Έφεραν πολλά τούτες οι μέρες κι ήταν μαζεμένα. Να δουλέψουν οι δημοσιογράφοι, να δουλέψουν κι οι γελοιογράφοι με τη δική μας κατάντια. Να προβληματιστούμε όλοι μας για όσα μάς προσβάλλουν, ψάχνοντας με ειλικρίνεια αλλά και αυτοκριτική τι τελικά φταίει, αν δεν το βρήκαμε ακόμα. Πολλοί οι πρωταγωνιστές – Κυβέρνηση, Βουλή, Κόμματα, Δημοτικές Αρχές…
Να αφαιρεθεί η σελίδα του βιβλίου. Αν το σύστημα ενθαρρύνει την παπαγαλία κι αν οι δάσκαλοι δεν κουβεντιάζουν με τους μαθητές, υπάρχει πρόβλημα που όμως δεν ξεκινά από τη σελίδα του βιβλίου. Ποιοι το είδαν, ποιοι το αξιολόγησαν, όταν έπρεπε, ποιοι το ενέκριναν. Ήταν δηλ. αναπόφευκτο να παραμορφωθούν τα παιδιά διαβάζοντας πως ο εικονιζόμενος θεωρείται στην Τουρκία ήρωας. Αυτό δεν σημαίνει πως τον κάνεις και δικό σου ήρωα. Τότε είναι που ανοίγουν οι δάσκαλοι την κουρτίνα και δείχνουν τον Πενταδάκτυλο φορτωμένο με το κατοχικό μισοφέγγαρο και τη σαδιστική φράση του «ήρωα» πως είναι «ευτυχής που είναι Τούρκος». Εκεί είναι που εξηγούν πως στον πόλεμο και την ειρήνη οι ήρωες δεν περνάνε σύνορα, ειδικά αν οι ίδιοι τα έχουν βάψει με αίμα. Εκεί είναι που η συζήτηση θα το φέρει στους πρόσφυγες των εκατόν χρονών και τις τότε γενοκτονίες, μα και για εκείνους των εξηντατριών, των πενηνταεφτά, των σαρανταεφτά χρονών. Έτσι είναι που εμπλουτίζεται, και μάλιστα εκτός τυποποιημένης ύλης, το γλωσσολόγιο των μαθητών και μάλιστα στην αγγλική! Δεν είναι και μωρά παιδιά, δεκαπεντάρηδες και δεκαεξάρηδες είναι. Αν πάλι το σύστημα φοβάται για την επάρκειά του και προτιμά τη σιγουριά του, ας τη διασφαλίσει όταν επιλέγει τα βιβλία. Όταν πια αποσύρεις βιβλίο με λιγότερα κατά ένα τα φύλλα του, τότε έχεις φτάσει στη γελοιότητα. Οποιοσδήποτε υπουργός θα έβγαζε την ουρά του απ΄έξω. Μένει να δούμε ποιοι θα πληρώσουν τον (οικονομικό) λογαριασμό γιατί στον ουσιαστικό λογαριασμό πάμε για πτώχευση…
Τις ίδιες μέρες ήταν που κάλεσαν τον εκπαιδευτικό-ζωγράφο Γιώργο Γαβριήλ σε δίκη ενώπιον της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας. Γνωστή η κατηγορία από μήνες, γνωστός ο κατήγορος, γνωστός κι ο νομικός σύμβουλος. Η ποινή, κομμένη μεν, αβέβαιο το μέγεθος, από επίπληξη μέχρι απόλυση. Δεν ήταν όλοι οι διαμαρτυρηθέντες για την κυβερνητική μεθόδευση (Πρόεδρος της Βουλής, κόμματα, οργανώσεις και φορείς) υποστηριχτές του κάθε έργου του καλλιτέχνη, ήταν όμως υπέρ του δικαιώματός του να εκφραστεί. Αυτό είναι το αυτονόητο σε μια ευνομούμενη κοινωνία. Ή, μήπως δεν είναι; Πόσα να αντέξει ένα υπουργείο παιδείας και πολιτισμού μέσα σε λίγες μέρες; Ένας-ένας αποχώρησαν οι τιμωροί (ακόμα και ο ΔΗΣΥ, πού ήταν τόσο καιρό;) και έτσι γλυτώσαμε από ένα ακόμα βήμα για την πολιτιστική και κοινωνική πτώχευση. Αλίμονο αν ένας εκπαιδευτικός ή άλλος δημόσιος λειτουργός έχει λιγότερα δικαιώματα από τους υπόλοιπους πολίτες…
Μα και οι άλλοι, μη νομίσετε πως κινδυνεύουν λιγότερο! Μήπως είναι η ώρα, με πολλή καθυστέρηση, να πάμε σε μια αυτοκριτική; Τον Απρίλη 2016, ο Πέτρος Παπαπέτρου, κατά κόσμον ΠΙΝ (ούτε δημόσιος υπάλληλος δεν είναι), «τιμωρήθηκε» από την Επιτροπή Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας που ενοχλήθηκε από σκίτσα του. Προφανώς δεν μας αρέσουν όλα τα σκίτσα όλων όσων εκφράζονται με αυτό τον τρόπο. Μα ούτε και όλοι όσοι, στην Κύπρο και διεθνώς, φώναξαν δυνατά «je suis Charlie» είχαν καταλάβει, ίσως και δεν είδαν τα σκίτσα που δημοσίευσε το γαλλικό έντυπο και οδήγησαν τραγικά στη δολοφονία δημιουργών τους. Ήταν και οι διαμαρτυρίες για τις διώξεις του Σενέρ Λεβέντ, σίγουρα πιο «προσεκτικές»… Πάντως εμείς «δεν είμαστε ΠΙΝ»! Πάλι καλά που δεν μπορούσαν να τον απειλήσουν με απόλυση!
«Είσαι ένα τίποτε!» είπε φωναχτά ο βουλευτής του ΕΛΑΜ όταν βρήκε μπροστά του κοινοβουλευτική συνεργάτιδα των Οικολόγων. Δεν γνωρίζουμε αν τώρα τηρεί το όριο ταχύτητας πήγαινε-έλα στη Λεμεσό αλλά, ευτυχώς, μόλις που δεν υλοποίησε τις απειλές του μέσα στο Ναό της Δημοκρατίας. Η Επιτροπή Δεοντολογίας εξετάζει το περιστατικό και μακάρι κάτι καλό να βγεί από αυτή τη δοκιμή αξιοπιστίας της Βουλής.
Εξελίξεις και στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Το λέγαμε πως βολεύονται οι περισσότεροι με την αναβολή των δημοτικών εκλογών. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν “βγαίνει” με δουλειές της τελευταίας στιγμής. Υπάρχει νομικό κώλυμα; Αναμφισβήτητα αλλά η Νομική Υπηρεσία να΄ναι καλά! Υπάρχει ηθικό και δεοντολογικό θέμα; Aναμφισβήτητα! Οι δημότες εξουσιοδότησαν τους εκλεγέντες δημοτικούς άρχοντες για πέντε χρόνια. Κανένας άλλος δεν μπορεί να παρατείνει αυτή την εξουσιοδότηση. Μπορεί οι βουλευτές να είναι οι εκπρόσωποι του λαού αλλά όχι και γιαυτό το θέμα, μια και δεν μας είπαν τις απόψεις τους πριν τις βουλευτικές εκλογές. Χώρια που πολλοί άλλα υποστήριζαν μέχρι πρόσφατα κι άλλα ψηφίζουν τώρα…
Tελικά, θα μείνουμε με αυτούς που έχουμε… Σε απόσταση «ασφαλείας» ενόψει αναβολής, η πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου Στροβόλου αποφάσισε, με μόνη αρνητική ψήφο των Οικολόγων και τρεις αποχές (η μια του δημάρχου) να προχωρήσει στην κατασκευή ενός καταστροφικού έργου που θεοποιεί το ιδιωτικό ατοκίνητο σε πείσμα της διαφημιζόμενης βιώσιμης κινητικότητας. Πρόκειται για τετραπλό …αεροδιάδρομο που διχοτομεί το γραμμικό πάρκο καταστρέφοντας και ένα μνημείο 211 χρόνων. Στο ίδιο υπουργείο, το Τμήμα Αρχαιοτήτων επιμένει στην προστασία του μνημείου αλλά το Τμήμα Δημοσίων Έργων προτιμά άσφαλτο! Σχιζοφρενικό ακούεται! Το Δημοτικό Συμβούλιο Στροβόλου προτίμησε άσφαλτο… Ένα τέτοιο έργο που αφορά ολόκληρη την πόλη αλλά και πέραν αυτής, χρειάζεται ένα ευρύτερο διάλογο, ακόμα κι ένα δημοψήφισμα. Ας επικεντρωθούν οι δήμοι στο στέριωμα της μεταρρύθμισης κι ας σταματήσουν να υλοποιούν έργα δαπανηρά και καταστροφικά για το περιβάλλον και τον πολιτισμό.
Αν επρόκειτο για όχημα, θα έπρεπε να «κατεβάσουμε» τη μηχανή! Για την κοινωνία μας χρειαζόμαστε κάτι παραπάνω…
,
ktsimillis@cytanet.com.cy