Του Κώστα Βενιζέλου, 30 Μαρτίου 2021
Κάποιος πρέπει να τραβήξει το σύρμα από την πρίζα γιατί κινδυνεύουμε να πάθουμε όλοι «ηλεκτροπληξία». Υπάρχουν επικίνδυνα φαινόμενα στην κοινωνία, που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν καθώς είναι πρόδηλο πως όσον αυτά αφήνονται τόσο αναπτύσσεται ένα τοξικό κλίμα, που τείνει να κυριαρχήσει. Σε κάποιους, που επιλέγουν να είναι και πιο θορυβώδεις εντοπίζονται σημάδια μηδενικής ανεκτικότητας και συμπεριφορές, που είναι ξένες με τη δημοκρατία. Πρόκειται για εκείνους που δεν ανέχονται τη διαφορετική άποψη, δεν αντέχουν να ακούνε οτιδήποτε εκτός από τα όσα οι ίδιοι πιστεύουν. Ξεκινά μια συζήτηση στη δημόσια σφαίρα και δεν καταλήγει πουθενά καθώς δεν ακούει ο ένας τι λέγει ο άλλος. Με το παραμικρό ξεσπά καυγάς, που εξελίσσεται σε εμφύλιο. Αυτό είναι καθημερινό, επαναλαμβανόμενο.
Την περασμένη εβδομάδα παρακολουθήσαμε το θέμα, που προέκυψε με το άγημα της Εθνικής Φρουράς, που θα μπορούσε να σταλεί στην Αθήνα για την παρέλαση των 200 χρόνων. Δεν είχε καμία σημασία, όπως φάνηκε, ότι δεν υπήρχε πρόσκληση. Ούτε πως το θέμα δεν αφορούσε το Εθνικό Συμβούλιο, έχει τόση σημασία. Τι έγινε; Στην προκειμένη περίπτωση ο κ. Άντρος Κυπριανού, που δεν είναι κυβέρνηση και δεν αποφασίζει, επέλεξε να δώσει πάσα στον ΔΗΣΥ για να μπορέσει να «μαζέψει» διαρροές του και να συσπειρώσει κόσμο. Αποστολές στη Γαλλία, την Πολωνία κι αλλού στέλνονται και δεν υπάρχει πρόβλημα. Πρόβλημα είναι να σταλεί στην Ελλάδα, επειδή «είμαστε δύο χωριστά κράτη». Για το ζήτημα αυτό προφανώς κρίθηκε ο κ. Κυπριανού, όπως και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (που είχε την ευθύνη για την όποια απόφαση) καθώς και ο ηγέτης του κυβερνώντος κόμματος (όπως, βεβαίως και οι υπόλοιποι του Εθνικού Συμβουλίου). Πρέπει να αναφερθεί, πάντως, ότι είναι η δεύτερη πάσα που δίνεται στον ΔΗΣΥ, σε περιόδους δύσκολους για την προεκλογική του εκστρατεία. Η πρώτη ήταν η συνάντηση Κυπριανού – Νεοφύτου στα γραφεία του ΑΚΕΛ για το Κυπριακό. Συνεπώς, Άντρος Κυπριανού keep walking, όπως θα πρέπει να λένε στην Πινδάρου. Το γιατί, θα πρέπει να το δουν στο ΑΚΕΛ.
Την ίδια ώρα, πώς να ερμηνευθεί για παράδειγμα το φαινόμενο αυτό; Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης κατηγορείται ότι υποστηρίζει λύση κρατών, λύση συνομοσπονδίας και χαρακτηρίζεται διχοτομιστής από εκείνους που αναφέρονται σε «κυβέρνηση του νότου», όταν θέλουν να περιγράψουν την Κυπριακή Δημοκρατία. Ο Πρόεδρος αναφέρθηκε σε συνομοσπονδία, δύο κράτη σε συναντήσεις που είχε με Τσαβούσογλου, αλλά κανείς δεν νομιμοποιείται να αντιδρά σε αυτό περιορίζοντας το κράτος στα όρια των ελευθέρων περιοχών. Τελικά οι επικίνδυνοι χειρισμοί αντιμετωπίζονται από τους συγκεκριμένους έχοντας εν πολλοίς την ίδια θέση! Έχουν το ίδιο, κοινό, αφήγημα και δεν το ξέρουν; Ή το ξέρουν;
Είναι για τρίτη εβδομάδα που εξακολουθεί να συζητείται η συνέντευξη του πρέσβη, Τάσου Τζιωνή στο «Φιλελεύθερο». Το περιεχόμενο συζητήθηκε κι αυτό είναι θετικό, φτάνει να μην εκκινούν κάποιοι από το γεγονός ότι δεν μπορούν να ανεχθούν άλλη άποψη. Ακούγονται απόψεις, για παράδειγμα, για εκδίωξη του πρέσβη από τη διαπραγματευτική ομάδα. Η συνέχιση της παρουσίας του, όπως αναφέρουν κάποιοι, συνιστά «απειλή» για τη λύση! Αυτές οι αναφορές είναι και προσβλητικές και ιδιαίτερα επικίνδυνες για την λειτουργία της δημοκρατίας. Η διαφωνία είναι θεμιτή και ωφέλιμη. Αλλά αυτά δεν αφορούν απλά μια διαφωνία αλλά προσπάθεια εξαφάνισης της άλλης άποψης.
Παρατηρείται, πάντως, πως κάποιοι από τους αντιδρώντες έχουν τα άπλυτα τους το 1974. Επ΄ αυτού, όμως, προσεχώς.
Το γεγονός ότι βρισκόμαστε κοντά σε βουλευτικές εκλογές, αυτό δεν σημαίνει πως μπορεί να βιώνουμε ένα εμφυλιακό κλίμα. Γιατί, όπως εξελίσσονται οι αντιπαραθέσεις το ρήγμα είναι τόσο βαθύ, που τινάσσονται οι όποιες γέφυρες συνεννόησης.