11 Αυγούστου 2021
Υπάρχει ένας Πρόεδρος ενός κράτους που λοιδορείται από παντού. Πάει σε αντικατοχική εκδήλωση και τον γιουχαΐζουν ατενίζοντας μπροστά του αφίσες με τη φωτογραφία του να διασκεδάζει στην Αθήνα, ενώ ο εχθρός μόλις είχε σφραγίσει την ταφόπλακα της πόλης και κατ’ επέκταση του άλυτου προβλήματος.
Τα διεθνή μέσα τον παρουσιάζουν ως ένα άτομο χωρίς ηθικούς φραγμούς όσον αφορά την απόκτηση πλούτου. Πρώην στενοί του συνεργάτες αρθρογραφούν επί εβδομαδιαίας βάσης, εκδίδουν βιβλία σκιαγραφώντας μία προσωπικότητα που δεν συνάδει με ηγέτη που έχει πάνω από όλα το δημόσιο καλό. Το κόμμα του δε, συχνά επιλέγει, διά της σιωπής, να κρατήσει αποστάσεις ασφαλείας.
Ο άνθρωπος αυτός, ωστόσο, δεν ανήλθε στην εξουσία με αντιδημοκρατικές μεθόδους. Είναι δημοκρατικά εκλελεγμένος και μάλιστα δύο φορές. Ο λαός του εν λόγω κράτους αυτόν θέλει. Είτε γιατί δεν πιστεύει όσα του καταλογίζουν, είτε γιατί δεν βλέπει εναλλακτική λύση, είτε γιατί τα αμαρτήματα που του αποδίδουν οι έξω, οι άνθρωποι του τόπου δεν τα εκλαμβάνουν ως τέτοια και χαρακτηριστικά και συμπεριφορές που είτε περιγράφουν άλλοι για αυτόν είτε εκδηλώνει ο ίδιος, ενώ για άλλους είναι ελαττώματα, για τους ιθαγενείς είναι προτερήματα.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι απλά ο Πρόεδρος. Είναι ο ίδιος ο λαός. Πριν δύο μήνες, στις 10 Ιουνίου, είχαμε γράψει για έναν Πρόεδρο από τεφλόν στο νησί των λωτοφάγων. Ναι μεν ο Πρόεδρος είναι αυτός που είναι, φτιαγμένος από τεφλόν ώστε δεν κολλάει τίποτα, αλλά κι ο λαός είναι αυτός που είναι λες κι έχει φάει τους λωτούς της Κίρκης κι η κρίση του έχει αμβλυνθεί.
Το χθεσινό ντοκιμαντέρ του Al Jazeera δεν πρόσθεσε κάτι καινούριο στην εικόνα που ήδη έχει διαμορφωθεί. Απλά, υπενθύμισε το μέγεθος της κομπίνας που είχε στηθεί. Κάνοντας, ωστόσο, δύο λάθη τακτικής. Το ένα είναι ο χρόνος που δόθηκε στη δημοσιότητα. Τις μέρες κοντά στην 15η Αυγούστου οι νησιώτες πατάνε pause. Είναι αλλού και όσα ενδεχομένως σε άλλες στιγμές θα προκαλούσαν μια κάποια αντίδραση, τις μέρες αυτές δεν είναι παρά μία παρένθεση στις διακοπές μεταξύ μπύρας και παραλίας. Ακόμα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, πιο πολύ ενόχληση νιώθουν που θα πρέπει να ασχοληθούν. Κι αφού δεν ήταν παρά κονσέρβα, θα μπορούσε να βγει οποιαδήποτε στιγμή. Το δεύτερο λάθος είναι η ταυτόχρονη ενασχόληση δύο διεθνών Μέσων. OCCRP και Al Jazeera. Η «σύμπτωση» αυτή κινεί υποψίες για τα κίνητρα και στην τελική καταφέρνει να επιφέρει το αντίθετο αποτέλεσμα δίνοντας ένα χαρτί στον απαξιωμένο Πρόεδρο.
chrystalla@phileleftheros.com