ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ, στις 18-02-2021
Τι παράξενους καιρούς περνάμε. Ξαφν
ικά βρεθήκαμε σε μια θέση που δεν περιμέναμε καθόλου. Τα χέρια μας δέθηκαν. Δεν μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα. Καθόμαστε σε μια πολυθρόνα. Γυρίζουμε μέσα στο σπίτι. Τρώμε. Ξαπλώνουμε και σηκωνόμαστε. Κοιμόμαστε και ξυπνάμε. Προσπαθούμε να μείνουμε ζωντανοί. Ο αγώνας μας είναι αγώνας να μην πεθάνουμε και να μείνουμε στη ζωή. Πού ήμασταν και πού φτάσαμε, έτσι δεν είναι; Ενώ μέχρι πριν ορισμένο χρονικό διάστημα αγωνιζόμασταν για λύση και ειρήνη στην Κύπρο, τώρα αγωνιζόμαστε μόνο για να μείνουμε ζωντανοί. Δηλαδή πρώτα η υγεία. Ύστερα η λύση. Ενώ τα δικά μας χέρια είναι δεμένα, λύθηκαν για τα καλά τα χέρια εκείνων που βρίσκονται επικεφαλής μας. Μας διοικούν όπως ξέρουν. Πιο άνετα και άφοβα απ’ ό,τι στο παρελθόν. Και φαίνεται ότι αυτή η υπόθεση θα τραβήξει σε μάκρος. Και αυτός ο χρόνος φαίνεται πως δεν θα περάσει χωρίς μάσκες και κοινωνικές αποστάσεις.
Ήρθε εδώ μια ομάδα από την Κρατική Τηλεόραση της Τουρκίας (TRT), λέει. Γυρίζει μια ταινία. Μια ταινία για την Κύπρο. «Κάποτε στην Κύπρο». Θα είναι σειρά. Θα προβληθεί στην TRT. Σίγουρα έχει εμπνευστεί από την ταινία «Κάποτε στην Αμερική». Ήταν θαυμάσια εκείνη η ταινία που γύρισε ο Σέρτζιο Λεόνε το 1984. Είχε βάλει τη σφραγίδα της σε εκείνη την ταινία η αξέχαστη μουσική του Ένιο Μορικόνε, τον οποίο χάσαμε πρόσφατα. Είναι μία από τις δέκα καλύτερες ταινίες που είδα μέχρι σήμερα. Πώς είναι το «Κάποτε στην Κύπρο»; Θα δείτε όταν το παρακολουθήσετε. Και ως Κύπριοι σίγουρα πάλι θα εξοργιστείτε. Ξέρει ο τουρκικός κινηματογράφος να κάνει ταινίες για την Κύπρο; Είδαμε αυτές που έκαναν μέχρι σήμερα. Σκουπίδια με την πλήρη σημασία της λέξης. Ένα σωρό ανοησίες γεμάτες με πατριδοκαπηλία που προκαλεί το αίσθημα του εμετού. Μήπως μπορεί να αναμένεται να είναι πολύ διαφορετικό το «Κάποτε στην Κύπρο» στα χέρια παραγωγών από την Τουρκία;
Εξ όσων μαθαίνω, η ταινία περιλαμβάνει την περίοδο 1963-74. Οι Τουρκοκύπριοι είναι κάτω από την τυραννία των Ελληνοκυπρίων. Και έρχεται και μας σώζει «κάποιος από την Άγκυρα» σαν τον Ράμπο. Τα μυαλά είναι μυαλά του Ταγίπ. Σίγουρα εκείνος έδωσε την παραγγελία για την ταινία. Θα δείξει στον κόσμο πώς μας έσωσε η Τουρκία! Το πόσο συνδεδεμένοι είμαστε με αυτήν και πόσο τη χρειαζόμαστε! Μια παραγωγή του Ταγίπ που θεωρεί το να θυσιαστεί κάποιος ως μεγάλο βραβείο και μεγαθυμία χαρισμένη από τον Αλλάχ. Ακούσατε τι είπε στη μητέρα ενός από τους 13 στρατιώτες που σκοτώθηκαν στο Βόρειο Ιράκ; Συνέδεσε τηλεφωνικώς με το συνέδριο του κόμματος τη γυναίκα που έκλαιγε με λυγμούς. Και της είπε: «Σας συγχαίρω. Ο γιος σας τώρα έγινε γείτονας του Προφήτη»! Δίνει χαρμόσυνη είδηση στη μητέρα. Επιπλέον κοιτάξτε και το εξής. Αυτή η επιχείρηση διοργανώθηκε για να απελευθερώσει τους 13 όμηρους Τούρκους στρατιώτες που κρατούνταν αιχμάλωτοι στα χέρια του ΡΚΚ επί έξι χρόνια. Τα τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα έριξαν τόνους βόμβες στην περιοχή. Έτσι απελευθερώνονται όμηροι; Πού ξανάγινε κάτι τέτοιο; Μήπως μένουν ζωντανοί όμηροι σε έναν τέτοιο βομβαρδισμό;
Τέλος πάντων. Μια μέρα θα διαλευκανθεί και αυτό. Τι λέγαμε; «Κάποτε στην Κύπρο». Τι ξέρεις εσύ ρε κύριε από την Κύπρο του τότε; Μήπως ξέρεις τη γειτονιά του Ταντή, τον Άγιο Λουκά, τον Άγιο Κασσιανό; Μήπως ξέρεις ότι υπάρχουν δύο περιοχές που ονομάζονται Καϊμακλί, ότι το ένα είναι το Μικρό Καϊμακλί (η Ομορφίτα) και το άλλο το Μεγάλο Καϊμακλί (το Καϊμακλί); Μήπως ξέρεις τον Ταχτακαλά; Τι ξέρεις; Μήπως ξέρεις ότι το άγαλμα που βρίσκεται στην Πύλη Κερύνειας δέχθηκε πυροβολισμούς τον Δεκέμβριο του 1963 από τη δική μας οργάνωση και όχι από τους Ελληνοκύπριους; Μήπως ξέρεις τον Αϊχάν Χικμέτ; Σε ρωτάω για τον Γιωρκάτζη, ούτε αυτόν τον ξέρεις. Ποιον άλλον ξέρεις εκτός από τον Ραούφ Ντενκτάς; Αν ξέρεις, πες «ποιος έβαλε τις βόμβες στα τζαμιά Μπαϊρακτάρης και Ομεριγιέ;». Υπάρχει και αυτό στην ταινία; Μήπως υπάρχει το ποιος έβαλε τη βόμβα στο δικηγορικό γραφείο του Ντενκτάς; Ή στο Τουρκικό Γραφείο Ειδήσεων; Μόνο μην ξεχνάς, ο Ντενκτάς είπε «εμείς βάλαμε τη βόμβα». Αλήθεια, οι πάσες των Ντενκτάς και Γιωρκάτζη. Το γεγονός ότι ο Κληρίδης έστειλε την οικογένεια του Ντενκτάς στην Άγκυρα αεροπορικώς κατά τις πιο θερμές μέρες των συγκρούσεων κατόπιν παράκλησης του ιδίου. Και τέλος εκείνο το τρομερό έγκλημα στο μπάνιο. Επενέβη και σε αυτά ο ήρωάς σου από την Άγκυρα;
Γυρίστε την ταινία σας να δούμε. Άλλωστε το φταίξιμο είναι δικό μας. Δεν κάναμε μια ταινία της προκοπής σε σχέση με την ιστορία μας. Έτσι, όπως η ταινία «Δόκτωρ Ζιβάγκο». Όπως το «Κάποτε στην Αμερική». Όπως ο «Λόρενς της Αραβίας». Έχουμε πολλές ιστορίες να διηγηθούμε στον κόσμο. Δεν μπορέσαμε να τις διηγηθούμε. Θα τις διηγηθείτε εσείς στη θέση μας; Άι σιχτίρ!