Μπορεί να το διασκεδάσαμε με το διάταγμα που απαγορεύει την ξεσηκωτική μουσική και το λίκνισμα στους χώρους εστίασης, αλλά ο αυταρχισμός ήρθε για να μείνει, μάλλον. Κι η αλήθεια είναι, ότι το συνηθίζουμε και εμείς οι πολίτες σε σημείο να αποζητούμε, με διάφορες αφορμές, την αστυνομική παρέμβαση. Κανένας δεν λέει πως ήταν σωστό αυτό που έγινε στη Λεμεσό με τα καρναβάλια, αλλά ούτε είναι σωστό να διερωτόμαστε πού ήταν ο «Αίαντας» και δεν παρενέβη όπως και στη Λευκωσία. Ο «Αίαντας» δεν έχει θέση στους δρόμους των πόλεων και αλίμονο αν συνηθίσουμε την παρουσία του. Οι σκηνές που είδαμε εκείνο το Σάββατο του περασμένου μήνα στη Λευκωσία είναι ξένες προς τον πολιτισμό μας.
Η Αστυνομία μάλλον δεν συμφωνεί προς αυτό. Όπως διαβάζουμε προκήρυξε προσφορές για την αγορά πέντε οχημάτων μεταφοράς αντιοχλαγωγικών ομάδων, 450 σετ αντιοχλαγωγικών θωρακίσεων νέου τύπου, καθώς και χιλιάδες πτυσσόμενα ρόπαλα. Όλα μαζί θα στοιχίσουν πέραν του μισού εκατομμυρίου.
Ενδεχομένως να είναι μια υπόθεση ρουτίνας. Οι Αρχές ασφαλείας οφείλουν να έχουν τον κατάλληλο εξοπλισμό για παν ενδεχόμενο κι ας είναι αχρείαστος. Στην πράξη, ωστόσο, αποδείχτηκε πως όταν ο εξοπλισμός είναι εκεί διαθέσιμος, σε κάποια αποθήκη και σκουριάζει, αποτελεί πειρασμό για κάποιους για να χρησιμοποιηθεί. Το κομβικό ζήτημα, λοιπόν, είναι να υπάρχει σωστή κρίση. Πότε ντύνονται οι αστυνομικοί σαν ρόμποκαπ και βγαίνουν στους δρόμους με τα πτυσσόμενα καινούργια ρόπαλα τους; Πότε μια εκδήλωση αποτελεί οχλαγωγία; Πότε οι πολίτες αποτελούν όχλο; Μπορεί ο πολίτης να έχει εμπιστοσύνη πως η κρίση αυτή υπάρχει;
Με την έναρξη της πανδημίας επιβλήθηκαν διάφορα μέτρα για να εμποδίσουν την εξάπλωση του ιού. Κι η πανδημία κάποια στιγμή θα παρέλθει. Ωστόσο, σύμφωνα με κοινωνικούς αναλυτές, ανάλογες κυβερνητικές απαγορεύσεις μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο χρειάστηκε δεκαετίες για να αναιρεθούν. Σήμερα όμως είμαστε στο 2021, όσο κι αν σε διάφορες φάσεις μοιάζει να ζούμε στις παρυφές του Μεσαίωνα. Στο χέρι του πολίτη είναι να θέσει όρια στην αυταρχικότητα και να μην επιτρέψει να γίνει μέρος της καθημερινότητας του.
Η πανδημία, λοιπόν, κάποια στιγμή θα παρέλθει και μαζί της θα πρέπει να παρέλθουν και πολλά άλλα: Διατάγματα αλλά και νοοτροπίες που εύκολα μπορούν να γίνουν νόρμες. Ας αγοράσει η Αστυνομία τα οχήματα και τις στολές της, αλλά οι πολίτες όταν συναθροίζονται δεν είναι όχλος. Ακόμα κι όταν γίνονται, δεν τους πατάμε στο λαιμό, δεν τους κτυπούμε στον πρόσωπο με πιεσμένο νερό. Η βία φέρνει βία.
chrystalla@phileleftheros.com
“Ο αυταρχισμός δεν ήρθε για να μείνει”
Μα τί σε κάνει τόσο σίγουρη αγαπητή Χρυστάλλα; ή πρόκειται για κανένα είδος χρησμού;
Και το επαναλαμβάνεις και στην κατακλείδα σου: “Η πανδημία, λοιπόν, κάποια στιγμή θα παρέλθει και μαζί της θα πρέπει να παρέλθουν και πολλά άλλα: Διατάγματα αλλά και νοοτροπίες που εύκολα μπορούν να γίνουν νόρμες.”
Βέβαια το “θα πρέπει” ίσως να εννοείται ως “καλόν είναι” αντί ως “θα” ενισχυμένο, υπονοώντας λογική ακολουθία των προηγουμένων.
Και σίγουρα “…δεν τους πατάμε στο λαιμό, δεν τους κτυπούμε στον πρόσωπο με πιεσμένο νερό” διότι η “βία φέρνει βία”.
Διερωτούμαι όμως άν η βία στην αντίδραση της αστυνομικής βίας θα μπορούσε να θεωρηθεί δικαιολογημένη ΑΝΤΙ-βία όπως εκείνη που θα μπορούσε να ασκηθεί ενάντια σε μιαν καταπιεστική δύναμη …κατοχική δύναμη για παράδειγμα. Αλλά πάλι σκέφτομαι “μπάα, κοντά μισός αιώνας κατοχής δέν επέφερε κάτι τέτοιο” …εμείς ή ίσως “εμείς” σκιζόμαστε να επιστρέψουμε στην πρό covid19 “κανoνικότητα”!!! στους καναπέδες της λήθης μας δηλαδή παρακολουθώντας οτιδήποτε στα χαζοκούτια, ακόμη και προβολές …κουλτούρας πριμοδοτούμενης από το Τουρκικό βαθύ κράτος, συχνάκις σιγοτραγουδώντας και σιγοψιθυρίζοντας τα διάφορα μοτίβα των “αξιότιμων κυρίων διαφημιζομένων” από τους ευφάνταστους διαφημιστές μας.