Του Σιενέρ Λεβέντ, 19 Μαίου 2021
Ξεσηκώθηκαν οι ομοσπονδιακοί με τον πρωτοσέλιδο τίτλο της εφημερίδας μας ότι «η μόνη λύση είναι η Κυπριακή Δημοκρατία». Δεν τους άρεσε. Έβαλαν πυρά εναντίον μας. Γιατί; Κάνουμε την ομοσπονδία να μην έχει αξία, λένε! Θύμωσαν όπως θυμώνει τους πιστούς και τους φανατικούς μια επίθεση εναντίον μιας ιερής εικόνας. Και κατέφυγαν στα ψέματα και στις συκοφαντίες για να υπερασπιστούν τις απόψεις τους. Τι συμβαίνει, λένε; Εμείς, λένε, θέλουμε να γίνουν μπάλωμα στην Κυπριακή Δημοκρατία οι Τουρκοκύπριοι. Όχι πολιτική ισότητα δηλαδή, μπάλωμα! Για να αποδείξουν ότι έχουν δίκιο στις απόψεις τους έβαλαν ενώπιον μας και τις δηλώσεις του Μουσταφά Ακιντζί. Τι είπε ο Ακιντζί; «Το να γίνουμε εταίροι στην Κυπριακή Δημοκρατία σημαίνει να γίνουμε μπάλωμα στην Κυπριακή Δημοκρατία». Αν είναι έτσι, θέλω να ρωτήσω το εξής τότε: Μήπως οι Τουρκοκύπριοι είχαν γίνει μπάλωμα στην Κυπριακή Δημοκρατία που ιδρύθηκε με τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου; Εγώ θεωρώ ότι έγιναν εταίροι. Όμως θέλω και υποβάλλω και άλλες ερωτήσεις σε όσους λένε ότι έγιναν μπάλωμα. Γιατί θυμώνουμε τότε στη ηγεσία μας, η οποία αποκόπηκε από αυτή τη δημοκρατία το 1963; Μήπως δεν πρέπει να ευχαριστούμε τον Ντενκτάς επειδή μας έσωσε από το να είμαστε μπάλωμα; Πρέπει να καταριόμαστε και τους πλέον ένθερμους υποστηρικτές της δημοκρατίας, όπως οι Αϊχάν Χικμέτ, Αχμέτ Γκιουρκάν και Ντερβίς Καβάζογλου, επειδή υποστήριζαν το να γίνουμε μπάλωμα, έτσι δεν είναι; Πρέπει να τους θεωρούμε προδότες τώρα αυτούς; Αν λέτε μπάλωμα, σίγουρα έτσι πρέπει να είναι.
Η εφημερίδα μας «Αβρούπα» εκδίδεται εδώ και 24 χρόνια. Από την πρώτη μέρα υπερασπιστήκαμε τον συνεταιρισμό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Διότι είναι η πιο λογική λύση κατά την άποψή μας. Οι Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου υφίστανται ακόμη. Ενόσω δεν συνάπτεται μια νέα συμφωνία, οι παλιές θεωρούνται ισχύουσες. Οι εγγυητές συνεχίζουν να είναι εγγυητές. Και η ελληνοκυπριακή πλευρά παίρνει τα δικαιώματά της. Καλά, εμείς πού είμαστε; Χτυπιόμαστε στο κενό! Δεν αντιτιθέμεθα στην ιδέα της ομοσπονδίας. Άλλωστε, η Κυπριακή Δημοκρατία διέθετε μιαν ομοσπονδιακή δομή. «Αλλά», λένε, «δεν ήταν διζωνική, ήταν μία μόνο περιοχή». Τι να πω στους ομοσπονδιακούς μας, οι οποίοι προτιμούν τη συνέχιση της διαίρεσης του νησιού με τον διαχωρισμό του σε δύο περιοχές, αντί της μίας περιοχής;
Κατά την άποψή τους, η υπεράσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν είναι τίποτε άλλο από ουτοπία. Κατά τη δική μου άποψη, η ομοσπονδία που ονειρεύονται εκείνοι είναι μεγαλύτερη ουτοπία. Αν δεν υπάρξει επιστροφή στην Κυπριακή Δημοκρατία, δεν θα υπάρξει ποτέ η ομοσπονδία την οποία ονειρεύονται. Τι είδους ομοσπονδία θέλουν; Όχι 70-30 τοις εκατό. Ισότητα 50-50 τοις εκατό. Να γίνουν πολίτες του νέου ομοσπονδιακού κράτους όλοι οι έποικοι από την Τουρκία που έγιναν πολίτες στον βορρά. Δύο περιοχές. Εκ περιτροπής προεδρία. Συνέχιση των εγγυήσεων. Και έναντι όλων αυτών, επιστροφή εδάφους το πολύ γύρω στο οκτώ τοις εκατό στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Δεν νομίζω ότι θα υπάρξει μια κυπριακή κυβέρνηση που θα αποδεχτεί αυτούς τους όρους.
Φόρεσαν και μια θωράκιση ασυλίας στην ομοσπονδία την οποία μετέτρεψαν σε ιερή εικόνα. Αν τους πάρουμε και τους βάλουμε να καθίσουν στη θέση του νυν ηγέτη, δεν έχω απολύτως καμία αμφιβολία ότι και αυτοί θα σηκωθούν από το τραπέζι χωρίς να μπορέσουν να βρουν λύση. Άλλωστε το είδαμε αυτό και στο παρελθόν. Είδαμε και εποχές που υπήρχαν αριστερές διοικήσεις και στις δύο πλευρές. Που λογαριάζονται οπαδοί της λύσης και ομοσπονδιακοί. Αλλά ούτε αυτοί κατάφεραν να συμφωνήσουν.
Ξέρω. Και οι δύο πλευρές δεν θέλουν την επιστροφή στην Κυπριακή Δημοκρατία. Η ελληνοκυπριακή πλευρά άλλωστε πίστευε ότι όταν ιδρύθηκε αυτή η δημοκρατία δόθηκαν στους Τουρκοκύπριους περισσότερα δικαιώματα απ’ αυτά που δικαιούνται και δεν ήταν ικανοποιημένη. Γι’ αυτό δεν θέλει να επαναληφθεί το ίδιο τώρα. Αποδέχεται τους Τουρκοκύπριους ως ίσους πολίτες, όχι ως ίση κοινότητα. Ιδού αυτό αποκαλούν μπάλωμα οι δικοί μας ομοσπονδιακοί. Και η τουρκική πλευρά δεν θέλει να επιστρέψει στην Κυπριακή Δημοκρατία, διότι ενεργεί με τη νοοτροπία του κατακτητή. Στο πνεύμα του τα πήραμε με αίμα, δεν τα δίνουμε στο τραπέζι. Κοντολογίς, απαιτούν και οι δύο πλευρές περισσότερα από τα δικαιώματα που είχαν το 1960 σε μια οποιανδήποτε συμφωνία. Δεν θέλουν την Κυπριακή Δημοκρατία και οι δυνάμεις που μας μοίρασαν. Ακόμα και τα Ηνωμένα Έθνη δεν τη θέλουν. Έτσι είναι. Γιατί άλλωστε να θέλουν να ενωθούμε ξανά εκείνοι που κατέβαλαν τόση προσπάθεια για να μας κομματιάσουν και να μας μοιράσουν. Μακάρι να μπορούσαμε να το καταλαβαίναμε.