Του Ανδρέα Αγγελίδη, 15 Απριλίου 2021
Η αντικατοχική διεκδίκηση, το όνειρο, η δικαίωση και η πλήρης εφαρμογή του διεθνούς Δικαίου πρέπει να συνοδεύουν κάθε δράση και να κατευθύνουν συνεχώς την ηγεσία μας για τους σκοπούς κάθε διαπραγμάτευσης για λύση δικαία. Τούτο κατ’ αυστηρή τήρηση του περιεχομένου της διαβεβαίωσης που ο Πρόεδρος, οι Βουλευτές και οι Υπουργοί οι οποίοι υπόσχονται κατά το Σύνταγμα, όταν αναλαμβάνουν την όποια θεσμική εξουσία που απόκτησαν στα 47 σχεδόν χρόνια τουρκικής παράνομης στρατιωτικής κατοχής και εποικισμού. Άλλωστε ο κος Ερντογάν προειδοποιεί όχι τυχαία λίγες μέρες πριν την πενταμερή, καθαρά και εκ νέου, πρόσθετη στρατιωτική κατά της Κυπριακής δημοκρατίας ενέργεια!
Προφανώς η υποχωρητικότητα της πλευράς μας είναι φαινόμενο που έχει αρνητική παράδοση, αφού επιβεβαιώνεται από σειρά διαχρονικών αποτυχιών στην οφειλόμενη πολιτική του θύματος έναντι του θύτη που παραβιάζει διαχρονικά το διεθνές δίκαιο. Φαινόμενο που ήδη το βαραίνει και μας εκθέτει διεθνώς, η διαπλοκή σε σειρά σκανδάλων. Και όλα αυτά ενώ καμιά των υποχωρήσεων μας έναντι της Τουρκίας χάριν ιστορικού δήθεν συμβιβασμού, δεν απέδωσε και δεν έφερε λύση δίκαιη κατά το Ευρωπαϊκό δίκαιο. Τούτο γιατί, η Τουρκία καθόρισε και εφαρμόζει συστηματικά τη δική της επιδίωξη παράνομης επεκτατικής βουλιμίας σε βάρος της Κύπρου.
Αποτέλεσμα η Κυπριακή ηγεσία έχει «επιτύχει», ανεξάρτητα πολιτικών πιστεύω της εκάστοτε συμπολίτευσης ή αντιπολίτευσης, να προσθέσει κινδύνους για το μέλλον και την επιβίωση του τόπου, αντί να επιτύχει δικαίωση. Μια ηγεσία που αδράνησε ή ενίοτε, συμμετείχε και έθρεψε με τη στάση της, την αποδόμηση όχι μόνο των πολιτικών θεσμών αλλά και το κύρος της χώρας στο εξωτερικό. Κάποιοι προφανώς δεν αγάπησαν τον τόπο τούτο και δεν τους ενοχλεί να τον παραδώσουν ως συνομοσπονδία ή ως ένα από δύο Κράτη στις ορέξεις της Τουρκίας.
Το εάν είναι παγίδα ή όχι, η νέα πενταμερής συνάντηση, θα έπρεπε να εξαρτηθεί εν πάση περιπτώσει από την απαίτηση μας να διαγράψει η Τουρκία ως νέα ιδέα τη λύση για δύο Κράτη και τη συνομοσπονδία γιατί, είναι «λύσεις» αντίθετες στο Διεθνές Δίκαιο, τα ψηφίσματα ΟΗΕ, στην 4η Διακρατική Προσφυγή κατά της Τουρκίας και κύρια στις αρχές του δικαίου που εφαρμόζει η πολιτισμένη και διεπομένη από το δίκαιο, Ευρωπαϊκή και διεθνής κοινότητα. Παράλληλα ως χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει και έχει κάθε δικαίωμα να απαιτήσει την παρουσία ανώτατου αξιωματούχου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη νέα πενταμερή και την άμεση προστασία της Κυπριακής Δημοκρατίας από τις νέες απειλές του κου Ερντογάν.
Άλλωστε φαίνεται, κατ’ αγαθή σύμπτωση, η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ λίγους μήνες πριν την ολοκλήρωση της θητείας του απελθόντος Προέδρου, όπως και τώρα με την έναρξη της θητείας της νέας Ηγεσίας της, μεταβλήθηκε σε συνδυασμό μάλιστα με την επίκριση για το πώς αντιλαμβάνεται τώρα την πολλαπλή μορφή καταπάτησης των ατομικών δικαιωμάτων από τη μη Δημοκρατική Τουρκία. Παράλληλα, η οικονομική κατάσταση της Τουρκίας, αποκαλύπτει ότι τα τεράστια οικονομικά και ενίοτε πολιτικά συμφέροντα στην περιοχή που έχουν τα Μεγάλα κράτη, διαφοροποιήθηκαν αισθητά έναντι της Τουρκίας, του Ερντογάν. Στοιχεία που καταδείχνουν τη λανθασμένη χρονική σύμπτωση που συμφωνήθηκε η νέα συνάντηση.
Δεν μπορεί να είναι ορθή η οργανωμένη υπόδειξη, προτροπή προς τον απλό πολίτη ως καθημερινή διαφήμιση με τον χάρτη της Κύπρου να έχει εξαφανισμένη από τη σημαία μας, όλη την κατεχόμενη γη μας. Από το Βήμα της Βουλής και στα διάφορα κατά καιρούς αρθρίδια μου το ανέφερα πολλές φορές ότι η λύση θα είναι τότε και μόνο δικαία, εάν δικαιωθεί η Κερύνεια. Αυτός όμως ο στόχος απαιτεί κοινή δράση όλων των πολιτικών δυνάμεων γιατί το «δεν ξεχνώ» δεν εξαρτάται από το ποσοστό που θα εξασφαλίσει κάθε κόμμα παλαιό ή νεότερο στη Βουλή, κατά την επικείμενη εκλογική αναμέτρηση του Μαΐου. Το πρόβλημα είναι η διάσωση του Ευρωπαϊκού Κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το ερώτημα είναι αν άκουσαν και έλαβαν υπόψη τα Κόμματα και η Κυβέρνηση όπως και οι διάφοροι υποψήφιοι, την πρόσφατη σχετική ανακοίνωση του Δήμου Κερύνειας και εάν πρόσθετα επιτέλους συνειδητοποίησαν ότι, η Τουρκία δεν θεωρεί απλώς «εκλιπούσα» δήθεν την Κυπριακή Δημοκρατία αλλά ότι, προδιάγραψε τούρκικο το μέλλον και της Μόρφου, της Αμμοχώστου και όλης της άλλης κατεχόμενης γης, γι’ αυτό και απαιτεί αλαζονικά λύση δύο κρατών. Και όμως δεν αντιπαρατάξαμε άμεσα την ιδιότητα του αναγνωρισμένου σ’ ολόκληρη την επικράτεια Κράτους από τον ΟΗΕ και κύρια από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το δικαιούμαστε αφού ήμαστε ένα Κράτος Ευρωπαϊκό που απαιτεί την αλληλεγγύη και τη βοήθεια από τα άλλα υποκείμενα στο ίδιο δεσμευτικό Ευρωπαϊκό δίκαιο, Κράτη των 26 εταίρων μας.
Στο όλο αυτό αποδομημένο στάδιο που βρίσκεται η Κυπριακή Δημοκρατία έχουμε και όλους τους νέους υποψήφιους, με τα όσα ορθά και δημοκρατικά πιστεύουν και διακηρύσσουν για την αλλαγή και την ανατροπή της απαξίωσης Πολιτικής και Πολιτικών, οι οποίοι όμως ουσιαστικά θα πρέπει να γνωρίζουν ότι, απλώς συντελούν στη διατήρηση της κομματικής αντιπαλότητας, που καμία σχέση δεν έχει με τη σωτηρία του τόπου και η οποία απλώς αποβλέπει στα «ποσοστά» ψήφων, των κομμάτων. Απαξίωση πολιτικής όπως μου θύμισε ως ανέκδοτο ένας φίλος, παλιός συμμαθητής: όπου ένας ηλικιωμένος κύριος αφήνει το ποδήλατο του έξω από τη Βουλή, οπότε ο Αστυφύλακας του υποδεικνύει «μην το αφήσεις εδώ, γιατί έρχονται Βουλευτές, Υπουργοί, Ανώτεροι Αξιωματούχοι». Και ο ιδιοκτήτης του ποδηλάτου με όλη του την ανθρώπινη απλότητα απάντησε: «Μη φοβάσαι, θα το κλειδώσω»!
Επιτέλους ας μετατρέψουμε τη διαχρονική διάθεση για υποταγή, σε αγώνα δικαίου. Ας αποβάλουμε τις ψευδαισθήσεις για τη στάση της Τουρκίας. Της αρκεί στο στάδιο αυτό αντί τα δύο Κράτη, να εισάξει ως συμφωνηθείσα και την «κυριαρχική» ισότητα για τα αντίστοιχα κρατίδια, μιας προφανούς πλέον συνομοσπονδίας!
Όμως η ιστορία, οι μνήμες και οι αγώνες διδάσκουν και κατευθύνουν. Πάντα υπάρχει άλλωστε η ελπίδα, της Ανάστασης.
Δικηγόρος