Του Σιενέρ Λεβέντ, στις 05-03-2021
Η Νέα Υόρκη είναι μια πόλη πολύ φωτεινή, με πολύ κίνηση. Κάθε μέρα περνούν από τις λεωφόρους εκείνες εκατομμύρια άνθρωποι. Οι λεωφόροι είναι πλατιές. Διαφημίσεις παντού. Φωτεινές πινακίδες. Προκαλούν πολλή ζάλη.
Σε μια από αυτές τις λεωφόρους χθες υπήρχε μια τεράστια φωτεινή πινακίδα που τράβηξε την προσοχή όσων περνούσαν απ’ εκεί. Σε ένα μέρος που θα μπορούσαν να την αντιληφθούν όλοι. Στο κέντρο της πόλης. Στην κορυφή ενός κτηρίου. Έγραφε το εξής: «Stop Erdoğan». Και κάτω από αυτό μια υπογραφή: «Εκείνοι χωρίς φωνή στην Τουρκία». Μήπως είναι εύκολο να αναρτηθεί μια τέτοια πινακίδα σε λεωφόρο της Νέας Υόρκης;
Βρίσκονται σε μεγάλη ανημποριά εκείνοι που καταπιέζονται κάτω από τη δικτατορία του Ταγίπ Ερντογάν στην Τουρκία και παραβιάζονται κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Από κανέναν δεν ελπίζουν τίποτα. Θα γεράσουν και θα πεθάνουν σε εκείνα τα κελιά. Ο κόσμος τους ξέχασε εκεί. Τους ξέχασαν οι χώρες που λένε ότι υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όπως ξέχασαν τον Julian Assenge που βρίσκεται στη φυλακή του Belmarsh στην Αγγλία. Αχ Ευρώπη, αχ. Τι είσαι εσύ τελικά. Πέρασαν από πάνω σου οι μπουλντόζες ενός τρομερού Χίτλερ και ακόμα δεν μπόρεσες να διορθωθείς. Κοίτα εκείνο τον φασισμό στην Τουρκία. Και ντράπου! Δεν κουνάς καν το δαχτυλάκι σου. Ειδικά εσύ Γερμανία. Μην εμφανιστείς καθόλου μπροστά μας. Ο κύριος υποστηρικτής του φασίστα δικτάτορα. Κοίτα τι λέει ο υπουργός των Εξωτερικών σου Μάας, όταν ρωτήθηκε για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία: «Αυτό είναι εσωτερικό ζήτημα της Τουρκίας». Ή ο τέως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κύριος Γιούνκερ. Είναι πιο αναίσχυντος. «Δεν είναι δική μας δουλειά αυτή», λέει. Αν δεν είσαι δίπλα στους καταπιεσμένους, τι δουλειά έχεις στην πολιτική ρε κύριε;
Η Ευρώπη είναι διπλοπρόσωπη. Με χίλια δυο πρόσωπα. Χαλάει τον κόσμο για τον Ναβάλνι, τον ηγέτη της αντιπολίτευσης που έριξε στη φυλακή ο Πούτιν στη Ρωσία. Σχεδόν θα κάψει τη Ρωσία γι’ αυτό! Όμως, δεν κουνάει καν το δαχτυλάκι της για τον Σελαχαττίν Ντεμιρτάς, ηγέτη του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών, που βρίσκεται στη φυλακή εδώ και τέσσερα χρόνια στην Τουρκία. Αν η κατάσταση στην Τουρκία είναι εσωτερική υπόθεση της Τουρκίας κατά τη γνώμη σου, μήπως δεν θεωρείται και η κατάσταση στη Ρωσία εσωτερική υπόθεση της Ρωσίας; Τι φοβερή αντίφαση είναι αυτή. Έτσι είναι και ο δικτάτορας στη Λευκορωσία Λουκασένκο. Στον ίδιο πανικό βρίσκεσαι και γι’ αυτόν. Επιβάλλεις κυρώσεις και σε αυτόν. Όμως, όταν έρθει η σειρά της Τουρκίας, λες «δεν είναι δική μας δουλειά». Όμως να είσαι ευχαριστημένος. Που χρεωκόπησε η Σοβιετική Ένωση και πήδηξαν στη δική σου αγκαλιά οι παλιοί σάπιοι αριστεροί. Έχεις ταμεία. Έχεις λεφτουδάκια. Όμως, αγαπούν να σε χαϊδεύουν. Αλλά με αυτό σου το χάλι δεν αξίζεις πέντε παράδες Ευρώπη! Άλλωστε έχεις μείνει μετεξεταστέα προ πολλού. Όταν έκλεισες τα αφτιά σου στις κραυγές πόνου των γυναικών Γιεζίντι που καταπιέζονταν κάτω από την τυραννία των βαρβάρων τζιχαντιστών στο Ιράκ. Όταν ισοπεδώνονταν εκ μέρους του Ταγίπ Ερντογάν κουρδικά χωριά στην Ανατολία. Όταν ακούγονταν κραυγές κόλασης από τη Συρία. Και τέλειωσες όταν έκλεισες τις πόρτες σου σε εκείνους που έφυγαν από αυτό τον πόλεμο στον οποίο εσύ ήσουν εμπλεκόμενο μέρος για να σώσουν τη ζωή τους. Είναι φασίστας και όποιος στέκεται δίπλα από έναν φασίστα δικτάτορα.
Εμείς στην Κύπρο είμαστε τώρα κάτω από την ίδια στέγη μαζί σου, όμως ούτε για εμάς υπάρχει καλό από εσένα. Δεν νομίζω ότι σε νοιάζουν πολύ και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που γίνονται εδώ. Αφού δεν κοιτάς τους διαμένοντες στην Τουρκία, εμάς καθόλου δεν μας κοιτάς. Και μήπως δεν είναι Τουρκία και το δικό μας μέρος εδώ; Δεν θα δυσαρεστήσεις εκεί τον Ταγίπ Ερντογάν και θα τον δυσαρεστήσεις εδώ;
Κοιτάζω εκείνη τη φωτεινή πινακίδα στη Νέα Υόρκη. Stop Erdoğan! Ποιοι είναι εκείνοι που δεν έχουν φωνή στην Τουρκία; Το έγραψαν αθόρυβα αυτό. Αν διαπιστωθεί η ταυτότητά τους, κάηκαν. Δεν θα δουν το φως της ημέρας. Τόσο μόνοι και ανήμποροι αφέθηκαν οι άνθρωποι χωρίς φωνή στην Τουρκία. Από κανέναν δεν υπάρχει στήριξη. Ούτε από εμάς στην Κύπρο. Ζείτε μεταφέροντας στην πλάτη σας το βαρύ φορτίο αυτής της ντροπής, χωρίς να μπορείτε να κάνετε το παραμικρό για εκείνους τους καταπιεσμένους που βρίσκονται στις φυλακές, χωρίς να γράψετε καν ένα άρθρο. Και ακόμα λέτε και ώμο με ώμο ενάντια στον φασισμό. Πού είναι ο ώμος;