Κάτι που σας ξεφεύγει, θα σας το θυμίσω: Της Σουηδίας ο Πρέσβης έδωσε κάποτε σε νέο συνάδελφό του στην Πρεσβεία της Ελλάδας στην Άγκυρα σοφή μια συμβουλή, που ωστόσο δεν προσέξατε. Του είπε τι να έχει κατά νουν όταν μιλά με Τούρκους διπλωμάτες. «Και να θυμάσαι», του είπε, «πως η τουρκική πολιτική στηρίζεται σε τρία αμετακίνητα στοιχεία: Πρώτον και κύριο, ψεύδεται διαρκώς. Δεύτερον, τα θέλει όλα δικά της. Τρίτον, δεν παραχωρεί ποτέ τίποτα». Λοιπόν αυτά που είπε ο ξένος Πρέσβης εμείς τ’ αποδεικνύουμε καθημερνά στην πράξη. Τι άλλο να σας πω για να σας πείσω πως πρέπει να γνωρίζετε τη θέση σας, να προσκυνάτε ταπεινά τους ισχυρούς και να μην κάνετε σάμπως να είστε κράτος καρναβάλου. Ούτε να αιτιάστε την Ευρώπη, τα Ηνωμένα Έθνη, τον Γενικό τους Γραμματέα, που τον ζορίσατε πολύ και ψάχνει τώρα τρόπους που θα τετραγωνίσουνε τον κύκλο. Ξεκίνησε καλά ο φτωχός: Πρωθυπουργός Πορτογαλίας, Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, και πώς τον καταντήσατε οι αχρείοι; Ζητιάνο της αλήθειας μας, άβουλο ακόλουθο και των δικών του αντιπροσώπων, να κάνουνε θελήματα που άλλοι ορίζουν: Κρατώντας τάχατε ίσες αποστάσεις, «και δεν μας πέφτει λόγος και θα σεβαστούμε», λένε, «εκείνα στα οποία οι δύο» (ο λύκος και το πρόβατο) «θα καταλήξουν». Όμως αυτό τραβά σε μάκρος, κι άντε να βρεις το δίκαιο σου, άντε ν’ αλλάξεις ζώο, να ευνουχιστεί η ψυχή σου και να φορέσεις την καλή φωνή σου, να λες «έβετ, εφέντη» ακόμη και στον Γάλλο! Περίμενε, περίμενε πότε θα σου σφραγίσουνε την Κύπρο, κι η βούλα της θα μαρτυρεί, ωσάν τον ταύρο του Πενταδακτύλου (μιλώ για τη σημαία στο μέτωπό του που καθιστά περήφανο τον κάθε Τούρκο), πως ήρθε η ώρα να σπαράξουμε της Κύπρου το αγρινό. Θα μπήξουμε τα δόντια όσο βαθιά καλύτερα μπορούμε, να του αποδείξουμε πως η σοφία των ημερών μας δεν είναι των αρχαίων μοναδικό προνόμιο, αλλά δική μας ιδιοκτησία.
Σοφία ξένου πολυμήχανου Προέδρου
Πάντα μιλώ απλά και καθαρά. Όμως εσείς το περιπλέκετε το ζήτημα και δυσκολεύετε και μένα. Ακούστε, δεν σας κρύβω την αλήθεια: Ζητάμε να κατέχουμε όλη την Κύπρο. Για λόγους ανθρωπιστικούς σας δίνουμε καιρό, αφού αυτό θα γίνει σταδιακά. Σας δώσαμε ακόμη και προσχέδιο, καλέσαμε δικούς μας αρχιτέκτονες, τους είπαμε τον τρόπο να φτιάξουν μιαν Αμμόχωστο προσαρμοσμένη στις άμεσες ανάγκες μας. Βάλαμε μέσα και το ΕΒΚΑΦ. Εμείς, για να το ξέρετε, θ’ αγωνιστούμε για ν’ αρπάξουμε τα απαράγραπτά μας δίκαια. Το είπαμε μια, το είπαμε δυο, δεν βάλατε μυαλό. Ο τρόπος που αντιδράτε μου θυμίζει τους Μηλίους στον πόλεμο τον Πελοποννησιακό. Κι όμως το ζήτημα ήτανε ξεκάθαρο. Πού ξανακούστηκε ο αδύναμος να βάζει όρους ίσης εκπροσώπησης στη λογική και τον διάλογο! Οι συζητήσεις γίνονται για να δεχτείς επίσημα τους όρους της υποταγής, όχι για να φιλοσοφείς για τη δημοκρατία.
Θα σας το ξαναπώ στις 20 Ιουλίου που θα ξανάρθω πάλι για καλό σας, πως το Κυπριακό θα πρέπει επιτέλους να ξανατεθεί επάνω στη σωστή του βάση: Δεν είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής: το λένε οι Γερμανοί, το λένε οι Άγγλοι, το λέει ο κόσμος όλος ότι υπάρχει μία πραγματικότητα, που δεν την αποδέχεστε. Παρακαλώ ακούστε με, λογικευτείτε. Μιλάτε για εισβολή και ψευδοκράτος, μας ειρωνεύεστε και λεονταρίζετε για βέτο, σάμπως να είστε δύναμη μεγάλη. Με μαξιμαλισμούς δεν γίνεται δουλειά. Αναγνωρίστε τις πραγματικότητες. Μπορεί ν’ αντέξατε χιλιάδες χρόνια και -άκου, άκου!- να παραμείνατε Έλληνες σε τούτο το νησί , όμως σκεφτείτε τώρα πως κατέχουμε τη Σαλαμίνα και είναι του χεριού μας πια οι Τεύκροι και οι Ονήσιλοι. Εμείς, που γράφουμε την ιστορία, σας λέμε να χωνέψετε και την αλήθεια, πως οι δικοί μας πρόγονοι -αυτοί και μόνο αυτοί!- εδώ στην Κύπρο κατοικούν αιώνες των αιώνων. Υπομονή, θα γίνετε το 18% του πληθυσμού της στα χρόνια που έρχονται. Και τότε αποχαιρέτα την και την ισονομία. Ελάτε και στο σήμερα, να δείτε τους σκυλευμένους τάφους των προγόνων σας και πεντακόσιες εκκλησιές σας να θρηνούν τα βάσανά τους στο Βορρά καταντικρύ σε θεριεμένα και δικά μας νιόκοπα τζαμιά. Καταπατήσατε και το «Γλωσσάρι» που η ευγενής Ευρώπη πλήρωσε κι ετοίμασε. Και τώρα δυσκολεύετε κι εμάς, που εννοούμε απόλυτα την «αρπαγή» αρπαγή, θεμελιωμένη στην αποδοχή της νέας πραγματικότητας, στην κατά λέξη πλέον μετάφρασή της, κι όχι μεταφορές κι αλληγορίες.
Κυριάκος Χαραλαμπίδης
Λογοτέχνης