Προς:
Πρόεδρο Δημοκρατίας
Υπουργό Υγείας
Υπουργό Παιδείας
Υπουργό Εργασίας
Αγαπητοί κύριοι,
Σήμερα το πρωί, η ατμόσφαιρα στο σχολείο ήταν αποπνικτική. Κρατούσα τα δύο μου παιδιά από το χέρι και ένιωθα το στομάχι μου να ανακατεύεται, καλύψαμε τη μύτη με ότι είχαμε και μπήκαμε στα σχολεία μας. Νηπιαγωγείο και Δημοτικό. Τάση λιποθυμίας, αρχικά, στάση στο γραφείο, απελπισία από τους συναδέλφους, να θέλουμε να στείλουμε τα παιδιά σπίτι, να πάρουμε τα δικά μας, και να μην έχουμε εξουσία στα χέρια μας να το κάνουμε. Χτυπά κουδούνι. Θέλουν να μου μιλήσουν.. πάμε στην τάξη τους λέω, εδώ μυρίζει πολύ.. η τάξη μυρίζει ακόμα περισσότερο τελικά.. είναι και άρρωστα κάποια, ανοίγω παράθυρο αναγκαστικά.. προσπαθώ να ξεκινήσω μάθημα. Τους απολογουμαι.. σταματώ συχνά γιατί έχω τάση για εμετό.. τους εξηγώ… Τους παρακαλώ να πουν στο σπίτι τους τι ζούμε! Είναι νωρίς.. σε λίγο θα ξεκινήσουν να πονούν κεφάλια, θα ζαλίζονται, θα έχουν τάση για εμετό, θα παραπονεθούν για κάψιμο στο λαιμό, θα βήχουν.. όλα αυτά συμβαίνουν κάθε φορά που μυρίζει..
«Μας σκοτώνετε καθημερινά»
Αγαπητοί κύριοι,
Σας εκλιπαρώ να μας ακούσετε!
Μας σκοτώνετε καθημερινά!
Μας πνιγετε με αδιαφορία.. φυσά αδιαφορία… Και δυσωδία.. από παντού…
Κύριε υπουργέ της Παιδείας, σε πρόσφατη συνέντευξη ζητήσατε από τα σχολεία να διδάσκουν παιδεία! Το πρώτο μάθημα γράφει ανεξίτηλα: ουδέν πολυτιμότερο από την υγεία! Από την ζωή!
Είμαστε μάνες, πατέρες, παιδιά!
Είναι παιδιά, αδέρφια, εγγόνια!
Είμαστε πολύτιμοι και μοναδικοί για κάποιους ανθρώπους και δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να μας στερήσει από τις οικογένειες μας!
Αγαπητοί γονείς, πάρτε τα παιδιά σας και ξεσηκωθειτε!
Εμείς σήμερα θα προβούμε σε καταγγελίες! Θα δώσουμε καταθέσεις!
Είμαστε δάσκαλοι! Διδάσκουμε παιδεία! Διδάσκουμε στα παιδιά να διεκδικήσουν την ζωή τους!
Καμία εκτίμηση. Κανένα ευχαριστώ!
Απαιτώ την άμεση προσοχή σας! Πρώτα για τα παιδιά! Εμείς είμαστε τελευταίοι..
Μαρία Κουντούρη
Εκπαιδευτικός
Γ Δημοτικό Ιδαλίου»