19 Μαίου 2021
ΟΣΟΙ βρίσκονται στη μάχιμη πολιτική, επαγγέλλονται συνήθως τη βούληση τους για προσφορά στον τόπο. Δηλώνουν ότι εισήλθαν στο στίβο της πολιτικής για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα της χώρας και των πολιτών. Τούτο, όμως, θα πρέπει να το επιβεβαιώνουν και στην πράξη καθημερινά, σε όλη την πορεία της πολιτικής τους διαδρομής. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο κατά την οποία οι πολίτες απαξιώνουν τους πολιτικούς, οι τελευταίοι θα πρέπει να είναι διπλά προσεκτικοί. Οι πολιτικοί θα πρέπει να αφουγκράζονται τους πολίτες και να προσαρμόζονται στα δεδομένα της κοινωνίας. Να επιλύουν με πράξεις τα προβλήματα των πολιτών. Όλα αυτά ως μια γενική τοποθέτηση, που ισχύει διαχρονικά και για κάθε περίπτωση.
ΕΙΝΑΙ σαφές πως ο «κανονισμός» για παραχώρηση εφάπαξ ποσού σε βουλευτές που δεν θα επαναδιεκδικήσουν θέση στο κοινοβούλιο, δεν είναι σημερινός. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως δημιουργεί κεκτημένο, το οποίο δεν αλλάζει. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του «Φ», εφάπαξ συνολικού ύψους €1,48 εκατ. θα λάβουν οκτώ βουλευτές,οι οποίοι δεν κατέρχονται ως υποψήφιοι στις βουλευτικές εκλογές και θα αφήσουν οριστικά τα κοινοβουλευτικά έδρανα. Οι επτά από αυτούς βρίσκονταν στη Βουλή πέραν των δύο θητειών και συνεπώς θα λάβουν το ανώτατο ποσό του φιλοδωρήματος, που αγγίζει τις €185.115. Ένας βουλευτής, ο οποίος βρίσκεται στο Κοινοβούλιο από το 2016, θα λάβει εφάπαξ €75.729, παρόλο που στο παρελθόν είχε επίσης διατελέσει βουλευτής. Αξίζει να σημειωθεί πως το φιλοδώρημα που λαμβάνουν οι βουλευτές δεν υπόκειται στην επιβολή φόρου εισοδήματος, σε αντίθεση με τους κρατικούς υπαλλήλους και υπαλλήλους του ευρύτερου δημόσιου τομέα για τους οποίους οποιοδήποτε εφάπαξ ποσό ή φιλοδώρημα που κερδίζεται με υπηρεσία από την 1/1/2013 και μετά υπόκειται στην επιβολή φόρου εισοδήματος. Υπενθυμίζεται, επίσης, ότι με την ολοκλήρωση του κοινοβουλευτικού τους βίου θα λαμβάνουν μηναία σύνταξη. Θα πρέπει ακόμη να αναφερθεί πως στη διάρκεια της θητείας τους εισπράττουν μηνιαία αποζημίωση, που δεν είναι ποσώς ευκαταφρόνητη.
ΤΟ «δικαιούνται» φιλοδώρημα και δεύτερη σύνταξη δεν μπορεί να ισχύει εσαεί. Για την ακρίβεια τέτοιο φιλοδώρημα δεν θα έπρεπε να παραχωρείτο ποτέ σε εκλεγμένους πολιτειακούς αξιωματούχους. Ακόμη και σε εποχές κατά τις οποίες η οικονομία ήταν ανθηρή, δεν θα έπρεπε να υπήρχε μια τέτοια ρύθμιση. Δεν υπάρχει λόγος φιλοδωρήματος εάν η εκλογή τους στο κοινοβούλιο αποτελεί, όπως λένε, έπαλξη για προσφορά στη χώρα, στην πατρίδα. Κι αυτό δεν πρέπει να το λένε μόνο από του βήματος της Βουλής ή να το επαναλάμβαναν στους ψηφοφόρους τους προεκλογικά, αλλά να το δείχνουν και στην πράξη.
ΕΙΝΑΙ καιρός, λοιπόν, το κοινοβούλιο να έλθει αντιμέτωπο με τις κοινωνικές πραγματικότητες και να καταργήσει τέτοιες ρυθμίσεις, που παραπέμπουν στη γνωστή λαϊκή ρήση που αναφέρει πως ο «παπάς ευλογεί τα γένια του». Οι οικονομικές συνθήκες της χώρας μας δεν μπορούν να σηκώσουν κι αυτό το βάρος. Μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία. Υπάρχουν πιο επείγουσες ανάγκες να αντιμετωπιστούν και σε αυτές θα πρέπει να δοθεί το βάρος και με εισήγηση, έγκριση των βουλευτών, του Κοινοβουλίου.