Κουράστηκε, έλεγε προχτές ο αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος, τόσα χρόνια στην πολιτική να ακούει τι δεν θέλουμε και θέλει πια να ακούσει τι θέλουμε και πώς θα το πετύχουμε. Ο ίδιος είπε ότι θέλει «να απαλλαγώ από την τουρκική κατοχή, τα κατοχικά στρατεύματα, τις καταραμένες συνθήκες εγγυήσεων του ’60, να πάρω εδάφη πίσω…». Αλλά, δεν κατάλαβα γιατί το λέει έτσι, ως να είναι σε κόντρα με τους υπόλοιπους, είναι γνωστό ότι όλοι αυτά θέλουμε. Προσωπικά, όλα αυτά τα «θέλω» μπορώ να τα πω με μια φράση μόνο: Θέλω να ζήσω μαζί με όλους τους συμπατριώτες μου σε μια δημοκρατική χώρα, σε ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος. Ένας λαός, μία πατρίδα. Αυτό περιλαμβάνει και όλα τα υπόλοιπα: Ότι οι δημοκρατικές αρχές θα είναι σεβαστές από όλους. Ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα θα ισχύουν για όλους, όπως ισχύουν σε όλες τις σύγχρονες δημοκρατίες της Ευρώπης. Ότι καμία ξένη χώρα δεν θα έχει λόγο στη ζωή μας και στην πατρίδα μας. Ότι θέλω να ζήσω ισότιμα και ισόνομα και με αλληλοσεβασμό με τους συμπατριώτες μου Τουρκοκύπριους, αλλά δεν σημαίνει ότι θέλω να ζήσω και με τους έποικους και με τους Γκρίζους Λύκους και τους Τούρκους υπηκόους. Ότι συμπατριώτες μου θεωρώ και σέβομαι όσους βάζουν τα συμφέροντα της Κύπρου πάνω από τα συμφέροντα οποιασδήποτε άλλης χώρας. Ότι καμιά κοινότητα, ούτε η πλειοψηφούσα, ούτε η μειοψηφούσα, θα επιβάλλεται και θα ενεργεί σε βάρος της άλλης κοινότητας…
Είναι πολύ εύκολο να λέμε όλοι τι θέλουμε. Το δεύτερο μέρος της Αβερώφειας ατάκας «πώς θα το πετύχουμε» είναι το πρόβλημα. Διότι, δίνει μια απλουστευμένη, πλην όμως πολύ περίεργη, απάντηση: «Για να τα πάρω όλα αυτά, χρειάζεται να δώσω στους Τουρκοκύπριους την πολιτική ισότητα». Απλουστευμένη γιατί ως να σηκώνει το μαγικό του ραβδί και αφαιρεί διά μιας από την εικόνα όλα τα τουρκικά στοιχεία που εμποδίζουν τη διευθέτηση του προβλήματος. Αν ήταν τόσο εύκολο θα ήταν λυμένο από χρόνια το Κυπριακό. Περίεργη, διότι είναι αιθεροβάμων –και ο κ. Νεοφύτου δεν είναι– όποιος πιστεύει ότι θα δώσουμε την πολιτική ισότητα (όχι αυτή που ήδη δώσαμε, αλλά ακόμα και τη στρεβλωμένη που απαιτούν οι Τούρκοι) και θα απαλλαγούμε από τα κατοχικά στρατεύματα και τις καταραμένες εγγυήσεις και θα πάρουμε εδάφη. Χωρίς καν διαπραγμάτευση! Έχει κάποια διαβεβαίωση τουλάχιστον, ο κ. Νεοφύτου; Από πού; Από την Άγκυρα; Δηλαδή, τόσα χρόνια το εμπόδιο για να απαλλαγούμε από την κατοχή ήταν το ότι αρνηθήκαμε να δώσουμε την πολιτική ισότητα; Το πρόβλημα είναι ότι οι ηγέτες μας ασκούν πολιτική με βάση του πώς θα ήθελαν να είναι τα πράγματα και όχι με το πώς είναι πραγματικά.
Η ανάδειξη της πολιτικής ισότητας από την τουρκική πλευρά είναι ο απόλυτος αποπροσανατολισμός, είναι το εφεύρημα της Άγκυρας για να προπαγανδίζει στη διεθνή κοινότητα ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν αντιμετωπίζουν τους Τουρκοκύπριους ως ισότιμους πολίτες της δημοκρατίας και αυτός είναι ο λόγος, ισχυρίζονται, που δεν λύνεται το Κυπριακό. Φορτώνοντας στην ελληνοκυπριακή πλευρά τις ευθύνες των αδιεξόδων και απαλλάσσοντας την Τουρκία από το ουσιαστικό μέρος του προβλήματος. Που είναι φυσικά η κατοχή και η αξίωση της Άγκυρας να νομιμοποιήσει και να διατηρήσει στο διηνεκές την παράνομη ομηρία της Κύπρου. Και σε αυτή την παγίδα πέφτουν ο ένας μετά από τον άλλο οι πολιτικοί μας των δύο μεγάλων κομμάτων. Με τη θέληση τους, φυσικά, διότι μυαλό έχουν, δεν το κάνουν από άγνοια.
Υ.Γ. Δεκάδες φορές απάντησαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι εκπρόσωποι του στο ΑΚΕΛ, τα τελευταία τρία χρόνια που έλεγε όσα είπε αυτές τις μέρες ο Αβέρωφ Νεοφύτου περί πολιτικής ισότητας. Δεν ακούσαμε να απαντούν στον κ. Νεοφύτου όπως απαντούσαν στο ΑΚΕΛ. Δεν ακούσαμε τον Πρόεδρο να λέει αγανακτισμένος: «Δεν μπορεί η μειοψηφούσα κοινότητα να θέλει να επιβληθεί στην πλειοψηφούσα μέσα από αξιώσεις, όπως είναι η θετική ψήφος των Τουρκοκυπρίων». Ούτε «αυτό θα είναι ένα λειτουργικό κράτος; Και αυτό με καλούν κάποιοι να αποδεχθώ;» (24/6/2018). Άλλαξε κάτι; Πάμε για νέες κωλοτούμπες;