Του Σιενέρ Λεβέντ, 28 Μαίου 2021
Δεν συνάδουν καθόλου τις τελευταίες μέρες οι ημερήσιες διατάξεις του νότιου τμήματος της Κύπρου και του βόρειου. Είναι πολύ διαφορετικές. Στον νότο το κλίμα είναι προεκλογικό. Στον βορρά είναι κλίμα μαφίας, εγκλημάτων, ναρκωτικών. Το μόνο κοινό μας θέμα είναι οι πύλες. Πότε θα ανοίξουν; Σήμερα ρώτησαν και εμένα πότε θα ανοίξουν. «Δεν ξέρω», είπα. Η ελληνοκυπριακή πλευρά ρίχνει την μπάλα στην τουρκική πλευρά και η τουρκική πλευρά στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Πέρασε πολύς καιρός. Νοσταλγήσαμε. Τηλεφωνώ στους φίλους μου στον νότο. Δεν απαντούν. Εκπλήσσομαι! Γιατί δεν απαντούν; Τηλεφωνώ ξανά και ξανά μήπως πληκτρολογώ λάθος αριθμό. Όταν πάλι δεν απαντούν, στέλνω μήνυμα αυτήν τη φορά. «Α, εσύ τηλεφωνούσες;» λένε. «Ναι, εγώ ήμουν, γιατί δεν απαντάς;» «Δεν απαντώ τηλεφωνήματα από μέρη που δεν γνωρίζω», λέει ο φίλος μου, «φαίνεται ότι το τηλεφώνημά σου έρχεται από την Ιρλανδία». Ω Θεέ μου… Αυτή τη φορά σαστίζω και εγώ. «Γίνεται να είναι από την Ιρλανδία; Τηλεφωνώ από τη Λευκωσία. Από την κατεχόμενη περιοχή». «Όμως, φαίνεται από την Ιρλανδία». Ύστερα τηλεφωνώ σε έναν άλλο φίλο μου. Και εκείνος ρωτάει: «Από την Πολωνία τηλεφωνείς;» Ιρλανδία. Πολωνία. Και ξέρω κι εγώ τι άλλο. Τι είναι αυτό το ρεζιλίκι;
Χθες τηλεφώνησα στον αγαπητό μου φίλο Ιμπραχίμ Αζίζ. Πρώτα και εκείνος δεν απάντησε. Μόλις μου έστειλε μήνυμα ρωτώντας με «εσύ τηλεφώνησες», αντιλήφθηκα την κατάσταση. Λέγοντας «σου τηλεφωνώ αμέσως», άρπαξα το τηλέφωνο. «Κοίτα, φαίνεται ότι και αυτό ήρθε από την Ιρλανδία», είπε. Και εκείνος δεν απαντά τηλέφωνα που δεν αναγνωρίζει. Μήπως μπορεί να είναι δουλειά των συμμοριών που κάνουν απάτες; Έτσι, θα πάρουν τον αριθμό του τηλεφώνου και θα κάνουν ό,τι θα κάνουν. Είναι γνωστό πως υπάρχουν μερικοί απατεώνες που ζητούν το ηλεκτρονικό σας ταχυδρομείο κ.λπ. Για τη ληστεία που σχεδιάζουν. Μήπως είναι και αυτό έτσι; Είμαι περίεργος. Μήπως στην ίδια κατάσταση είναι όσοι τηλεφωνούν στον νότο; Εμφανίζονται και εκείνοι σαν να έχουν τηλεφωνήσει από την Ιρλανδία, την Πολωνία, τη Γερμανία;
Θεωρώ φυσιολογικές τέτοιες υποθέσεις επειδή το μέρος που ζούμε είναι μη φυσιολογικό, όμως πάλι είμαι περίεργος. Μην τυχόν και είναι δουλειά των μονάδων των μυστικών μας υπηρεσιών. Είναι γνωστό πως ασχολούνται πολύ με τα τηλέφωνά μας. Υπηρεσίες παρακολούθησης. Και άλλα πολλά υπάρχουν. Έθεσαν υπό παρακολούθηση όλους μας με συστήματα παρακολούθησης που έστησαν ακόμα και στους άδειους δρόμους. Δεν είναι αρκετό. Προσπαθούν περισσότερο. Τηλεφωνείς σε έναν φίλο σου. Και ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά σου ένας στρατιωτικός. Όποτε μιλώ με τον Σενέρ Ελτζίλ κόβεται η γραμμή. Άραγε γεμίζει η κασέτα και την αλλάζουν;
Τι λέγαμε; Μαφία. Φόνοι. Ναρκωτικά. Ιδού η ζωή μας. Προσπαθούμε μάταια στα βρομόνερα. Για κάποιον λόγο τώρα θυμήθηκαν όλοι να κατεβάσουν από το ράφι τον φάκελο μιας δολοφονίας που διαπράχθηκε πριν από 25 χρόνια και τέθηκε στο ράφι. Να είναι καλά ο νονός της μαφίας. Μας άνοιξε τα μάτια. Όμως, δεν είχαμε καθόλου πρόθεση να ξυπνήσουμε. Σάμπως αναζητούσε κανείς τους δολοφόνους; Μας αρκούσε να λέμε σε κάθε επέτειο ότι «δεν θα ξεχάσουμε». Χάλασε τον τρόπο λειτουργίας μας. Στην κηδεία είχαμε υποσχεθεί ότι «δεν θα σωπάσουμε». Δεν κρατήσαμε την υπόσχεσή μας. Σωπάσαμε για 25 χρόνια!
Τι είχε πει ο εθνικός μας αρχηγός Ραούφ Ντενκτάς; «Οι Ελληνοκύπριοι σκότωσαν τον Κουτλού Ανταλί». Άρα κάτι γνώριζε. Αγαπάτε να κάθεστε στραβά και να μιλάτε ίσια. Τότε πείτε την αλήθεια τώρα. Μήπως εκείνος δεν ήταν ενήμερος για αυτήν τη δολοφονία; Αν δεν ήταν ενήμερος, μήπως θα έλεγε ότι «το έκαναν οι Ελληνοκύπριοι»;