Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου, 16 Φεβρουαρίου 2021
Αμολήσανε μια διμοιρία αστυνομικών ντυμένων και εξοπλισμένων λες και θα πηγαίνανε να αναχαιτίσουν εισβολή. Βγάλανε στους δρόμους και τα πολυδιαφημιζόμενα αυτοκίνητα που αγόρασαν για να διαλύουν διαδηλώσεις με σύγχρονους τρόπους, εφάμιλλους όλων των υπόλοιπων αυταρχικών καθεστώτων και πριν ξεκινήσει η πορεία -μια πορεία που είχε εξαγγελθεί, με τα ονόματα όλων των οργανώσεων που συμμετείχαν καταγραμμένα- άρχισαν να κτυπούν αλύπητα. Ένα νεαρό που κινείτο με πατίνια, φορώντας τη μάσκα και τηρώντας τις αποστάσεις των δύο μέτρων (αν αυτό ήταν το πταίσμα), μια κοπέλα που χόρευε στη μέση του δρόμου, κάποιον άλλο που νόμισαν πως τους προκάλεσε, ένα γιατρό που πήγε να βοηθήσει…
Κι έπειτα ξεκίνησε η δαιμονοποίηση. Τα τηλεοπτικά κανάλια, προεξάρχοντας του ΡΙΚ, μιλούσαν για αντιεξουσιαστές ώστε οι φιλήσυχοι νοικοκυραίοι να φαντάζονται αναρχικούς και φρικιά (άλουτους όπως τους αποκαλεί κάποια συνάδελφος). Μιλούσαν για διαδήλωση κατά των μέτρων για τον του κορωνοϊό ώστε ο μέσος άνθρωπος να νοιώθει πως αυτοί που βγήκαν στους δρόμους απειλούσαν τη δημόσια υγεία που οι υπόλοιποι με τόσες θυσίες προσπαθούν να προστατεύσουν.
Ήταν όμως απλά νεαροί (οι πλείστοι) που δεν αντέχουν άλλο τη βρομιά σ’ αυτό τον τόπο. Τα πανό που κρατούσαν έγραφαν για τη διαφθορά, για τα διαβατήρια, για τον καπιταλισμό, για το περιβάλλον, για την μοιρασμένη πατρίδα… Και δεν πέταξαν ούτε μολότοφ, ούτε καν αβγά ή γιαούρτια. Πώς, άραγε, απείλησαν τους προστάτες της τάξης οι οποίοι αντέδρασαν σπάζοντας κεφάλια, πατώντας με την μπότα ανθρώπους πεσμένους καταμεσής του δρόμου και εκσφενδονίζοντας με πίεση νερό στο πρόσωπο νεαρών; Η απειλή ήταν η παρουσία τους και μόνο σε ένα δημόσιο χώρο της πόλης;
Τα τηλεοπτικά κανάλια αρχικά δεν είδαν τίποτα. Μπορεί να είχαν κιόλας αγνοήσει την εκδήλωση και να μην είχαν κινηματογραφιστές επί τόπου. Ευτυχώς, όμως, τίποτα πλέον δεν μπορεί να κρυφτεί ή με τόση ευκολία να ωραιοποιηθεί. Το διαδίκτυο γέμισε με σκηνές βίας, απίστευτης για τα δεδομένα της Κύπρου και των συνθηκών που επιδείχθηκε. Κι αφού δεν μπορούσε να παρουσιάζεται η όλη ιστορία ως «μικροεπεισόδια», άρχισε η ρίψη φωτοβολίδων: Ο αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος καταδίκασε την υπέρμετρη βία αποδίδοντας την ευθύνη στην Αστυνομία που «δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό της», ο Αρχηγός της Αστυνομίας ζήτησε διερεύνηση από την Αρχή Παραπόνων κι η υπουργός Δικαιοσύνης δήλωσε πως ακραίες συμπεριφορές δεν έχουν θέση στην Αστυνομία!!!
Τι να συμπεράνουμε; Πως ένας αξιωματικός μονάχος του οργάνωσε την επιχείρηση ή οι αστυνομικοί αυτοσχεδίασαν;