Partagé avec Public
Public
ΠΟΙΗΣΗ!
Και τώρα λίγη αποτοξίνωση από την πολιτική
και όσα θλιβερά συμβαίνουν σε Αθήνα και Λευκωσία
με την
την πρώτη ελληνίδα υπερρεαλίστρια ποιήτρια
Ι
Δεν ήτανε ανάγκη βασίλισσα να με κάνεις του Περού.
Ανάγκη ήτανε να σκύψεις από πάνω μου , να δω τα μάτια σου
εκείνα τα δυο φωσάκια. Φωσάκια που λένε ότι είμαι
τ΄όνειρεμένο σου νησί στην Ωκεανία, ξωτικό, πρωτόγονο,
ηλιοπλημμυρισμένο, καθάρια γαλάζια τα νερά του,
κι οι βυθοί του ανθόσπαρτοι σαν το πιο γόνιμο χωράφι.
ΙΙ
Αύριο θα σμίξω τα δυο σου σκέλη, μήπως γεννηθεί ένα μικρό
λυπητερό παιδάκι, θα το λένε Ιούς, Μανιούς, ίσως και
Aqua Marina.
Φέρτε μου να γεννήσω όλα τα μωρά της πλάσης, δώστε μου να
πεθάνω όλους τους θανάτους.