Δέν καλωσόρισες

17/11/2020

Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Την ώρα ακριβώς που ο Ταγίπ Ερντογάν μιλούσε στην τελετή, εκείνοι που διοργάνωναν εκδήλωση διαμαρτυρίας σε μιαν άλλη λεωφόρο της Λευκωσίας φώναζαν όλοι μαζί με μια φωνή «κάτω τα χέρια σου από πάνω μας Ερντογάν». Βάδιζαν με πλακάτ στον δρόμο που οδηγεί προς τη βουλή και την πρεσβεία. Η αστυνομία είχε παραταχθεί απέναντί τους μέσα στον δρόμο. Ήταν φανερό ότι δεν θα τους επιτρεπόταν να περάσουν και δεν θα τους άφηναν να πλησιάσουν την πρεσβεία. Το προηγούμενο βράδυ η αστυνομία τους είχε καλέσει και τους ανακοίνωσε ότι απαγορεύθηκαν όλες οι κινητοποιήσεις που θα διεξάγονταν στις 15 Νοεμβρίου. Όμως, αυτή η απαγόρευση δεν ήταν νόμιμη. Γι’ αυτό ζήτησαν από την αστυνομία να τους τη γνωστοποιήσει γραπτώς και όχι προφορικώς. Δεν το έκανε η αστυνομία. Δεν την έδωσε γραπτώς.

Κατόπιν τούτου, είπαν ότι δεν θα εφαρμόσουν την απαγόρευση και το διακήρυξαν στον λαό αυτό. Δηλαδή, δεν έπιασαν οι απειλές και οι εκφοβισμοί. Η διοίκηση της αστυνομίας μπορεί να έχει πάρει και τη γνώμη του Ταγίπ Ερντογάν σε αυτό το θέμα. Δηλαδή για το αν θα επέτρεπαν τη συγκέντρωση. Ο Ερντογάν μπορεί να μην ήθελε να ακουστεί στον κόσμο ότι γίνονταν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον του κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του. Στο τέλος αποφάσισαν να μην επέμβουν στη συγκέντρωση και στην πορεία. Η αστυνομία δεν είπε τίποτα για τα πλακάτ και τα συνθήματα που ακούστηκαν. Ένας διαδηλωτής φώναξε «κατακτητή ξεκουμπίσου». Ένας άλλος είπε «ο Ερντογάν θα λογοδοτήσει». Άλλος φώναξε «δολοφόνε ΑΚΡ». Η μοναδική επέμβαση της αστυνομίας ήταν να κόψει τον δρόμο. Αν οι διαδηλωτές επιχειρούσαν να περάσουν αυτό το οδόφραγμα, θα υπήρχε σύγκρουση οπωσδήποτε. Στο τέλος συμφώνησαν με την αστυνομία. Δεν προχώρησαν περισσότερο. Όμως κατά τη γνώμη μου, η διαδήλωση είχε πετύχει τον σκοπό της. Λέχθηκαν όσα θα λέγονταν.

Η πιο ωραία πλευρά αυτής της εκδήλωσης διαμαρτυρίας ήταν ότι οι ομάδες που προηγουμένως είχαν πει ότι θα έκαναν εκδήλωση σε τρεις διαφορετικούς χώρους, στο τέλος συναντήθηκαν στο ίδιο μέρος και ενώθηκαν. Κατά την ημέρα της διαδήλωσης κατάφεραν να ξεπεράσουν τις μεταξύ τους διαφορές απόψεων και σκέψεων. Ένωσαν τις δυνάμεις τους. Πορεύτηκαν αφήνοντας κατά μέρος τις διαφορές τους. Νά έτσι γίνεται πλάι πλάι ενάντια στον φασισμό.

Ο Ταγίπ Ερντογάν πήγε και κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο του Ατατούρκ στην Πύλη Κερύνειας. Πρώτα υπέγραψε το ειδικό βιβλίο. Δεν πήγε στον δρα Κιουτσιούκ και στον Ραούφ Ντενκτάς. Όσοι διερωτώνται γιατί δεν πήγε, ας ρωτήσουν τον ίδιο. Το μνημείο Ατατούρκ βρίσκεται στον δρόμο που είναι απέναντί μας. Μετά από την τελετή πέρασε μπροστά από την εφημερίδα μας. Έχουμε μια τεράστια μπλε και άσπρη ταμπέλα. Σίγουρα την είδε. Θυμήθηκε άραγε τους ήρωές του, οι οποίοι πριν από δύο χρόνια έκαναν κομμάτια αυτή την ταμπέλα και προσεύχονταν πάνω σε αυτήν λέγοντας ο Αλλάχ είναι μεγάλος; Μήπως δεν ρώτησε εκείνους που βρίσκονταν δίπλα του «πού είναι που θα τους κάνατε να σιωπήσουν, ακόμα δεν το κάνατε»; Σε αυτή την επίσκεψη προσπάθησε να μην χρησιμοποιήσει επιθετικό ύφος. Όμως, πάλι είπε εκείνο που θα έλεγε. Αυτή τη φορά έθεσε στο στόχαστρό του τον Σενέρ Ελτσίλ. Φαίνεται ότι τον πείραξε πολύ η ανακοίνωση που έγραψε ο Ελτσίλ απευθυνόμενος στον Αναστασιάδη. Είπε το εξής:

«Εκείνοι που ζουν στη βόρεια Κύπρο και καταγγέλλουν τον ίδιο τον πρόεδρό τους στους λεγόμενους διοικούντες που βρίσκονται επικεφαλής της νότιας Κύπρου, αν νομίζουν ότι θα αποκτήσουν δύναμη, πρέπει να ξέρουν ότι κάνουν λάθος και θα κάνουν λάθος. Αν αυτές οι λεγόμενες πατσαβούρες επιχειρούν δυστυχώς να καταγγείλουν τον ίδιο τον πρόεδρό τους στον λεγόμενο πρόεδρο της νότιας Κύπρου, τα αγαπητά μου αδέλφια σίγουρα ξέρουν πού οδηγεί η τύχη αυτού του πράγματος».

Πού οδηγεί η τύχη του, λέει; Μήπως εκείνους που αποκάλεσε αγαπητά αδέλφια του είναι εκείνοι που μας λιθοβόλησαν; Θα κάνουν ξανά εκείνα που έκαναν σε εμάς; Συνήθισε με ένα νεύμα να κινητοποιεί τους φανατικούς του. Όμως, αντιλαμβάνεται ότι ηττήθηκε και ότι τελειώνει πλέον.

Έκανε βήμα πίσω και στο Βαρώσι στο οποίο πήγε να κάνει πικνίκ. «Το Βαρώσι περιμένει την ημέρα που θα σμίξει με τους πραγματικούς του ιδιοκτήτες», είπε. Ποιοι είναι οι πραγματικοί του ιδιοκτήτες; Οι Ελληνοκύπριοι. Τους είπε ανοικτά «ελάτε να πάρετε την περιουσία σας». Δεν είπε «δεν αφήνουμε κανέναν να φάει το Βαρώσι, το Βαρώσι είναι τουρκικό έδαφος». Δεν είπε «είναι περιουσία του Εβκάφ». Όταν δεν το είπε εκείνος, άλλαξε γνώμη και ο Τατάρ. Και εκείνος είπε ότι το Βαρώσι ανήκει στους πραγματικούς του ιδιοκτήτες. Το είπε και εκείνος, το είπε και ο άλλος, όμως δεν γίνεται να ανήκει η περιουσία στον ιδιοκτήτη και η διοίκηση στον κατακτητή! Έβρεξε στο Βαρώσι. Μπήκαν κάτω από τις ομπρέλες. Έφαγαν κεφτέδες με πλιγούρι και καττιμέρι.

Μην με παρανοήσεις αγαπητέ μου ποιητή. Αγαπητέ Καβάφη. Δεν θέλω να πω ότι οι βάρβαροι συνετίστηκαν. Και δεν ελπίζω τίποτα. Ξέρω και εγώ βεβαίως ότι τα πάντα έχουν ένα τέλος. Έρχεται μια μέρα που καταρρέουν παλάτια και σουλτανάτα. Και τελειώνουν αυτές οι ξεφτιλισμένες μέρες της ντροπής.