Πλέον δεν εκπλήττομαι και πολύ για το γεγονός ότι δεν τιμωρήθηκαν καθόλου στην Κύπρο εκείνοι που έκαναν το πραξικόπημα στις 15 Ιουλίου 1974. Γιατί δεν τιμωρήθηκαν; Μήπως πήγαν στην εκκλησία και εξομολογήθηκαν; Ο Μακάριος τους συγχώρεσε, λέει. Γιατί τους συγχώρεσε; Πώς συγχωρούνται οι αίτιοι αυτού του αιματηρού σεναρίου που άνοιξε τον δρόμο στην τουρκική κατοχή; Έχυσαν αίμα. Σκότωσαν. Έστρωσαν κόκκινο χαλί για την τουρκική εισβολή. Κομματιάστηκε η πατρίδα μας. Σκίστηκε ο χάρτης μας. Και συγχωρέθηκαν. Δεν υπήρξε ποτέ στον κόσμο εγκληματίας που συγχωρέθηκε έτσι.
Σου υπέβαλα μια ερώτηση κύριε Αναστασιάδη. Αλλά δεν απάντησες. Πού ήσουν στις 15 Ιουλίου 1974; Αφού εσύ δεν απάντησες, να απαντήσω εγώ τότε. Εκείνη την ημέρα ήσουν στην Αθήνα. Και φώναζες με χαρά «ο δικτάτορας είναι νεκρός», βγαίνοντας φουριόζος έξω από το σπίτι σου όταν έμαθες ότι είχε γίνει πραξικόπημα στην Κύπρο. Δηλαδή «πέθανε ο δικτάτορας». Στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο ανακοίνωναν συνεχώς ότι «ο Μακάριος είναι νεκρός» και εσύ φώναζες με χαρά ότι «ο δικτάτορας είναι νεκρός». Ήσουν χουντικός. Όπως τον πατέρα σου τον ΕΟΚΑ-Βτζή. Χάρηκες πολύ για το φασιστικό πραξικόπημα που διοργανώθηκε κατά του Μακαρίου στην Κύπρο. Όμως, δεν διήρκεσε πολύ η χαρά σου. Δεν είχε πεθάνει ο δικτάτορας που είπες ότι πέθανε. Αναστήθηκε. Και επέστρεψε ξανά στο Προεδρικό 
Μέγαρο. Στο Προεδρικό μέσα στα αποκαΐδια. Συγχώρεσε εκείνους που ήθελαν να τον σκοτώσουν. Αλλά το πουλί είχε πετάξει. Η πατρίδα μας κομματιάστηκε και διαμελίστηκε. Όλα συνέβησαν χάρη σε εσένα και τους όμοιούς σου. Τώρα κάθεσαι στην καρέκλα του δικτάτορα που είχες πει ότι πέθανε. Και εσύ έγινες ουσιαστικά δικτάτορας επικεφαλής της κοινότητας. Έκανες αυτό που δεν έκανε ακόμα και ο Μακάριος. Στην πρώτη διαδήλωση συνέθλιψες τους διαδηλωτές. Δεν ανέχτηκες τη διαμαρτυρία τους κατά της διαφθοράς. Μήπως ήταν δικτάτορας ο Μακάριος; Ναι, υπήρχαν κάποιες δικτατορικές συμπεριφορές που πήγαζαν από την εξουσία του. Αλλά όσα μου περιγράφονται είναι όλα προς την καλή κατεύθυνση. Για παράδειγμα, στα προβλήματα ανάμεσα στους εργαζόμενους και στους εργοδότες έκλεινε τους εκπροσώπους και των δύο πλευρών σε ένα δωμάτιο, κλείδωνε και τους έλεγε το εξής: «Δεν θα βγείτε από το δωμάτιο αυτό χωρίς να συμφωνήσετε»!
Τι παράξενο, έτσι δεν είναι; Ο κυπριακός λαός σε εξέλεξε Πρόεδρο παρά το γεγονός ότι είσαι ένας πραξικοπηματίας, ένας χουντικός. Και μάλιστα δύο φορές. Με αυτά τα μυαλά δεν θα μπορούσες να λύσεις αυτό το πρόβλημα με τον Μουσταφά Ακιντζί ακόμα και να το ήθελες. Στο Κραν Μοντανά κλείστηκες με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου σε ένα δωμάτιο και συνομίλησες για δύο ώρες. Όταν βγήκες έξω, ένας συνάδελφος δημοσιογράφος σε ρώτησε «τι συζητήσατε». Απάντησες σαν να τον κορόιδευες. «Καπνίσαμε», είπες. Έτσι άρχισαν οι ψίθυροι για τα δύο κράτη. Κοίτα, πάντα αυτό λέει ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου. «Ο κύριος Αναστασιάδης θέλει δύο κράτη», λέει. Ακόμα και αν το διαψεύδεις αυτό, δεν είναι πειστικό. Εγκατέλειψες το Κραν Μοντανά σε μια στιγμή που δεν αναμενόταν. «Μαζέψτε τις βαλίτσες σας, φεύγουμε», είπες. Τώρα να είσαι ευχαριστημένος. Που δεν είναι απέναντί σου ο Ακιντζί, αλλά ο Τατάρ. Ο υποστηρικτής των δύο κρατών. Τον καταβροχθίζεις εύκολα. Φυσικά, αν δεν σε πείσουν οι Άγγλοι και δεν δεχθείς τα δύο κράτη. Είναι πονηροί οι Άγγλοι. Αλεπούδες δηλαδή. Ξέρουν ότι δεν μπορούν να χορέψουν σε ένα σχοινί δύο τζαμπάζηδες. Ο ένας θα πέσει σίγουρα. Ή και οι δύο ταυτοχρόνως. Εσύ κοίτα να μείνεις όρθιος. Μην τυχόν και πεθάνεις προτού ξοδέψεις γλυκά τα χρήματά σου που βρίσκονται στις Σεϋχέλλες. Στείλε χαιρετίσματα στον Λουκασένκο και στον Ερντογάν. Μην ξεχάσεις και τον Πούτιν. Ο άνθρωπος πρέπει να έχει ένα γερό κομπόδεμα στη σύνταξή του. Να τρώει. Να πίνει. Να γυρίσει τον κόσμο. Να πάει σε εξωτικές χώρες. Να απολαύσει καρπούς τους οποίους δεν γνώριζε. Τι λες για την Αϊτή; Γίνονται πολλά πραξικοπήματα εκεί; Δεν πειράζει. Μήπως δεν αγαπάς και εσύ τα πραξικοπήματα; Να σου δώσω μια ιδέα. Τα ελληνικά νησιά είναι τα καλύτερα. Από τη μια θα γυρίζεις και από την άλλη θα επισκέπτεσαι τον τάφο του εκ των αρχηγών της χούντας Ιωαννίδη εκεί. Ήταν διά βίου φυλακισμένος ο Ιωαννίδης, πέθανε στη φυλακή. Τι είχε πει; «Μας ξεγέλασαν οι Αμερικανοί»! Εσένα ποιος σε ξεγέλασε κύριε Αναστασιάδη; Και άρχισες να φωνάζεις σαν τρελός στους δρόμους στις 15 Ιουλίου 1974 ότι «ο δικτάτορας είναι νεκρός». Ποιος σε ξεγέλασε; Ο πατέρας σου;