατρέπουν σε φυσιολογικά αποκαλώντας τα «έγκλημα πολέμου». Από πότε έγινε έγκλημα πολέμου η δολοφονία αθώων αμάχων και ο βιασμός γυναικών και κοριτσιών; Σε ποιο βιβλίο το γράφει αυτό; Σε τι διαφέρουν όσα έγιναν στην πατρίδα μας από την αντίληψη των τζιχαντιστών οι οποίοι θεωρούν τις γυναίκες λάφυρο πολέμου; Χθες μου έλεγε ένας φίλος μου ότι στη Λάπηθο βίασαν κορίτσια μπροστά στα μάτια των μανάδων τους. Ύστερα βίασαν και τις μανάδες τους. Τις έστειλαν και αυτές στο ξενοδοχείο Dome. Έμειναν έγκυες. Άρχισαν να μεγαλώνουν οι κοιλιές τους εκεί. Κοιτάξτε τον στρατό. Μόλις έκανε απόβαση στην Κερύνεια, άρχισε να ικανοποιεί τη σεξουαλική του πείνα. Κοιτάξτε την επιχείρηση που ονομάστηκε «Ευτυχισμένη Ειρηνευτική Επιχείρηση»! Και εμείς τη γιορτάζουμε κάθε χρόνο χωρίς ντροπή και χωρίς αιδώ! Να, κατέκτησες τα σπίτια, τις περιουσίες τους. Τι θες μωρέ στρατιώτη από τα αθώα παιδιά και τις γυναίκες; Αν αυτό ονομάζεται 7«Ειρηνευτική Επιχείρηση», τι είναι η «Πολεμική Επιχείρηση»; Εξηγήστε μου!
Επιπλέον, εκείνος που έδωσε την εντολή γι’ αυτόν τον πόλεμο ήταν ένας πρωθυπουργός με ποιητικό πνεύμα που έγραφε λυρικά ποιήματα. Άραγε δεν πόνεσε καθόλου η συνείδησή του μετά που είδε τα αποτελέσματα της επιχείρησης; Τόσοι νεκροί. Τόσα ορφανά. Τόσα θύματα βιασμού. Τόσοι πρόσφυγες. Τα αντέχει όλα αυτά μια πραγματική ποιητική καρδιά; Δίνεις την εντολή για πόλεμο. Και ύστερα αποσύρεσαι στη γωνιά σου. Να σπάσουν και να καταστρέψουν οι στρατιώτες που αμόλησες στο νησί. Να επιτεθούν στις γυναίκες και στα κορίτσια όπως οι πεινασμένοι λύκοι. Η «εντολή πολέμου» τι άλλο είναι εκτός από «εντολή βιασμού»; Τι άλλο είναι εκτός από «νομιμοποίηση» του βιασμού; Υπάρχει κάποιος που ζήτησε λογοδοσία για όλα αυτά; Ο καθένας έμεινε μόνος με τον πόνο και την τραγωδία που βίωσε. Οι δε εγκληματίες γυρίζουν ακόμα ανάμεσά μας. Απολαμβάνουν την ατιμωρησία τους. Κανείς δεν ζητάει να λογοδοτήσει ακόμα και ο δολοφόνος που είπε «το να σκοτώνω ήταν η τέχνη μου». Σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχει κάτι που ονομάζεται λογοδοσία. Σαν να είναι όλοι ένοχοι. Και κανείς δεν μπορεί να ζητήσει από κανέναν να λογοδοτήσει.
Ενόσω δεν εξιχνιάζονται αυτά τα εγκλήματα. Αυτοί οι βιασμοί. Ενόσω δεν βρίσκονται οι αγνοούμενοι. Ενόσω δεν τιμωρούνται οι ένοχοι. Και ενόσω δεν ξηλώνονται και δεν αφαιρούνται τα παράσημα ηρωισμού των βιαστών και των δολοφόνων που βρίσκονται ανάμεσα σε εκείνους που είναι γνωστοί ως παλαιοί πολεμιστές. Δεν θα έρθει ειρήνη στην πατρίδα μας.