‘Αριστος Μιχαηλίδης, 08 Απριλίου 2021
Εμπλουτίζουν πολύ τον δημόσιο διάλογο οι παρεμβάσεις διαφόρων πλατφορμών στις οποίες συμμετέχουν κυρίως παλαίμαχοι της πολιτικής ζωής, που δοκίμασαν τις δυνάμεις τους απέναντι στην τουρκική αδιαλλαξία, έσπασαν τα μούτρα τους, αλλά δεν παραδίδονται, συνεχίζουν να αγωνίζονται για το καλό μας. Όπως προχτές που μια νέα πλατφόρμα υπό το όνομα «1ΚΥΠΡΟΣ» (Γιώργος Βασιλείου, Ιωάννης Κασουλίδης, Τουμάζος Τσιελεπής, Τάκης Χατζηδημητρίου και άλλοι), ξεκίνησε να μαζεύει υπογραφές για να απευθύνει έκκληση για την επανένωση της Κύπρου. Το ερώτημα είναι γιατί απευθύνουν την έκκληση προς τον Νίκο Αναστασιάδη. Κρατά την επανένωση στα χέρια του; Ή θέλουν να τον νουθετήσουν να κάνει κάτι που αρνείται; Διαβάζοντας το κείμενό τους, είναι σίγουρο ότι ο Νίκος Αναστασιάδης δεν διαφωνεί σχεδόν σε καμία λέξη που αναφέρεται.
Κάνουν κατ΄ αρχάς μια αδρή περιγραφή της κατάστασης σημειώνοντας ότι «χωρίς λύση του Κυπριακού, η διχοτόμηση θα παγιωθεί…», και άλλα παρόμοια με τα οποία όλοι συμφωνούμε, και στη συνέχεια περιγράφουν τη λύση που είναι η μόνη μας επιλογή, όπως λένε: «Μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα και αποτελεσματική συμμετοχή των δύο κοινοτήτων, όπως προνοούν τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Βάση θα είναι η Κοινή Δήλωση της 11ης Φεβρουαρίου 2014, οι συγκλίσεις στις διαπραγματεύσεις και το πλαίσιο του Γενικού Γραμματέα των Η.Ε. της 30ής Ιουνίου 2017 με τις έξι παραμέτρους του». Δεν βλέπω πού διαφωνεί ο Νίκος Αναστασιάδης για να χρειάζεται να του απευθύνουν έκκληση. «Νοείται ότι», συνεχίζουν, «θα συμφωνηθεί, όπως και η υπόδειξη του Γενικού Γραμματέα, η κατάργηση των αναχρονιστικών εγγυητικών και μονομερών επεμβατικών δικαιωμάτων, καθώς και η απόσυρση των κατοχικών στρατευμάτων της Τουρκίας εντός τακτού χρονικού διαστήματος». Ποιος διαφωνεί με αυτά; Αν η προϋπόθεση για όλα τα υπόλοιπα είναι η κατάργηση των εγγυήσεων και η απόσυρση των κατοχικών στρατευμάτων, δεν χρειάζονται επιχειρήματα, μπορεί να συμφωνήσουν και πολλοί από όσους κατατάσσονται στο «απορριπτικό μέτωπο». Μήπως, ζητούν κάτι άλλο και δεν το λένε καθαρά, να ξέρει και ο κόσμος που τον καλούν να υπογράψει την έκκληση;
Πάντως, λένε και κάτι παράξενο: «Αναμένεται, περαιτέρω, να συμφωνήσουμε ότι, με τη λύση, φυσικό αέριο θα μπορεί να διοχετεύεται και μέσω Τουρκίας». Δηλαδή; Να δεσμευτούμε εκ των προτέρων; Διότι, ΑΝ υπάρξει δημοκρατική και λειτουργική λύση, ΑΝ αποχωρήσουν τα κατοχικά στρατεύματα, ΑΝ συμφωνηθεί η πολιτική ισότητα στη βάση των ψηφισμάτων, ΑΝ υπάρχει μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας και όχι παρθενογένεση, λογικό είναι ότι το νέο κράτος θα έχει στις επιλογές του και στη βάση των δικών του συμφερόντων και τους αγωγούς της Τουρκίας για το φυσικό αέριο. Αλλά, αυτή τη στιγμή ποια ανάγκη επιβάλλει αυτή την αναφορά εκτός από την πίστη όσων το ζητούν ότι θα πείσουν την Τουρκία για όλα τα υπόλοιπα αν δεσμευτούμε προκαταβολικά για το φυσικό αέριο; Αιθεροβάμονες ήταν και παραμένουν, αν έτσι σκέφτονται, και δεν μας βοηθούν με την εμπειρία τους. Εμπλουτίζουν τον δημόσιο διάλογο, αλλά δεν βοηθούν τον τόπο όταν λίγες μέρες πριν από τη διαπραγμάτευση, αντί να απευθυνθούν στην Τουρκία, στην Ευρώπη, στα Ηνωμένα Έθνη, με το βάρος της όποιας θέσης τους (πρώην Πρόεδρος, πρώην υπουργοί, ακαδημαϊκοί, επιχειρηματίες), ξεκινούν εκστρατείες στο εσωτερικό μέτωπο και απευθύνουν εκκλήσεις στον Πρόεδρο Αναστασιάδη, λες και η Τουρκία είναι έτοιμη για όλα όσα περιγράφουν (ως πιο πάνω) και μένει τώρα να πεισθεί ο Αναστασιάδης και οι Ελληνοκύπριοι.
Είκοσι μέρες πριν από τη σύνοδο της Γενεύης όπου η ελληνοκυπριακή πλευρά πρέπει να δώσει μάχη για να μην βρεθεί παγιδευμένη σε εκείνα που η Τουρκία επιδιώκει και που δεν έχουν καμιά σχέση με όσα περιγράφει αυτή η πλατφόρμα και διάφοροι άλλοι, δίνουν άγαρμπα και αντιπαραγωγικά την εντύπωση ότι το πρόβλημα των αδιεξόδων μας είναι η αδιαλλαξία του Νίκου Αναστασιάδη και όχι της Άγκυρας, του Τατάρ, του Αρικλί, του Ερτουγρούλογλου… Σε ποιους θέλουν να στείλουν αυτό το μήνυμα; Στη διεθνή κοινότητα; Τα καταφέρνουν.