Του Κυριάκου Τσιμίλλη: 29 Νοεμβρίου 2020
Ωσάν να μην έφταναν οι περιορισμοί στη διακίνηση, την ψυχαγωγία και την κοινωνική συναναστροφή που επέβαλε ο κορωνοϊός που, μάλιστα, δεν δείχνει διάθεση να αποχωρήσει εύκολα ή, τουλάχιστον, στο άμεσο μέλλον… Ωσάν να μην έφταναν οι οδηγίες για το πώς να αναπνέουμε, πώς να αγγίζουμε, πόσο να πλησιάζουμε μεταξύ μας… Ζούμε, μήνες τώρα, μερικοί πολύ δύσκολα, τη νέα οικονομική κρίση και το πετσόκομμα δαπανών σε διάφορους τομείς, ακόμα και τους πιο βασικούς… Τώρα, ακριβώς, ήρθε μια είδηση να ξεπροβάλει μέσα από την απαισιοδοξία των χαλεπών καιρών: Πρόνοια ύψους €2.500.000 για την κατασκευή λεωφόρου που θα τέμνει τις λεωφόρους Αγλαντζιάς, Κυρηνείας και Λάρνακας περιέχεται στην κυβερνητική πρόταση για τον προϋπολογισμό του 2021. Βέβαια, €2.500.000 είναι «καλή τιμή» για να τεμαχίσεις έναν μοναδικό πνεύμονα αλλά και οικιστικές περιοχές τής υπό διεύρυνση (τώρα με τη μεταρρύθμιση) πρωτεύουσας. Και ξέρουμε τι κακά έπονται με έναν τεμαχισμένο πνεύμονα! Δεν πρόκειται για έκπληξη μια και η Κυβέρνηση από καιρό το είχε… τάμα να κατασκευάσει λεωφόρο μεγάλη, σαν αεροδιάδρομο, μέσα από τα εθνικά δασικά πάρκα Αθαλάσσας και Παιδαγωγικής Ακαδημίας – ΕΔΠ τα λένε, κρατείστε την ορολογία γιατί θα ξαναμιλήσουμε για τις αντιφάσεις της… Μια περίεργη κσι καταστροφική «αναπτυξιακή» επιλογή που αποτελεί ταυτόχρονα και αντίφαση προς επίσημες δηλώσεις καθώς και εγκεκριμένους σχεδιασμούς τόσο του κράτους όσο και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ακόμα και οι περιβαλλοντικές μελέτες ήταν αποσπασματικές και ανεπαρκείς, επαρκείς μόνο για να «δικαιώσουν» τον προηγηθέντα σχεδιασμό. Προς το παρόν δηλώνεται πως το έργο δεν θα πάει μέχρι τέρμα (και έτσι μένει «μικρό» το ποσό) αλλά, το ξέρουμε, πως ύστερα θα πουν πως δεν μπορεί να φτάνει σε «αδιέξοδο». Δυόμισι εκατομμύρια για ένα ακόμα αδιέξοδο, πολλά δεν είναι;
Ενθουσιώδης ο υπουργός Μεταφορών, Επικοινωνιών και Έργων, σε διάφορες περιπτώσεις χαρακτήρισε ξεπερασμένη την αντίληψη πως οι λεωφόροι λύνουν το κυκλοφοριακό. Καλά τα έλεγε! Να αποτελεί, άραγε, εξαίρεση ο συγκεκριμένος σχεδιασμός; Πρόσφατα (18 Σεπτεμβρίου) δήλωσε πως σε άλλες χώρες η διαχείριση της τροχαίας κίνησης γίνεται με έξυπνα συστήματα, με τεχνητή νοημοσύνη όπου αναλύονται όλα τα δεδομένα ανά πάσα στιγμή… Καλά, ποια σχέση έχει αυτή η πληροφορία με τα «καθ΄ημάς»; Εντάσσεται κι αυτό το έργο μέσα στα έξυπνα συστήματα; Περνούν και στις άλλες χώρες δρόμους μέσα από τα (εκεί, πολύ περισσότερα) πάρκα; Την ίδια μέρα, μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Κινητικότητας, ο Υπουργός αναφέρθηκε ιδιαίτερα σε ευρωπαϊκές δράσεις για βιώσιμους και εναλλακτικούς τρόπους μεταφοράς στις πόλεις.
Στις τελευταίες αναπληρωματικές εκλογές για δήμαρχο Αγλαντζιάς, οι υποψήφιοι δήμαρχοι Αγλαντζιάς των τριών μεγάλων κομμάτων δήλωναν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να καταστραφεί το πάρκο, ότι οι Οικολόγοι κινδυνολογούν για λόγους ψηφοθηρίας. Τελικά την ψηφοθηρία την χρησιμοποίησαν εκείνοι που δεν έλεγαν την αλήθεια! Μα και ο πρώην δήμαρχος δεσμευόταν για τη μη διέλευση του δρόμου μέσα από το πάρκο…
Οι Δήμοι Λευκωσίας και Αγλαντζιάς, δεν μπορούν να μείνουν αμέτοχοι στον κοινωνικό προβληματισμό, ακόμα κι αν η Κυβέρνηση σκόπιμα τούς κράτησε εκτός της όποιας συζήτησης (ή, μήπως, όχι;). Κι όχι γιατί θα πληρώσουν το 20% της δαπάνης (ενώ συμπυκνώνουν όλο και περισσότερο τους ήδη ελλειμματικούς προϋπολογισμούς τους) αλλά και γιατί, από τώρα και στην προοπτική της μεταρρύθμισης, πρέπει να είναι περισσότερο διεκδικητικοί, ανάμεσα σε άλλα και για την προώθηση της βιώσιμης κινητικότητας…
Ας δούμε, όμως, τους σκοπούς του καθενός από τα ΕΔΠ, όπως περιγράφονται στην ιστοσελίδα του αρμόδιου Τμήματος Δασών. Για το ΕΔΠ της Ακαδημίας αναφέρεται με λιτή σαφήνεια: «H διατήρησή του ως πνεύμονα πρασίνου της περιοχής, η προσφορά αναψυχής, η αισθητική βελτίωση της περιοχής». Μπορεί κάποιος πολιτικός, τεχνοκράτης ή αυλικός να μας πει ποιον από τους στόχους υποστηρίζει η διχοτομική λεωφόρος; Μήπως προτιμούν να μας εξηγήσουν πώς υποστηρίζονται οι στόχοι του άλλου ΕΔΠ, εκείνου της Αθαλάσσας, για το οποίο δηλώνεται (αντιλαμβανόμαστε… με δέσμευση!) πως «Εκτός από τον πρωταρχικό του ρόλο ως χώρου/πνεύμονα πρασίνου, προσφέρει και άλλες παρεμφερείς λειτουργίες όπως η αναψυχή, η αισθητική, η σωματική άθληση, η περιβαλλοντική εκπαίδευση/επιμόρφωση κ.λπ.». Εμείς το βρήκαμε! Βοηθά, ατυχώς με τρόπο αρνητικό, στην περιβαλλοντική εκπαίδευση/επιμόρφωση σε σχέση με τις καταστροφικές συνέπειες του δρόμου, αν τελικά αφεθεί να κατασκευαστεί… Πρόκειται, ομολογουμένως, για ένα «παρά φύσιν» έργο που ουδεμία σχέση έχει με τις συχνές αναφορές και τους σχεδιασμούς για τη βιώσιμη κινητικότητα. Πώς υποστηρίζεται η διαφημιζόμενη (δήθεν) προσπάθεια απεξάρτησης από το ιδιωτικό (πιο σωστά, το ατομικό) αυτοκίνητο; Θα πείτε πως, αφού βάφτισαν, εντελώς αταίριαστα για την περιοχή, σαν ΕΔΠ δυο κομμάτια δάσους στον Ακάμα για να τα προστατέψουν (καλά, τα κρατικά δάση δεν είναι προστατευμένα;), επινόησαν ακόμα και την κατασκευή δρόμων 80 χιλιομέτρων και χώρων στάθμευσης για 500 οχήματα! Μετά από τέτοιους σχεδιασμούς, ουδέν μας εκπλήσσει αλλά μας ενεργοποιεί περισσότερο!
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες είναι οι αναφορές τοπικών, περιφερειακών φορέων και διεθνών οργανισμών για την ανάγκη αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. Αρκετά προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Εθνών προβάλλουν την ανάγκη για το πρασίνισμα όσων περισσότερων χώρων παραμένουν ακόμα ελεύθεροι από το τσιμέντο και την άσφαλτο. Και μιλάνε για έξυπνες πόλεις, για υγιείς πόλεις, για πράσινες πόλεις…
Tελικά, δεν ξέρουμε αν θα μας σώσει η τεχνητή νοημοσύνη! Με την «κανονική», όμως, πώς πάμε;
ktsimillis@cytanet.com.cy