Του Χρήστου Μιχαηλίδη, 23 Μαρτίου 2021
«Στην περιοχή Ζυγίου σήμερα (σ.σ.: Κυριακή) ήταν όπως τη Δευτέρα του Κατακλυσμού άνευ κορωνοϊού. Τα πρωτόκολλα πήγαν περίπατο. Δεν κατεβήκαμε καν από το αυτοκίνητο. Ήταν φοϊτσιάρικο. Εστιατόρια τίγκα μέσα-έξω. Είναι αυτοί που θα φωνάζουν έξω από το Προεδρικό όταν τους ξανακλείσουν. Κρίμα» – Tweet του Αντρέα Λεωνίδου, Διευθύνοντος Συμβούλου χρηματιστηριακής εταιρείας.
Άκουσα την Κυριακή στην τηλεόραση τον καθηγητή ιολογίας κ. Καραγιάννη να αναφέρεται στα «τεράστια νούμερα των ελέγχων», μοριακών και rapid που γίνονται στην Κύπρο και που οπωσδήποτε βοηθούν στη συγκράτηση της διάδοσης του κορωνοϊού. «Τότε πώς γίνεται να σαρώνει ακόμα ο άτιμος;», ρώτησα το μεσημέρι χθες καλό μου συνάδελφο στην εφημερίδα. «Διότι κάνουμε ακόμα μ…», μου απάντησε κοφτά, εννοώντας, υποθέτω, σαν αυτές που περιέγραψε στο τουίτερ πιο πάνω ο κ. Λεωνίδου.
Προσγειώθηκα στο νησί Παρασκευή βράδυ, με όλα μου τα αξεσουάρ. Αρνητικό μοριακό τεστ 48 ώρες πριν την αναχώρηση από Αθήνα, συμπληρωμένο το Cyprus Flight Pass και το ελληνικό PLF, τις μάσκες, τα σπρέι και τα τζελ μου, τη γλύκα που επιστρέφω.
Μας φορτώνουν όλους, εκτός από εκείνους της Business Class, σε ένα λεωφορείο και μας πάνε στον χώρο όπου θα υποβληθούμε σε νέο τεστ ώστε, εάν είναι και αυτό αρνητικό, να εξαιρεθούμε από την καραντίνα των 3 ημερών. Στριμωγμένοι στο λεωφορείο, στριμωγμένοι και μέσα στον χώρο όπου πρέπει να δείξεις τα διαπιστευτήριά σου και να πληρώσεις άλλα 30 ευρώ. Βγαίνοντας από εκεί, υποβάλλεσαι στο τεστ, σε υπαίθριο χώρο και επιβιβάζεσαι ξανά σε λεωφορείο για να σε μεταφέρει σε άλλη είσοδο του κτηρίου, για έλεγχο διαβατηρίων (Cyprus Pass και PLF ξανά), παραλαβή αποσκευών και… «ελευθερία επιτέλους»!
Στο δικό μας λεωφορείο, το μπροστινό, έχουμε στριμωχτεί παραπάνω από 60 άτομα. Κάποιοι διαμαρτύρονται σε μια συνοδό, αλλά είναι ξένη η κοπέλα και δεν καταλαβαίνει ελληνικά. Κάποιος της λέει στα αγγλικά, «γιατί δεν μας παίρνετε στο κτήριο και οι υπόλοιποι να έρθουν με το επόμενο λεωφορείο;». Σήκωσε απλώς τους ώμους. Τι να σου κάνει και αυτή η κακομοίρα;
Όμως, η οργή του κόσμου δικαιολογημένη. Από τη μία απαιτούν από σένα χίλιες εξετάσεις, αποδεικτικά στοιχεία και «παρακαλώ, τηρείτε τις αποστάσεις» -και καλώς- και από την άλλη σε τσουβαλιάζουν σε λεωφορεία όπου το «τηρείτε αποστάσεις» είναι κακό μαύρο χιούμορ. Ακόμα και αν βγει αρνητικό το τεστ, μου λέει ένας διπλανός μου, έτσι που είμαστε τώρα σαν σαρδέλες θα τον κολλήσουμε τον ιό.
Πέρα από την πλάκα, που δεν είναι καθόλου πλάκα, κάποιος στο αεροδρόμιο πρέπει να πει στα όποια κουρδισμένα ανθρωπάκια είναι εκεί, να γίνουν πιο ευέλικτα και μόλις βλέπουν ένα λεωφορείο να γεμίζει λίγο, να λένε στον έναν οδηγό «φύγε εσύ» και στον από πίσω «έλα εσύ». Τόσο απλό. Είναι, άραγε;
Τα γράφω αυτά, κυρίως διότι σε λίγο καιρό θα υποδεχτούμε τους πρώτους μας τουρίστες. Αυτοί, θα μπαίνουν υποθέτω με το Πιστοποιητικό Εμβολιασμού. Και πάλι όμως, δεν είναι ωραίο να στοιβάζεις τον κόσμο μέσα στα λεωφορεία, εάν δεν έχει σταθμεύσει το αεροπλάνο σε φυσούνα. Από φοβερή πανδημία βγαίνουμε. Και, ακόμα και αν ταξιδεύουμε με πιστοποιητικό εμβολιασμού, θα περάσει καιρός μέχρι να συνηθίσουμε στο στρίμωγμα. Αυτό, οι Αρχές της Κύπρου, οι Αρχές του αεροδρομίου, πρέπει να το προσέξουν. Ο κόσμος είναι φοβισμένος. Και πρέπει να τον καλωσορίζεις με καλή εικόνα.
Κι ένας τρόπος απλός είναι να αφήσουν κατά μέρους τις «διαδικασίες» και να πουν στο προσωπικό τους να χρησιμοποιεί την κοινή λογική. Γέμισε το λεωφορείο αλλά δεν πέρασε η ώρα για να φύγει; Χέστηκες! Πάρε πρωτοβουλία, κόντρα στα procedures.
Ζητάω πολλά; Μάλλον…
Σκέψη της Ημέρας: «Ακτιβιστής δεν είναι αυτός που λέει ότι το ποτάμι είναι βρόμικο. Ακτιβιστής είναι αυτός που καθαρίζει το ποτάμι». Ross Perot, 1930-2019, Αμερικανός αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας από το Τέξας, δισεκατομμυριούχος και φιλάνθρωπος, χωρίς ποτέ να διαφημίζει πόσα έδινε και πού. Το 1992 κατέβηκε ως ανεξάρτητος υποψήφιος στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, υπό το Μεταρρυθμιστικό Κόμμα που ίδρυσε ο ίδιος.