Του Κώστα Βενιζέλου, 19 Μαίου 2021
Ο Ερντογάν, μέσα στα πλαίσια της αναθεωρητικής πολιτικής της κατοχικής δύναμης, επιχειρεί να καταστεί «πατερούλης» των μουσουλμάνων. Να καταστεί ο προστάτης, ο ηγέτης των όπου γης μουσουλμάνων. Δεν είναι δε τυχαίο το γεγονός ότι οι σχεδιασμοί της κατοχικής δύναμης απλώνονται σε διάφορες περιοχές του κόσμου, εστιάζουν, ωστόσο, πρωτίστως σε Βαλκάνια και ανατολική Μεσόγειο αλλά και ευρύτερα. Οι συγκρούσεις μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, που ειρήσθω εν παρόδω ξεκίνησαν με την προσπάθεια του Τελ Αβίβ να εποικίσει την ανατολική Ιερουσαλήμ, έδωσαν ευκαιρία στην Άγκυρα να επαναφέρει το δικό της αφήγημα. Αυτό που αναδεικνύει ως σημείο συνεργασίας, «κοινής πορείας» τη θρησκεία. Απλώνει χέρι βοηθείας και σωσίβιο στους κατατρεγμένους, στα θύματα των βομβαρδισμών και των επιθέσεων. Στην προκειμένη περίπτωση τους Παλαιστίνιους. Επενδύει στη Χαμάς για να εκπληρώσει τους σχεδιασμούς της ενώ φέρεται να την ενισχύει με διάφορους τρόπους, όπως διά των μυστικών υπηρεσιών.
Η κατοχική δύναμη έχει επιλέξει το Ισραήλ ως το αντίπαλο δέος (που μέχρι προσφάτως φλέρταρε για επαναπροσέγγιση) και επιχειρεί διά της ισχύος να διαδραματίσει αναβαθμισμένο και ηγετικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή. Είναι ένας σχεδιασμός, ο οποίος συνδέεται και με το 2023, τότε δηλαδή, που η Τουρκία θα γιορτάζει τα 100 χρόνια τουρκικού κράτους. Ήδη ο νεοσουλτάνος της Άγκυρας έχει προαναγγείλει για τα 100χρονα επέκταση εδαφών και επιρροής. Αυτό προετοιμάζεται συστηματικά και μεθοδικά παρά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει, ενώ θα πρέπει να σημειωθεί πως το 2023 είναι χρονιά εκλογών και στην Τουρκία και ο Ερντογάν θέλει διά πυρός και σιδήρου να κερδίσει.
Το τουρκικό εγχείρημα, να καταστεί ηγέτιδα χώρα των μουσουλμάνων δεν είναι καθόλου εύκολο. Ο Ερντογάν κινείται σε λογικές και πρακτικές της πάλαι ποτέ οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ωστόσο, θα πρέπει να υπερπηδήσει το εμπόδιο ότι οι Τούρκοι δεν είναι Άραβες. Θα πρέπει να υπερπηδήσει τα εμπόδια των ισχυρών αραβικών κρατών, όπως είναι η Αίγυπτος, που έχει πολλούς λόγους να μην επιτρέψει στην Τουρκία να διαδραματίζει ρόλο πρώτου βιολιού στον μουσουλμανικό κόσμο. Παρά τις προσπάθειες «επαναπροσέγγισης», στο Κάιρο ξέρουν πως η Άγκυρα ενισχύει τους Αδελφούς Μουσουλμάνους για να υπονομεύει το καθεστώς Σίσι. Αντιδράσεις, πάντως, καταγράφονται και από Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Η Άγκυρα επενδύει στον πόνο και τον κατατρεγμό των ανθρώπων, την ίδια ώρα κατά την οποίαν η ίδια προκαλεί πολέμους, αιματοχυσίες, πόνο και επιβάλλει πολιτικές, οι οποίες παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Είναι σαφές πως για να προωθήσει και να υλοποιηθεί ο μεγαλεπήβολος σχεδιασμός του… πατερούλη Ερντογάν χρειάζεται η Κύπρος. Ο στρατηγικός έλεγχος του νησιού είναι αδιαπραγμάτευτος στόχος για την κατοχική δύναμη. Διαχρονικά θεωρούσε και θεωρεί την Κύπρο ως το όχημα που θα της προσφέρει πρόσβαση στην περιοχή και αύξηση της επιρροής της. Στην Άγκυρα θεωρούσαν πάντα πως η ανάδειξη της ως περιφερειακή δύναμη περνά μέσα από την Κύπρο. Τα τελευταία χρόνια αυτή η ανάγκη ελέγχου του νησιού, έγινε πιο επείγουσα και εν πολλοίς επιβεβλημένη λόγω και του ενεργειακού. Είναι προφανές πως σταθερός και αμετάβλητος σχεδιασμός είναι αυτός που αφορά στις τουρκικές επιδιώξεις στην Κύπρο, γι’ αυτό και δεν μπορεί να είμαστε θεατές.
Οι εξελίξεις στην περιοχή ενδέχεται να είναι ραγδαίες σε ένα ευρύτερο παιχνίδι ανακατανομής ισχύος. Ενός σκηνικού, που δεν αφορά μόνο τα κράτη της περιοχής, αλλά ευρύτερα. Όπως τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα. Από αυτές τις κινήσεις επηρεάζεται και η Κύπρος, η Ελλάδα. Οι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδος και Κύπρου έχουν διαμορφώσει ένα πλάνο με επισκέψεις σε χώρες της περιοχής, γεγονός που σαφώς θα βοηθήσει.
Το ζητούμενο πάντα είναι να διαβάζονται σωστά οι τουρκικοί σχεδιασμοί και να διαμορφώνονται κινήσεις, που δεν θα είναι μόνο αμυντικές, αλλά αποτρεπτικές, με σχέδιο για πρωτοβουλίες, που θα ανοίγουν προοπτικές. Αυτό προϋποθέτει μια ολοκληρωμένη στρατηγική, η διαμόρφωση της οποίας επείγει. Για να μην καταστεί ο Ταγίπ «πατερούλης» των μουσουλμάνων, να μην υλοποιήσει η κατοχική δύναμη τα επεκτατικά της σχέδια, να ελέγξει την Κύπρο. Οι τουρκικοί σχεδιασμοί να μην υποβαθμίζονται και να μη θεωρούνται οι επιδιώξεις Ερντογάν εξωπραγματικοί και υπερβολικοί. Να λαμβάνονται υπόψη και να αξιολογούνται συνεχώς, πρωτίστως να αντιμετωπίζονται.