Η «ιδεολογία» των αρπαχτικών και το κληρονομικό DNA

Η προχειρότητα, οι υπόγειες διαδρομές του χρήματος, οι «πλάτες» στους ημετέρους, «φωτογραφίζουν» ένα κράτος της αρπαχτής. Όλοι οι πρωταγωνιστές επί σκηνής, για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα, για να υπερασπιστεί ο καθένας το τομάρι του και να καρφώσει τους υπόλοιπους. Τα «χρυσά διαβατήρια», ήταν –γιατί πλέον έχει σταματήσει το πρόγραμμα– ένα ακόμη εργαλείο για πλουτισμό της γνωστής συνομοταξίας των αρπαχτικών. Η «ιδεολογία» των αρπαχτικών είναι όπως το κληρονομικό DNA. Με τον ίδιο τρόπο κάποιοι πλούτιζαν επί αποικιοκρατίας, λεηλάτησαν τα πρώτα βήματα το κυπριακό κράτος, βρήκαν τρόπους να μαζέψουν…. τα κάστανα κοντά τους, ακόμη και μετά την καταστροφή του 1974. Και τι άλλο να απαριθμήσει κανείς; Το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου ή τις θυγατρικές τραπεζίτη που έδιναν «φιλανθρωπίες» στα κόμματα. Πολλές οι πονεμένες ιστορίες ενός συστήματος, που δεν μπορεί να σταθεί χωρίς τις πελατειακές σχέσεις. 

Η διαφθορά και η διαπλοκή δεν είναι τωρινά φαινόμενα, ούτε και μπορούν να καταπολεμηθούν γιατί είναι βασικά συστατικά του συστήματος. Για να καταπολεμηθεί πρέπει να αλλάξει το σύστημα, πρόσωπα και καταστάσεις. Πρέπει να γίνουν, δηλαδή, ανατροπές, μια επανάσταση.

Παρακολουθούμε, σαν σε θεατρική παράσταση, μιας και τα θέατρα είναι κλειστά λόγω κορωνοϊού, τις καταθέσεις στην Ερευνητική Επιτροπή, τις αντιπαραθέσεις στη δημόσια σφαίρα, τις εμφύλιες συγκρούσεις. Και το… αδηφάγο ακροατήριο αρέσκεται σε όλα αυτά. Για αυτό και αναζητεί τα πιο γαργαλιστικά και ψάχνει μέσα από τις καταθέσεις στην Ερευνητική Επιτροπή τις καλύτερες ατάκες. Είναι και η υπέρτατη αντίδραση του Κινήματος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, για να εκτονώνεται. Ως εκεί.

Φανταστείτε, ωστόσο, ένας τρίτος, έξω από την Κύπρο, να παρακολουθεί τα διαδραματιζόμενα. Και να διαπιστώνει πως μεγάλο μέρος του συστήματος είναι μπλεγμένο. Η Κυβέρνηση εξετάζει, ελέγχει και αυτοελέγχεται. Τα κάνει όλα μόνη της. Τρία σε ένα. Μέρος της αντιπολίτευσης  έχει βουτήξει το δάκτυλο στο μέλι και φαίνεται να της έχει αρέσει. Αυτοί που ξέρουν ότι έχουν λερωμένη τη φωλιά τους, είναι και πιο προσεκτικοί στις αντιδράσεις τους, στη  δημόσια ρητορική τους.

Ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της χώρας εμπλέκεται και δίνει κατάθεση στην Ερευνητική και περιγράφει σκηνές απείρου κάλλους. Εκείνο να «σταματήσουμε να κλέβουμε», που ανέφερε ότι είπε στον Πρόεδρο ως… προτροπή, ήταν «όλα τα λεφτά»! Αυτή είναι η αποστολή του!

Όταν μια χώρα, μετά από την προβολή του βίντεο του Αλ Τζαζίρα, κινδύνευσε να καταρρεύσει, τότε αυτό τα λέει όλα. Γιατί το βίντεο ήταν η αφορμή, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ήδη υπήρχε συσσωρευμένη σαπίλα, που επέπλεε διαχρονικά. Όπως τα σκουπίδια που αφήνουν στη θάλασσα ασυνείδητοι καπετάνιοι. Και το πρόβλημα στην περίπτωση, για παράδειγμα, του βίντεο δεν είναι ότι η διαφθορά απέκτησε εικόνα και ήχο, αλλά η υποκρισία όσων παρουσιάσθηκαν να αιφνιδιάζονται. Ως να μην είχε ποτέ συμβεί αυτό.  Τον πρωταγωνιστικό ρόλο θα μπορούσαν να τον είχαν κι άλλοι. Το ζήτημα είναι και η υποκρισία για όσους δήθεν αιφνιδιάστηκαν. Κάποιοι δε, θεωρούν, για παράδειγμα, πως επειδή παραιτήθηκε ο βουλευτής τους, «τελείωσαν» με τα θέματα της διαφθοράς. Και θεωρούν την παραίτηση πιστοποιητικό απαλλαγής. Το όποιο ηθικό πλεονέκτημα μπορούσαν να επικαλούνται, χάθηκε προ καιρού. Όταν δε το δάκτυλο στο μέλι μπήκε και για χρήματα εργαζομένων, τα αποκαλυπτήρια έδειξαν την πραγματικότητα γυμνή.

Μπορεί η  διαφθορά και η διαπλοκή να διαπερνά οριζόντια τα πολιτικά και ιδεολογικά στρατόπεδα. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση, υπάρχει μια Κυβέρνηση που κυβερνά εδώ και οκτώ χρόνια. Οι μεγάλες ευθύνες φορτώνονται σε αυτήν και το μεγάλο πάρτι τής πιστώνεται. Ο Πρόεδρος με το διάγγελμα του το βράδυ της Πέμπτης δεν ήταν πειστικός. Δεν γίνεται πλέον πειστικός από την κοινωνία. Και έχει ακόμη δύο χρόνια θητείας. Κι αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για τη χώρα γιατί δεν θα μπορεί πλέον να διαχειριστεί μικρά ή μεγάλα θέματα. Ούτε υπό πίεση και χωρίς τους πολίτες να διαχειριστεί το Κυπριακό.