Του Χρύσανθου Μανώλη, 20 Μαρτίου 2021
Ο Γενικός Ελεγκτής είπε να αποφύγει αυτή τη φορά τα μπλεξίματα, να μην ανοίξει και άλλα μέτωπα, και ακολούθησε την εισήγηση της επιτρόπου Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. Η οποία λίγο πολύ του είπε πως «αφού δεν μπορεί, ίσως εκ των πραγμάτων, η έρευνα να αποδείξει τις προσωπικές ευθύνες του κάθε ενός από τους 22 για τα χάλια των δανείων τους και το φέσι στην ΚΕΔΙΠΕΣ, δεν μπορείς να τους ρίξεις όλους μαζί βορά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».
Έριξε λοιπόν φως (δειγματοληπτικά) σε όσα εξωφρενικά έγιναν και γίνονται γύρω από τα δάνεια 22 πολιτικά εκτεθειμένων προσώπων (ΠΕΠ), πήρε τη σφραγίδα της ΚΕΔΙΠΕΣ και των πλείστων εκ των 22 δανειοληπτών ότι τα στοιχεία της έκθεσής του είναι ορθά και αντιπροσωπευτικά της κατάστασης, αλλά πρόσθεσε κάπου πως δεν μπορεί να είναι βέβαιος αν αυτά τα ΠΕΠ έτυχαν προνομιακής μεταχείρισης.
Διαβάζοντας όμως την έκθεση, λες «μα δίνονταν τέτοια δάνεια;» και λίγο μετά «μα χαρίζονται τόσα δάνεια;». «Μα έχει μη εξυπηρετούμενα δάνεια ΑΥΤΟΣ ή ΑΥΤΗ;». Και μόνο αυτές οι ερωτήσεις είναι αρκετές για να γείρει η νοητή σου πλάστιγγα προς την προνομιακή μεταχείριση. Αλλά και πάλι, δέχεσαι πως δεν μπορείς να είσαι βέβαιος και για τους 22.
Είναι όμως πράγματι το πιο σημαντικό από αυτή την έκθεση να ξέρουμε αν έτυχαν ή όχι -και ποιοι- προνομιακής μεταχείρισης;
Δηλαδή, διαβάζοντας για την κάθε περίπτωση ξεχωριστά, είναι έστω και κατ’ ελάχιστο παρηγορητικό να ξέρεις ή να πιστεύεις πως ο άλφα ή ο βήτα πολιτικός, που μπορεί και να σου έκανε τον καμπόσο με κάθε ευκαιρία, αποδεικνύεται είτε βλάκας με περικεφαλαία, είτε σαλτιμπάγκος ΑΛΛΑ πάλι καλά που δεν μπορεί κανείς να αποδείξει ότι τον περιποιήθηκαν προνομιακά στη Συνεργατική;
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως μιλώ για πολύ συγκεκριμένες και λιγοστές περιπτώσεις, που τα κατορθώματα και η απληστία τους, η βλακεία τους και το θράσος τους βγάζουν μάτι. Όχι για πολιτικούς που «έμειναν πάνω στο ανήφορο», όπως έμειναν χιλιάδες άλλοι, με μικρότερα ή μεγαλύτερα ποσά.
Αν μη τι άλλο, ας αξιοποιηθεί αυτή η έκθεση -είτε δημοσιοποιηθούν τελικά τα ονόματα, είτε όχι- για να ξαναλλάξουν τον κώδικα δεοντολογίας ή τον κανονισμό της Βουλής, τα μέλη της. Όχι πως η ηθική επιβάλλεται με κανόνες δεοντολογίας, αλλά έστω να λέμε πως υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί στο χαρτί. Διότι, τι σημαίνει δηλώνεις το συμφέρον σου (αν το δηλώσεις, που σπανίως το δηλώνουν) και συμμετέχεις μια χαρά και στις συζητήσεις και στις τροπολογίες και στην τελική ψηφοφορία; Ή στις αποφάσεις του Υπουργικού.